Mimo, że o Gedzie (Krogulcu) jest tu znacznie mniej niż w pierwszej części z ręką na sercu stwierdzam, że ta książka znacznie bardziej mi się spodobała. Jak już wspominałam w pierwszej części autorka
przeskakiwała z wątku do wątku, nie dając czytelnikowi (a przynajmniej mi) wczuć się w tamten klimat, "wejść" w tamten świat. W "Grobowcach Atuanu" wszystko dzieje się znacznie spokojniej. Opisane jest bowiem całe "monotonne" życie młodej Tenar - dziewczyny, która mimo wszystko bardzo przypadła mi do gustu (bez skojarzeń). W końcu mogłam wczuć się w tamte klimaty, zaszyć się w tamtym świecie. Jak dla mnie to wielki plus. Ale nie myślcie, że cała książka opisywała jakieś tam obrzędy, tajemnicze miejsca, w których owa bohaterka przebywała...o nie :) Akcja leciała powoli, ale napięcie wzrastało z każdą stroną od momentu, gdy na drodze Kapłanki pojawił się nasz ukochany Ged (który już dorósł i zmądrzał do tego czasu). :)
Poza tym, co jeszcze cholernie mi się podobało?- A otóż sam motyw podziemnego labiryntu - "siedziby" Bezimiennych. Zawsze gdy czytałam fragment z tym, jak Tenar do niego schodziła, przekręcałam na pierwszą
stronę książki i uważnie śledziłam trasę, którą tam przebyła - "Tenar skręciła w prawo" - to ja jechałam paluszkiem po mapce i w ten sposób wiedziałam, gdzie bohaterka się znajdowała. To było takie podniecające ;D Co jeszcze?- Opisów przyrody nie było za wiele, bo po pierwsze: akcja powieści toczy się zimie ;/ (z czego akurat jest mi bardzo przykro...nienawidzę zimy) i po drugie: miejsce, w którym przebywa Tenar jest bardzo tajemnicze, mroczne i ogólnie dość ciemne. Wszystkie budynki Miejsca, labirynt itd. są jednak fajnie opisane :)
Sytuacja ta nie powtarza się przy opisach postaci...no cóż. Niewiele można dowiedzieć się o tym, jak nasi ulubieńcy wyglądają, a szkoda. Ale mimo wszystko książka jest świetna.

Mimo, że o Gedzie (Krogulcu) jest tu znacznie mniej niż w pierwszej części z ręką na sercu stwierdzam, że ta książka znacznie bardziej mi się spodobała. Jak już wspominałam w pierwszej części autorka
przeskakiwała z wątku do wątku, nie dając czytelnikowi (a przynajmniej mi) wczuć się w tamten klimat, "wejść" w tamten świat. W "Grobowcach Atuanu" wszystko dzieje się znacznie...