Najnowsze artykuły
- Artykuły6 książek o AI przejmującej władzę nad światemKonrad Wrzesiński18
- ArtykułyBieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra FredryRemigiusz Koziński3
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać312
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Walter Scott
Źródło: By Henry Raeburn - Online sourceReworked version of Image:Sir_Walter_Scott_-_Raeburn.jpg by --Liberal Freemason (talk)Original-Description: (Uploaded by User:Nichtbesserwisser),Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7311931
28
1
6,6/10
Urodzony: 15.08.1771Zmarły: 21.09.1832
Szkocki adwokat, powieściopisarz i poeta. Wychowywał się, a potem studiował prawo, w rodzinnym mieście, a następnie poszedł w ślady ojca, zostając adwokatem i urzędnikiem sądowym. Interesował się folklorem i historią Szkocji. Korzystał z tej tematyki w swojej twórczości i zapoczątkował w Anglii znamienne dla epoki romantyzmu zainteresowanie kulturą i twórczością ludową.
W marcu 1801 został wolnomularzem, wstępując do Loży świętego Dawida w Edynburgu[1]. Początkowo zajmował się głównie poezją, lecz po ukończeniu 40 lat zmienił profil swojej twórczości literackiej, pisząc przede wszystkim powieści. Jego główną domeną były powieści historyczne, w których łączył realizm historyczny z fantastyką oraz tajemniczymi ludowymi legendami i wierzeniami. Scott pobudził zainteresowanie baśniowo-rycerską przeszłością rodów Szkocji. Tematyka jego powieści dotyczyła często dziejów pogranicza szkocko-angielskiego na przełomie XVII–XVIII w., a w dziełach późniejszych zajmował się angielskim i francuskim udziałem w wyprawach krzyżowych. W 1813 roku niepowodzenie jego ostatniego poematu Rokeby i rosnące potrzeby finansowe związane z budową Abbotsford i kłopotami pieniężnymi jego przyjaciela i wydawcy skłoniły pisarza do poszukiwania innych źródeł dochodu. Odnaleziony przypadkiem wiosną 1814 roku brulion rozpoczętego przed laty dzieła zajął go na tyle, że w czerwcu miał już gotową powieść z dziejów pogranicza angielsko-szkockiego, której dał tytuł Waverley. Jej akcja rozgrywa się w 1745 podczas powstania jakobickiego. Powieść została wydana w lipcu 1814 roku u Constable’a w Edynburgu i Logmana w Londynie. Scott, nie będąc pewien jej powodzenia, wydał ją anonimowo. Sukces utworu przeszedł najśmielsze oczekiwania autora. Pod koniec lata, po powrocie z podróży po północnej Szkocji i wyspach, dowiedział się, że Constable przygotowuje trzecie wydanie książki i domaga się następnej powieści. Pisarz mieszkał w tym czasie w Abottsford, zajmując się rozbudową pałacu. Poszerzał też stale majętność. Jeszcze w 1814 roku podwoił jej obszar ze stu akrów do dwustu, w 1817 roku miał już tysiąc akrów i dokupił majątek Huntly Burn. Jego pasją było w tym czasie zadrzewianie nabytych terenów, na co wydawał znaczne pieniądze. Połowę roku spędzał w Edynburgu, gdzie uczestniczył w sesjach sądu. W lutym 1815 roku Scott wydał swoją kolejną powieść, zatytułowaną Guy Mannering, opowiadającą o losach zaginionego spadkobiercy na tle barwnej mozaiki społeczeństwa szkockiego końca XVIII wieku. Również tą powieść wydał anonimowo, podpisując ją «autor Waverleya». Okazała się bestsellerem. W lipcu i sierpniu pisarz wybrał się w podróż na kontynent. Odwiedził pole bitwy pod Waterloo i Paryż. Pod koniec grudnia tego roku zabrał się do pracy nad kolejną powieścią, która ukazała się drukiem w maju 1816 roku i nosiła tytuł Antykwariusz.
W marcu 1801 został wolnomularzem, wstępując do Loży świętego Dawida w Edynburgu[1]. Początkowo zajmował się głównie poezją, lecz po ukończeniu 40 lat zmienił profil swojej twórczości literackiej, pisząc przede wszystkim powieści. Jego główną domeną były powieści historyczne, w których łączył realizm historyczny z fantastyką oraz tajemniczymi ludowymi legendami i wierzeniami. Scott pobudził zainteresowanie baśniowo-rycerską przeszłością rodów Szkocji. Tematyka jego powieści dotyczyła często dziejów pogranicza szkocko-angielskiego na przełomie XVII–XVIII w., a w dziełach późniejszych zajmował się angielskim i francuskim udziałem w wyprawach krzyżowych. W 1813 roku niepowodzenie jego ostatniego poematu Rokeby i rosnące potrzeby finansowe związane z budową Abbotsford i kłopotami pieniężnymi jego przyjaciela i wydawcy skłoniły pisarza do poszukiwania innych źródeł dochodu. Odnaleziony przypadkiem wiosną 1814 roku brulion rozpoczętego przed laty dzieła zajął go na tyle, że w czerwcu miał już gotową powieść z dziejów pogranicza angielsko-szkockiego, której dał tytuł Waverley. Jej akcja rozgrywa się w 1745 podczas powstania jakobickiego. Powieść została wydana w lipcu 1814 roku u Constable’a w Edynburgu i Logmana w Londynie. Scott, nie będąc pewien jej powodzenia, wydał ją anonimowo. Sukces utworu przeszedł najśmielsze oczekiwania autora. Pod koniec lata, po powrocie z podróży po północnej Szkocji i wyspach, dowiedział się, że Constable przygotowuje trzecie wydanie książki i domaga się następnej powieści. Pisarz mieszkał w tym czasie w Abottsford, zajmując się rozbudową pałacu. Poszerzał też stale majętność. Jeszcze w 1814 roku podwoił jej obszar ze stu akrów do dwustu, w 1817 roku miał już tysiąc akrów i dokupił majątek Huntly Burn. Jego pasją było w tym czasie zadrzewianie nabytych terenów, na co wydawał znaczne pieniądze. Połowę roku spędzał w Edynburgu, gdzie uczestniczył w sesjach sądu. W lutym 1815 roku Scott wydał swoją kolejną powieść, zatytułowaną Guy Mannering, opowiadającą o losach zaginionego spadkobiercy na tle barwnej mozaiki społeczeństwa szkockiego końca XVIII wieku. Również tą powieść wydał anonimowo, podpisując ją «autor Waverleya». Okazała się bestsellerem. W lipcu i sierpniu pisarz wybrał się w podróż na kontynent. Odwiedził pole bitwy pod Waterloo i Paryż. Pod koniec grudnia tego roku zabrał się do pracy nad kolejną powieścią, która ukazała się drukiem w maju 1816 roku i nosiła tytuł Antykwariusz.
