Kontynuacja przygód Holdena Carvera. Ed Brubaker trzyma poziom z pierwszego tomu.


Jeśli ktoś zachwycił się pierwszą częścią, to absolutnie polecam.

Kontynuacja przygód Holdena Carvera. Ed Brubaker trzyma poziom z pierwszego tomu.


Jeśli ktoś zachwycił się pierwszą częścią, to absolutnie polecam.

Wybitna pozycja. Moim zdaniem tom II jest lepszy niż I. Bardzo podobała mi się relacja Holdena z Gretchen, a także rywalizacja Tao z Lynchem. Historia jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i bardzo ciekawych rozwiązań fabularnych. Ponadto Phiillips odpowiadający za szatę graficzną standardowo utrzymuje bardzo wysoki poziom. Ja na Śpiochu bawiłem się wybornie. Polecam lekturę tego dzieła.

Wybitna pozycja. Moim zdaniem tom II jest lepszy niż I. Bardzo podobała mi się relacja Holdena z Gretchen, a także rywalizacja Tao z Lynchem. Historia jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i bardzo ciekawych rozwiązań fabularnych. Ponadto Phiillips odpowiadający za szatę graficzną standardowo utrzymuje bardzo wysoki poziom. Ja na Śpiochu bawiłem się wybornie. Polecam...

RECENZJA "ŚPIOCH t.2"
Ed Brubaker, Sean Phillips
Moi Drodzy
➡️Po nadzwyczaj entuzjastycznej recenzji "Śpiocha t.1" było do przewidzenia, że szybko wrócę do części drugiej, aby przekonać się, czy również trzyma tak wysoki poziom i przede wszystkim aby dowiedzieć się, jak ta niesamowita intryga się zakończyła. I oto macie - Śpioch 2 w całej okazałości w mojej recenzji. Witajcie ponownie w świecie podwójnych agentów, solidnego mordobicia, postludzi i morderstw na zlecenie!
➡️Po pierwsze-wydanie rewelacja! Utrzymane w klimatach części pierwszej, okładka super, oprawa twarda, logo DC Black Label zobowiązuje a @egmont_polska nie spuszcza z tonu. Niestety, mimo że stron jest aż 288! to i tak mniej niż w części pierwszej(424!). Ale nie bądźmy czepialscy
➡️Bardzo dobrym pomysłem jest krótkie streszczenie części pierwszej i przypomnienie na wstępie najważniejszych wątków. O ile ja mam wszystko świeżo w głowie, tak ktoś, kto zrobił sobie nieco dłuższą przerwę może tego potrzebować.
➡️Ponownie spotykamy Carvera, Lyncha i Tao, głównych aktorów na tej scenie, oczywiście są też inne postacie, które się przewijały w tomie pierwszym. A co pisze wydawca?
"Podwójny agent Holden Carver znalazł się w sytuacji bez wyjścia.Tao–geniusz zbrodni, którego organizację Carver infiltrował–dokonał zamachu na szefa wywiadu Johna Lyncha, jedynego człowieka wtajemniczonego w szczegóły misji Holdena. Lynch na skutek postrzału zapadł w śpiączkę. W ten sposób Tao odciął Carverowi drogę powrotu do poprzedniego życia i sprawił, że agent, nie widząc innego wyjścia, postanowił służyć nowemu szefowi. tym razem naprawdę. Holden Carver liczy na to, że kiedyś odzyska dobre imię i wróci do służby na rzecz rządu. Jednak jest coś, czego nie wie, a co może obrócić się przeciw niemu. Lynch się wybudził i teraz życie obu mężczyzn z pewnością stanie się jeszcze bardziej skomplikowane."
Yeaaah! Powiem krótko-ten komiks to majstersztyk!
➡️Tak bezwzględnego skurwy.yna jak Lynch (który przecież jest agentem rządowym czyli tym dobrym HA HA) dawno już nie widziałem. Tao, będący w tej historii z definicji czarnym charakterem nie dorasta mu do pięt, ba, wydaje się chwilami niemalże sympatyczny będąc przy tym postacią tragiczną (ewidentnie scenariusz popycha nas w tym kierunku).
➡️Warstwa kryminalna i sensacyjna tej historii jest tak rozbudowana, że pewne nadludzkie cechy niektórych bohaterów i postaci drugo i trzecioplanowych schodzą na daleki plan, co dla mnie osobiście jest zaletą.
➡️Intryga jest niesamowicie skomplikowana, postacie baaardzo wielkoformatowe a przy tym wiarygodne i jestem zadowolony, że przeczytałem obie części w niedługim odstępie, zanim zdążyłem się pogubić. Czytając tę historię skupcie się solidnie, nie traktujcie tego komiksu jako przerywnika, gdyż stracicie bardzo wiele a i on zasługuje na znacznie więcej.
➡️Brubaker nie zawiódł i w tym tomie, namieszał ile tylko się dało, wprowadził kilka cliffhangerów i zwrotów akcji, Phillips nadal rysuje mrocznie i bardzo noir. Niniejszy tom oceniam na 8,5/10 , całość na 9/10 i daję K-UZJ (Komiksowy Uncelkowy Znak Jakości). Łapcie śmiało za tę opowieść graficzną - zadowoli wszystkich fanów mocnych, mrocznych historii szpiegowsko-kryminalnych neo-noir z naleciałościami cyberpunka i tu i ówdzie superbohaterskich mocy (a właściwie to anty-superbohaterskich a takie bardzo lubię). Rewelacja! Powiem wprost - taki misz-masz u każdego innego teamu zostałby koncertowo spieprzony - tutaj wszystko zagrało idealnie.

