Książka pierwszy raz przykuła moją uwagę na półce w Empiku. Bardzo ładna okładka i dopisek: "Indyjskie Przeminęło z Wiatrem" bardzo zachęcały, ale postanowiłam się wstrzymać. No i udało mi się ją dorwać w bibliotece!
Kilka lat temu dość poważnie interesowałam się Indiami. Teraz został już tylko sentyment i mnóstwo tej charakterystycznej muzyki w czeluściach komputera. Dzisiaj odgrzebałam folder, lekko przyciszyłam głośniki i postawiłam sobie za cel zakończyć czytanie.
Historie, które znamy z filmów bollywood są zazwyczaj bardzo przesłodzone, pełne westchnień dziewiczych panien i napinania mięśni indyjskich chłopców. Na próżno tego szukać w "Tygrysich Wzgórzach".
Najpierw muszę poruszyć temat wielopokoleniowości tej książki. Naprawdę fabuła zaczyna się w roku 1878, a kończy w 1936. Brawa dla autorki, która całą historię ułożyła sobie w głowie od początku do końca, co rusz dziwiąc czytelnika.
Co do świata przedstawionego: ludzi, którzy o Indiach mało co słyszeli może trochę zaskoczyć, a długi początek nawet zanudzić. Ja czułam powrót do korzeni, za każdym razem kiedy pojawiały się laddu, białe pogrzebowe szaty, kropki za uchem, chroniące przed urokami. Zwyczaje tych ludzi są naprawdę niesamowite, a ja podziwiam ich przywiązanie do tradycji.
Bohaterowie są naprawdę świetni. Byłam zaskoczona jak potrafiłam co kilka rozdziałów zmieniać o danej postaci zdanie. Raz uważałam, że Devi to stara krowa, a za chwilę znowu mi było ogromnie przykro i współczułam jej całym sercem. Wszyscy zapadają w pamięci, każdy starał się postępować słusznie, na tyle, na ile pozwalały jego przekonania, tradycje i zwyczaje.
Może nie jest to powieść najwyższych lotów, ale dawno tak się nie napłakałam podczas lektury. Zdecydowanie potrafi poruszyć wrażliwe serca. Niestety w wielu miejscach byłam tak sfrustrowana na treść, że miałam zamiar zakończyć czytanie. Oczywiście za chwilę byłam ciekawa co jeszcze autorka zgotowała swoim bohaterom.

Dla mnie "Tygrysie Wzgórza" to przede wszystkim bardzo gorzka historia miłości. Uczy nas, że nie zawsze życie idzie po naszej myśli.
"Wzloty i upadki tworzą nasz los na tym świecie"
Ale pomimo tych upadków, nie powinniśmy zapominać o życiu, o osobach które wciąż na nas liczą, a może kiedyś życie w końcu odpłaci nam upragnionym i niespodziewanym szczęściem? (patrz zaskakujący Epilog)

Książka pierwszy raz przykuła moją uwagę na półce w Empiku. Bardzo ładna okładka i dopisek: "Indyjskie Przeminęło z Wiatrem" bardzo zachęcały, ale postanowiłam się wstrzymać. No i udało mi się ją dorwać w bibliotece!
Kilka lat temu dość poważnie interesowałam się Indiami. Teraz został już tylko sentyment i mnóstwo tej charakterystycznej muzyki w czeluściach komputera....