Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwóch nieodłącznych towarzyszy z czasów burzliwej historii Rosji po Rewolucji 1917 roku: książka pełna tajemnic i filiżanka gorącej herbaty, której aromat przenosi nas w głąb minionych epok. Delikatna porcelana trafia w ręce ploretariatu. Michaił Aleksandrowicz przeprowadza się do miasta jakich wiele. Mieszka z żoną, przestrzeń którą zajmują mieści się dosłownie tylko w czterech ścianach. On jest pisarzem, pisać musi pod dyktando nowej władzy, ale nawet to nie gwarantuje, że zostanie wydany. Żeby dostać zaliczkę musi się poniżać, płaszczyć, a przy tym mocno uważać na słowa. Po wprowadzeniu nowego porządku Michaił stracił wszystko, rodzinę, nazwisko, dom, majątek. Ona, Nina: kiedyś służąca jego rodziny, teraz żona, pracuje w fabryce, próbuje zrozumieć swojego męża, ale między nimi jest coś co skutecznie blokuje bliskość. Przez początek trzeba przebrnąć, przestawić się na styl, który przenosi nas do Rosji. Krótkie, urywane zdania podsycają nerwową atmosferę. Cały czas trzeba zachować czujność. Trzeba też czytać między wierszami. Nie bójcie się tematów historycznych, bo są one tutaj tłem. Nie znajdziecie tutaj faktów czy postaci rzeczywistych, ale ludzi, których historia wciągnęła w swoje koło. Nie zaznają spokoju jeśli nie znajdą w swoim wnętrzu bezpiecznej przystani. Niezależnie od czasów, w których przyszło nam istnieć tak samo cierpimy po stracie, tak samo chcemy kochać, tak samo chcemy czuć, że żyjemy. Tak samo szukamy miejsca, w którym chcielibyśmy ukryć się przed światem. Nie jest to książka łatwa w odbiorze, bo głównie skupia się na emocjach, które targają bohaterami. Wymaga zaangażowania, skupienia. To na pewno wyjście z czytelniczej strefy komfortu. Ale warto!