Name: Bezpieczeństwo, terytorium, populacja.
Rating: 8,2 (20 reviews)
Author: Michel Foucault
ISBN: 9788301163457

Question 1

O czym jest Bezpieczeństwo, terytorium, populacja.?

Accepted Answer

Wykłady w Collège de France, 1977-1978. VII tom wykładów Foucaulta w Collège de France to historia nowożytnych społeczeństw z perspektywy naczelnego pojęcia „rządomyślności”, które określa myślenie jako coś, czym się zarządza. Autor analizuje rozwój praktyk dyspcyplinujących i proces etatyzacji przemocy, powstanie „populacji” i polityki bezpieczeństwa. To także historia narodzin liberalizmu i towarzyszącej mu, jako efekt i narzędzie, biowładzy. Autor sięga w opisie aż do przemian społeczeństwa feudalnego w zbiorowości nowożytne. Rozważaniom historyczno-społecznym towarzyszy wątek filozoficzny: dzieje prawdy i jej produkcji.

Wykład obejmuje najważniejsze pojęcia Foucaltowskie, a na całym świecie należy do kanonu lektur. Trudno przecenić znaczenie wykładów Foucaulta – zarówno koncepcyjnie, jak faktograficznie tom VII to niezbędny element wykształcenia współczesnego badacza nauk społecznych.

Wykład obejmuje najważniejsze pojęcia Foucaltowskie, a na całym świecie należy do kanonu lektur. Trudno przecenić znaczenie wykładów Foucaulta – zarówno koncepcyjnie, jak faktograficznie tom VII to niezbędny element wykształcenia współczesnego badacza nauk społecznych.

Question 2

Kim jest Michel Foucault?

Accepted Answer

(1926–1984),francuski filozof i historyk, od 1970 roku profesor College de France. Utwierdził w naukach humanistycznych pojęcie nieciągłości epistemologicznej, zapożyczone od Georges’a Canguilhema, pod którego kierunkiem pisał pracę doktorską Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu (1961). Nowatorskie podejście Foucaulta do humanistyki zaowocowało serią publikacji, które przyniosły mu międzynarodową sławę: Narodziny kliniki. Archeologia spojrzenia medycznego (1963),Archeologia wiedzy (1969) Nadzorować i karać. Narodziny więzienia (1975),Historia seksualności (1976, 1984) i najsłynniejsze Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych (1966). Foucault interpretuje rozwój humanistyki jako serię nawarstwiających się poziomów wiedzy, z których każdy stanowi odrębne pole epistemologiczne. Uwrażliwiony na wszelkie postacie wykluczania z życia społecznego jego form nietypowych, nie tylko wzbogacił humanistykę o obserwacje i analizy „marginesów” społeczeństwa, był również znaczącą postacią wśród francuskich intelektualistów walczących o wolność ekspresji. Był może ostatnim z Francuzów, którzy, śladem Montaigne'a, uważali duszę i papier, wino i chleb, umysł i kostium, ciało i tekst za próby.