Dla jasności książka nie tyle jest przedstawieniem egzystencjalizmu co próbą interpretacji osoby Outsidera.

Wilson tropi obcego. Poddaje analizie głównie postacie literackie, namiętnie odczytując wszytko przez pryzmat biografii autorów. A opisując życie artystów sięga do pozostawionych przez nich pism. Dziwi podejście do chronologii, Wilson potrafi przedstawić pięć książek Hessego pod rząd dla przedstawienia widzianej przez się ewolucji Outsidera, ale nie dostrzega powiązań między poszczególnymi autorami, a przecież w dużej mierze to lektury ich kształtowały. Zastanawia również dobór książek. Z powieści Sartra tylko Mdłości, z Camusa tylko Obcy. Za to opowiadania Hemingwaya, Graham Greene, Henry James, Lawrence, mistyka buddyjska, Schiller, Goethe, poeci angielscy...
Niemniej od tego co jest bardziej zastanawia to czego nie ma.
Może to wina braku formalnego wykształcenia, może braku dostępnych lektur, może zaś anglosaskiego pochodzenia. Bardzo to wszytko niespójne, ale jeśli kogoś ciekowi zdecydowanie warto się zapoznać. Napisana przez samouka, chwilami przypomina typowo "szkolne" porównanie, ciekawe czy edukacja pozwoliłaby na wybicie się z tej formy.

Autor próbuje stworzyć system, nazywa go w posłowiu "Nowym Egzystencjalizmem" lub co gorsza "egzystencjalizmem fenomenologicznym", będzie go tworzył przez kolejne książki.
Ale wszystko to trąci myszką, a i mistyką przy okazji, i dość znamienny jest fakt, że autor największym powodzeniem cieszył się w Stanach.

Dla jasności książka nie tyle jest przedstawieniem egzystencjalizmu co próbą interpretacji osoby Outsidera.

Wilson tropi obcego. Poddaje analizie głównie postacie literackie, namiętnie odczytując wszytko przez pryzmat biografii autorów. A opisując życie artystów sięga do pozostawionych przez nich pism. Dziwi podejście do chronologii, Wilson potrafi przedstawić pięć książek...

W pierwszym odruchu chciałam wpisać,że książka jest nuda ze sztucznie przedłużanymi opisami i naciąganymi przykładami pasującymi do tez autora,jednak im dłużej myślę nad nią tym więcej dostrzegam pozytywów.Przede wszystkim jest książką trudną, zmuszającą do przemyśleń,do zrozumienia i akceptacji siebie i innych.Rozpoczynając lekturę trzeba pamiętać kiedy,w jakim czasie i w jakim społeczeństwie została napisana i tu pojawia się, przynajmniej z mojej strony, ogromny szacunek dla przenikliwości Colina Wilsona-aktualność przemyśleń autora jest czytelna dla wszystkich.Oczywiście nie mnie oceniać "co autor miał na myśli" jednak wystarczy, aby zrozumieć punkt widzenia i zachowania innych ludzi.

W pierwszym odruchu chciałam wpisać,że książka jest nuda ze sztucznie przedłużanymi opisami i naciąganymi przykładami pasującymi do tez autora,jednak im dłużej myślę nad nią tym więcej dostrzegam pozytywów.Przede wszystkim jest książką trudną, zmuszającą do przemyśleń,do zrozumienia i akceptacji siebie i innych.Rozpoczynając lekturę trzeba pamiętać kiedy,w jakim czasie i w...

Gdy ktoś zapyta mnie, czy znajdzie w tej książce nowe horyzonty, nowe horyzonty, y,y,y, odpowiem mu, że nie,e,e,e.
Poirytował mnie autor, który zalał konkretną treść mnóstwem niepotrzebnych zdań.
Książka jego próbuje od każdej strony zanalizować outsidera na podstawie sylwetek filozofów, myślicieli, pisarzy oraz ich bohaterów.
I w tym tkwi jego brak ambicji.
Jedna gwiazdka za to, że chciało mu się tyle pisać.
A druga za kilka cytatów, które utrzymują wagę tego tworu.

