Czytało mi opornie, trafiłam na nią w złym okresie, dużo dobrego o niej słyszałam, dużo zachęt, więc w niemocy czytelniczej się za nią zabrałam wierząc, że odczaruje zły czas. Pomimo zachęt tak jakoś nie mogłam się wciągnąć, czułam jakby książka była wyrwana ze środka jakiejś całości (czym jest w rzeczywistości), nie mogłam się odnaleźć. Była zagmatwana, niezrozumiała i czytałam ją i czytałam i czytałam…aż pewnego dnia poczułam, że chcę mi się czytać, bariera zniknęła! I co? I to co wcześniej mi przeszkadzało, teraz stało się atutem książki, to, że jest ona częścią większej całości, że nic nie jest takie pewne, specyficzny sposób w jaki była ona pisana. Wiem na pewno, że chcę sięgnąć po całość „światów Hain”, bo warto. Czytam fantasy, trochę sci-fi, ale tak zbudowanego świata jeszcze nie widziałam, tej odmienności kulturowej, tak różnej, a jednak tak bliskiej. Inny nie znaczy zły, nie znaczy głupi. W twórczości Pani Ursuli widać wpływ mnogości kultur, z którymi stykała się od dziecka dzięki ojcu, który był znanym antropologiem. Przede wszystkim jest w tym wiele szacunku , zrozumienia inności, tego, że ktoś mieszkający gdzie indziej, mający inne zwyczaje, nie znaczy, że jest gorszy, czy upośledzony. Świat nie dzieli się na biel i czerń, mamy o wiele więcej kolorów i musimy to w końcu zrozumieć.

Czytało mi opornie, trafiłam na nią w złym okresie, dużo dobrego o niej słyszałam, dużo zachęt, więc w niemocy czytelniczej się za nią zabrałam wierząc, że odczaruje zły czas. Pomimo zachęt tak jakoś nie mogłam się wciągnąć, czułam jakby książka była wyrwana ze środka jakiejś całości (czym jest w rzeczywistości), nie mogłam się odnaleźć. Była zagmatwana, niezrozumiała i...