Do przeczytania tej książki zachęciły mnie liczne (bardzo) pozytywne opinie i sam tytuł książki. O Autorce do tej pory nie słyszałam, ale może to dlatego, że jakoś tak do tej pory szerokim łukiem omijałam tak zwaną literaturę kobiecą. Ale się przemogłam jakiś czas temu i nawet zaczęło mi się to podobać, stąd "Bogusia" kolejną książką z tego gatunku na mojej liście lektur.

Sama książka jest całkiem niezła, nawet dobra, a momentami nawet bardzo dobra, ale... No właśnie, tym "ale" jest jej zbyt przesadzona słodycz. Takich cukierkowych momentów w tej powieści jest dla mnie za dużo i choć właściwie byłam na taką lekką lekturę nastawiona, to chwilami aż mdliło.

Główna bohaterka wracając do domu z Holandii jedzie przez nadmorskie miasteczka i w jednym z nich uwagę jej przyciąga urocza kamienica, na której widnieje napis: "do wynajęcia". Postanawia się tam zatrzymać i zapytać o koszt wynajmu. To miejsce spodoba jej się tak bardzo, że postanowi w nim zamieszkać i nie wracać do rodzinnej Warszawy. Od razu wpada na pomysł, aby na parterze powstał sklepik, który pierwszej nocy w nowym domu jej się przyśnił. Swój plan zamierza zrealizować i oczywiście z pozytywnym skutkiem. W międzyczasie poznaje innych mieszkańców Pogodnej (bo tak wdzięcznie nazywa się to miasteczko), a wśród nich pewnego młodego malarza, który zaczyna spędzać sen z powiek naszej bohaterce.

Wśród licznych postaci mamy jeszcze 3 pogodzianki, które zostają przyjaciółkami Bogusi, 3 panów z rodziny Potockich, z których 2 trochę namiesza w życiu Bogusi, a do tego państwo Leszczyńscy, czyli rodzice bohaterki.

Moje wrażenia z lektury były naprawdę różne. Na początku powieść wydała mi się taka sobie. Potem, jak już zaczął działać sklepik Bogusi zaczęło podobać mi się coraz bardziej i bardziej... aż do wizyty w domu. Trochę to wszystko mało naturalne i zbyt idealne. Rodzice Bogusi wydają się być z innej planety - akceptują wszystkie decyzje córki, podstawiają jej dosłownie pod nos co tylko zechce, aż w końcu sama miała dość.

Wszystko w tej historii jest tak idealne, że aż nierealne. Nie znaczy to jednak, że nie będzie jakiegoś kryzysu - będzie i to dość poważny, ale jak łatwo się domyślić, uda się go zażegnać.

Zakończenie jest nieco intrygujące (choć coś czułam, że tak będzie) i zachęca do sięgnięcia po kolejną część.

Dodatkowym urozmaiceniem tej przesłodkiej książki są przepisy na słodkości właśnie. To akurat mi się spodobało, bo lubię piec, więc myślę, że któryś z tych serniczków wypróbuję, ale na początek będzie czekolada imbirowa;)

Czy polecam? Jak ktoś lubi lekkie i przyjemne historie to jak najbardziej. Mnie trochę przeszkadzała ta zbyt idealna atmosfera i taka "przesłodkość" całej historii. Chociaż... może czasem potrzeba odrobinę za dużo słodyczy?

Do przeczytania tej książki zachęciły mnie liczne (bardzo) pozytywne opinie i sam tytuł książki. O Autorce do tej pory nie słyszałam, ale może to dlatego, że jakoś tak do tej pory szerokim łukiem omijałam tak zwaną literaturę kobiecą. Ale się przemogłam jakiś czas temu i nawet zaczęło mi się to podobać, stąd "Bogusia" kolejną książką z tego gatunku na mojej liście...