RECENZJA "ŚPIOCH t.2"
Ed Brubaker, Sean Phillips
Moi Drodzy
➡️Po nadzwyczaj entuzjastycznej recenzji "Śpiocha t.1" było do przewidzenia, że szybko wrócę do części drugiej, aby przekonać się, czy również trzyma tak wysoki poziom i przede wszystkim aby dowiedzieć się, jak ta niesamowita intryga się zakończyła. I oto macie - Śpioch 2 w całej okazałości w mojej recenzji....

Historia Śpiocha nie byłaby takim sukcesem gdyby nie mistrzowskie rysunki Seana Phillipsa. Rewelacyjnie oddaje on złożoność świata wymyślonego przez Brubakera. Historię obserwujemy raczej w ponurych i monochromatycznych barwach przeplatanych co jakiś czas okładkami wypełnionymi soczystą czerwienią. Phillips skupia się na pierwszym planie, gdzie serwuje nam wyrazistą i szczegółową kreskę. Twarze bohaterów serwują pełne są emocji. To na nich głównie skupia się twórca.

Śpioch. Tom 2 to bardzo dobra kontynuacja rewelacyjnej opowieści. Bogata w różnego rodzaju wątki i detale wciąga niczym narkotykowy głód z każdą przeczytaną stroną. Solidna to mało powiedziane. Doskonała w każdym calu. Potrafi w sobie rozkochać brutalnym, dzikim i nieokiełznanym scenariuszem oraz bohaterami dla których liczy się tylko przetrwanie.

http://kulturacja.pl/2021/01/spioch-tom-2-recenzja/

Historia Śpiocha nie byłaby takim sukcesem gdyby nie mistrzowskie rysunki Seana Phillipsa. Rewelacyjnie oddaje on złożoność świata wymyślonego przez Brubakera. Historię obserwujemy raczej w ponurych i monochromatycznych barwach przeplatanych co jakiś czas okładkami wypełnionymi soczystą czerwienią. Phillips skupia się na pierwszym planie, gdzie serwuje nam wyrazistą i...

Kiedy mowa o komiksie szpiegowskim lub kryminalnym, trudno o lepszego pisarza niż Ed Brubaker. Amerykanin potrafi stworzyć niesamowity klimat, będący wypadkową angażującej sensacji, niepewności jaką czują bohaterowie oraz fascynującej kreacji charakterologicznych. Jednym z jego pierwszych projektów ulokowanych w takich fabularnych rejonach jest właśnie „Śpioch”. Już pierwszy tom dał nam niesamowicie wciągającą zabawę, jakże odmienną od seryjnie produkowanej superbohaterskiej pulpy. Drugi jest przynajmniej równie dobry, jeśli nie jeszcze lepszy.

Podwójny agent, Holden Carver znalazł się w wyjątkowo nieciekawej sytuacji. W obliczu zapadnięcia w śpiączkę jego agenta prowadzącego, Johna Lyncha, utknął w infiltrowanej organizacji. Teraz nikt nie może poświadczyć, że Carver w rzeczywistości wcale nie jest zdrajcą, ale wykonuje rozkazy. Dlatego nie ma innego wyjścia, musi rozpocząć karierę po przestępczej stronie barykady. Mimo wszystkich komplikacji Holden nadal ma nadzieję, że kiedyś uda mu się powrócić do względnej normalności.

