Mamy tutaj do czynienia z pewną polską wersją opisu świata tropikalnej kolonii karnej we Francuskich Terytoriach Zależnych. Widzę tutaj wiele analogii do kultowej powieści „Papillon” . Choć akcja toczy się w innym zakątku Świata, to tropikalny klimat, niezwykle rygorystyczny, wręcz nieludzki, reżim francuskiego systemu penitencjarnego kładzie wiele znaków równości między obiema powieściami. Szczepański w swojej powieści bardziej skupia się na sytuacji prawnej oraz psychologicznej głównego bohatera niż na opisie codzienności tropikalnego katorżnika. Niefortunny zamachowiec Antoni Berezowski od początku liczy na rychłe ułaskawienie i powrót do cywilizacji. Brak skutecznej pomocy ze strony rodaków z metropolii francuskiej oraz wyalienowanie pośród pospolitych przestępców francuskiego plebsu, jest dla młodego polskiego szlachcica bardzo dojmujące. W tym poczuciu beznadziei na odmianę swojego losu ucieka do wewnętrznego świata wspomnień z dzieciństwa, które spędził w szlachecki dworku na Wołyniu. Te zestawienie sytuacji niewinnego dziecka mającego całe życie przed sobą z ordynarną brutalnością życia w kolonii karnej robią bardzo przygnębiające wrażenie. Mniej już atrakcyjne są już historiozoficzne rozmyślania bohatera, które trącają naiwnością i banałem.
Generalnie powieść jest dość nierówna pod kątem pootrzymywania tempa akacji i jej spoistości. Jednak te minusy wyrównuje znakomity warsztat językowy autora, co jest dla mnie przyjemną odskocznią od języka otaczającej mnie codzienności.

Mamy tutaj do czynienia z pewną polską wersją opisu świata tropikalnej kolonii karnej we Francuskich Terytoriach Zależnych. Widzę tutaj wiele analogii do kultowej powieści „Papillon” . Choć akcja toczy się w innym zakątku Świata, to tropikalny klimat, niezwykle rygorystyczny, wręcz nieludzki, reżim francuskiego systemu penitencjarnego kładzie wiele znaków równości między...

Kolejny autor starszego pokolenia, który potrafi swoim błyskotliwym stylem i wiedzą, zadziwić. Współcześni (mam na myśli publikujących w 21 w.) pisarze są tak odlegli od tej wirtuozerii jak ziemia od słońca. Nawet biorąc pod uwagę "naszą" noblistkę Olgę Tokarczuk, choć jest niezła w tej dziedzinie. Polecam obie części J. J. Szczepańskiego o losach Antoniego Berezowskiego.

Kolejny autor starszego pokolenia, który potrafi swoim błyskotliwym stylem i wiedzą, zadziwić. Współcześni (mam na myśli publikujących w 21 w.) pisarze są tak odlegli od tej wirtuozerii jak ziemia od słońca. Nawet biorąc pod uwagę "naszą" noblistkę Olgę Tokarczuk, choć jest niezła w tej dziedzinie. Polecam obie części J. J. Szczepańskiego o losach Antoniego...

Antoni Berezowski jest na zsyłce w Nowej Kaledonii, wariuje w końcu i cierpi za próbę zabicia cara

Antoni Berezowski jest na zsyłce w Nowej Kaledonii, wariuje w końcu i cierpi za próbę zabicia cara