Gdy ktoś zapyta mnie, czy znajdzie w tej książce nowe horyzonty, nowe horyzonty, y,y,y, odpowiem mu, że nie,e,e,e.
Poirytował mnie autor, który zalał konkretną treść mnóstwem niepotrzebnych zdań.
Książka jego próbuje od każdej strony zanalizować outsidera na podstawie sylwetek filozofów, myślicieli, pisarzy oraz ich bohaterów.
I w tym tkwi jego brak ambicji.
Jedna gwiazdka...

Outsider Colina Wilsona to kompendium wiedzy na temat egzystencjalizmu. Synteza dokonań różnych artystów tworzących w różnych okresach. Przekrój nazwisk jest naprawdę imponujący. Przeciętny czytelnik w wielu przypadkach nawet nie zauważyłby podobieństw w podejściu do świata i rzeczywistości w przedstawionych twórczościach. Nie na własną rękę. Wilson wprowadza czytelnika w meandry egzystencjalizmu dość łopatologicznie. Wskazuje pewne zachowania, podpiera się odpowiednimi cytatami. Trochę zbyt autorytatywnie opowiada się za konkretnymi interpretacjami, jak nauczyciel, któremu spieszno zrealizować materiał a ma mało czasu.
Rozpoczynamy wędrówkę z Barbusse, następnie jest Sartre i Camus, Hesse, Dostojewski, Tołstoj. Filozofów reprezentują przede wszystkim Nietzsche i Kierkegaard, poetów: Wilde i Whitman. Pojawia się także postać Van Gogha i Niżyńskiego. I wielu innych.

Wydawać by się mogło, że wszyscy wielcy, którzy 'widzą dalej, czują mocniej i myślą głębiej' są z góry skazani na porażkę. Jednak Wilson nie ogranicza się do analizy źródła ich 'szaleństwa' (outsider z reguły utożsamiany jest z szaleńcem),ale stara się też wskazać, czy jest z tego jakieś konstruktywne wyjście. Czy te szczególne umiejętności mogą mieć konstruktywne zastosowanie.

Niewątpliwą zaletą książki jest bogactwo przytoczonych przykładów. Z kolei ów autorytatywny wydźwięk zwiększa chęć weryfikacji poglądów autora z przedstawioną twórczością.

Na ogromny, gigantyczny minus zasługuje wydawnictwo i/lub tłumacz. Język książki jest toporny, ale najbardziej rażą błędy (stylistyczne, gramatyczne, literówki). Zamiast skupiać się na treści można je liczyć. Jednak błąd, który o mało nie spowodował, że odłożyłam książkę z niesmakiem, jest niewybaczalny i znajduje się już na 1 stronie. W przedmowie autor stwierdza '(...) znalazłem się w sytuacji moich ulubionych bohaterów literackich: Raskolnikowa z Braci Karamazow Dostojewskiego'. Litości! Oryginał w tym momencie nie wspomina o Braciach Karamazow, a już na pewno nie w odniesieniu do Raskolnikowa! Wstyd dla tłumacza!

Outsider Colina Wilsona to kompendium wiedzy na temat egzystencjalizmu. Synteza dokonań różnych artystów tworzących w różnych okresach. Przekrój nazwisk jest naprawdę imponujący. Przeciętny czytelnik w wielu przypadkach nawet nie zauważyłby podobieństw w podejściu do świata i rzeczywistości w przedstawionych twórczościach. Nie na własną rękę. Wilson wprowadza czytelnika w...

Dzięki Wilsonowi wreszcie dowiedziałam się co tak naprawdę mi dolega..

Dzięki Wilsonowi wreszcie dowiedziałam się co tak naprawdę mi dolega..