Największą zaletą drugiego sezonu (bo tak w oryginale nazwany był tom z tym story-arkiem) „Śpiocha” jest bardzo angażująca fabuła. Jak na opowieść sensacyjno-szpiegowską przystało, Brubaker kreuje rzeczywistość, w której nikt nikomu nie może ufać, a każda postać może mieć aktywną przykrywkę i kierować się ukrytą motywacją. Złota zasada z serialu „Z Archiwum X”, czyli „nie ufaj nikomu”, ma tu swoje zastosowanie właściwie cały czas. Świat obdarzonych supermocami agentów i kryminalistów nie zna takiego słowa jak „lojalność”, bo nawet jeśli ktoś nadal ma ludzkie odruchy, szybko zostaje sprowadzony na ziemię i przekonuje się o tym, że by przeżyć, lepiej być zimnym sukinsynem.

Brubaker położył nacisk na wiarygodność poczynań bohaterów i w tym celu, mocniej niż w pierwszym tomie, zagłębił się w ich psychikę. Widać to najdobitniej w przypadku głównej postaci omawianego komiksu, Holdena Carvera, który pokazany jest jako osoba stojąca w obliczu konieczności odwrócenia się od wyznawanych niegdyś wartości i pozbycia się wszelkich skrupułów. Lawirowanie między młotem i kowadłem staje się jego chlebem powszednim, a gdy na końcu lufy pojawiają się dawni towarzysze, spust i tak musi zostać pociągnięty, co choć pozornie nie robi na nim żadnego wrażenia, pozostawia jednak ślad w psychice, sprzyjając nawarstwianiu się goryczy. Istotna jest także relacja Carvera z panną Misery. Ta kobieta nie jest typową femme fatale, jaką często widujemy w kryminałach i opowieściach szpiegowskich. O nie – Panna Nieszczęście w pełni zasługuje na swoje miano, przede wszystkim dlatego, że swą moc czerpie z cierpienia innych, a to stoi w konflikcie z intencjami Carvera. Relacja tych dwojga jest krucha, skomplikowana i brutalna, stanowi zarazem jeden z najjaśniejszych punktów tego komiksu, pokazuje bowiem siatkę zależności i ukrytych napięć, jakie mogą wystąpić między dwojgiem kochanków, których ostatecznie chyba więcej dzieli, niż łączy.

Fabuła toczy się gdzieś na granicy świata superhero, na szczęście jednak „Śpiochowi” daleko do infantylizmu charakterystycznego dla wielu trykociarskich albumów. Warstwa sensacyjna jest tu naprawdę intensywna i bywa brutalna, a w toku opowieści znajdziemy momenty aż do przesady dosadne, co sprawia, że całość kierowana jest wyraźnie do dojrzałego odbiorcy. Taki stan rzeczy bardzo cieszy, pozwala to bowiem Brubakerowi na uniknięcie fabularnych uproszczeń – komiks jest dość skomplikowany i żeby się połapać „kto z kim” i „dlaczego”, trzeba poświęcić mu nieco uwagi. To się chwali.

Sean Phillips, jak to on, daje nam rysunki przedstawiające świat brudny i brutalny. Wszystko jest jednak zarazem bardzo klarowne oraz przejrzyste – to zasługa konwencjonalnego, ale pasującego do charakteru opowieści kadrowania. Swoje robią także nałożone przez kolorystów przyćmione barwy, tworzące klimat ocierający się nieco o noir. Na dodatek warto wspomnieć, że w „Śpiochu” brak wszechobecnej w dzisiejszych czasach cenzury (vide zamazywanie bat-pupy w „Batman. Przeklęty”) – krew leje się strumieniami, a rysownik nie musiał jeszcze (rok 2004) walczyć z polityczną poprawnością i chować za cieniami na przykład kobiecych sutków, co w komiksie mainstreamowego wydawnictwa ukazującym się dzisiaj byłoby już koniecznością.

„Śpioch” to początek wieloletniej współpracy twórczej Eda Brubakera i Seana Phillipsa, jednak już wówczas bardzo wyraźnie było widać, jakie możliwości ma ta dwójka. Emocjonująca fabuła, żywi (anty)bohaterowie, wspaniały klimat nieufności i osaczenia – to wszystko daje nam w efekcie kontynuację niemal idealną. Nic dziwnego, że także w dalszej fazie tej artystycznej kooperacji twórcy decydowali się najczęściej na konwencję kryminału z domieszkami innych gatunków. To faktycznie wychodzi im najlepiej.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2021/01/spioch-tom-2-recenzja.html
oraz na facebookowym profilu serwisu Szortal. Tekst ukazał się 30. 12. 2020 - https://www.facebook.com/Szortal/posts/3939674552721909

Kiedy mowa o komiksie szpiegowskim lub kryminalnym, trudno o lepszego pisarza niż Ed Brubaker. Amerykanin potrafi stworzyć niesamowity klimat, będący wypadkową angażującej sensacji, niepewności jaką czują bohaterowie oraz fascynującej kreacji charakterologicznych. Jednym z jego pierwszych projektów ulokowanych w takich fabularnych rejonach jest właśnie „Śpioch”. Już...

„Śpioch” to seria dla dorosłych. To trzeba zauważyć już na wstępie. I bardziej dla wiernych fanów autora albo tych którzy nie znają jego prac bo powiela znane schematy. Ale i tak jest świetna.

O komiksie możemy przeczytać, że:
Podwójny agent Holden Carver znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Tao – geniusz zbrodni, którego organizację Carver infiltrował – dokonał zamachu na szefa wywiadu Johna Lyncha, jedynego człowieka wtajemniczonego w szczegóły misji Holdena. Lynch na skutek postrzału zapadł w śpiączkę. W ten sposób Tao odciął Carverowi drogę powrotu do poprzedniego życia i sprawił, że agent, nie widząc innego wyjścia, postanowił służyć nowemu szefowi… tym razem naprawdę. Niezależnie jednak od deklarowanej wobec Tao lojalności Holden Carver liczy na to, że kiedyś odzyska dobre imię i wróci do służby na rzecz rządu. Jednak jest coś, czego nie wie, a co może obrócić się przeciw niemu… Lynch się wybudził i teraz życie obu mężczyzn z pewnością stanie się jeszcze bardziej skomplikowane.

Brubaker to scenarzysta, który szczególnie ukochał kryminały i szpiegowskie opowieści. I taki też jest jego "Śpioch". Może to nie seria na miarę jego "Zabij albo zgiń" ale i tak zabawa jest znakomita. Na uwagę zasługują też mroczne i klimatyczne rysunki. I nie trzeba znać pierwszego tomu, aby nasza zabawa była przednia a to duży plus. Polecam zatem

„Śpioch” to seria dla dorosłych. To trzeba zauważyć już na wstępie. I bardziej dla wiernych fanów autora albo tych którzy nie znają jego prac bo powiela znane schematy. Ale i tak jest świetna.

O komiksie możemy przeczytać, że:
Podwójny agent Holden Carver znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Tao – geniusz zbrodni, którego organizację Carver infiltrował – dokonał zamachu na...

Sytuacja Holden'a nie jest do pozazdroszczenia. Podwójny agent nie ma możliwości powrotu do normalnego życia, a na dodatek został zdekonspirowany. Co ciekawe TAO nadal chce by dla niego pracował.. w końcu nie ma już nic do stracenia. Holden pnie się po stopniach przestępczej kariery i wtedy ze śpiączki budzi się Lynch - agent, który zwerbował Holden'a, który może mu oddać dawne życie. Pytanie czy nie jest już za późno.. Holden wie, że pewnych wydarzeń nie można już cofnąć, a poza tym czuje, że jest tylko pionkiem pomiędzy rozgrywkami pomiędzy TAO a Lynch'em. A pionki z rzadka zostają na planszy do końca gry... No chyba, że spróbuje przechytrzyć obu szefów? Jest to szalony pomysł, z małymi szansami powodzenia, ale przecież nie ma nic do stracenia... przynajmniej tak się wydaje.


https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2560-spioch-tom-2

Sytuacja Holden'a nie jest do pozazdroszczenia. Podwójny agent nie ma możliwości powrotu do normalnego życia, a na dodatek został zdekonspirowany. Co ciekawe TAO nadal chce by dla niego pracował.. w końcu nie ma już nic do stracenia. Holden pnie się po stopniach przestępczej kariery i wtedy ze śpiączki budzi się Lynch - agent, który zwerbował Holden'a, który może mu oddać...