6,6/10średnia ocena książek autora
1 489 przeczytało książki autora
2 948 chce przeczytać książki autora
49fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Z duchami przy wigilijnym stole
Walter Scott, Bolesław Leśmian
6,6 z 103 ocen
343 czytelników 45 opinii
2020
Classic Victorian & Edwardian Ghost Stories
Walter Scott, Oscar Wilde
7,2 z 13 ocen
175 czytelników 0 opinii
2008
Niesamowite opowieści. Klasyka opowieści grozy cz. 1
Henryk Sienkiewicz, Walter Scott
6,9 z 57 ocen
328 czytelników 3 opinie
2003
Kwintyn Durward. Powieść historyczna z czasów Ludwika XI
Walter Scott
6,5 z 31 ocen
88 czytelników 8 opinii
1991
Opowiadania pisarzy angielskich XIX w.
Herbert George Wells, Walter Scott
6,7 z 16 ocen
194 czytelników 2 opinie
1971
Opowieści z dreszczykiem. Noc druga
Walter Scott, Thomas Hardy
7,6 z 41 ocen
329 czytelników 4 opinie
1960
Powiązane treści
Aktualności
5
Publicystyka
Bartek Czartoryski
6
Święta grozy. Co strasznego przeczytać przy choince?
Publicystyka
Remigiusz Koziński
54
Powieść historyczna w Polsce – wiecznie żywa i, co ważne, czytana
Aktualności
LubimyCzytać
1
Na wycieczkę do Miasta Literatury UNESCO
Niedawno pisaliśmy o book towns – miasteczkach wypełnionych książkami – a dzisiaj prezentujemy kolejny literacki pomysł na wakacje. Proponujemy udać się w podróż do jednego z Miast...
Publicystyka
Róża_Bzowa
60
1001 drobiazgów o książkach i czytaniu
Podtytuł tego artykułu mógłby brzmieć „jak przeżyć ekstremalne wyzwanie czytelnicze”. Nie chodzi tylko o Wyzwanie czytelnicze LC, ale też o inne, prywatne listy książek do...
Varia
AMisz
12
Jeśli czekasz na „Z archiwum X”
Wiele już napisano na temat nowej serii popularnego niegdyś serialu „Z archiwum X”. Część fanów jest zachwycona, część podchodzi do tego pomysłu z obawą, inni wręcz twierdzą, że to...
Aktualności
Joanna Janowicz
5
Nagie pisanie
Niektóre pisarskie zwyczaje można zestawić jako pary przeciwieństw: pisanie w ciągu dnia versus pisanie w nocy, pisanie po alkoholu versus pisanie na trzeźwo, pisanie popijane...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Ten, kto jest bez nazwiska, bez przyjaciół, bez pieniędzy, bez ojczyzny, jeszcze zawsze jest człowiekiem. Kto zaś to wszystko posiada także ...
Ten, kto jest bez nazwiska, bez przyjaciół, bez pieniędzy, bez ojczyzny, jeszcze zawsze jest człowiekiem. Kto zaś to wszystko posiada także nie jest niczym więcej.
12 osób to lubi
Nie miej wiary w pledy ni w kraciaste wzory Gdyż jak kameleon zmieniają kolory!
5 osób to lubiO bezczynności i chwiejności duszy! Choć same nie jesteście zbrodnią, iluż dotkliwym nieszczęściom i złośliwościom torujecie nieraz drogę.
O bezczynności i chwiejności duszy! Choć same nie jesteście zbrodnią, iluż dotkliwym nieszczęściom i złośliwościom torujecie nieraz drogę.
4 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Narzeczona z Lammermoor Walter Scott
6,7
Dla mnie to najlepsza z dotychczas czytanych powieści Waltera Scotta. Nie tyle pod względem wartości akcji czy rysów postaci, ale tego, z czego ten typ powieści historycznej słynął - nastrojowości i siły oddziaływania poetyckiego. Opisy realiów zamkowych, wiejskich zagród i gospód, niełatwego życia, szkockiej przyrody i szkockiej dzikości to coś, na co nie sposób nie zwrócić uwagi. Tego szukam w literaturze pięknej.
Waverley, czyli sześćdziesiąt lat temu Walter Scott
6,5
Jeśli książka weszła do kanonu literatury i przetrwała próbę czasu (dwa stulecia!),to dlatego, że jest bardzo dobra. Szczerze przyznaję, że mnie wciągnęła.
Scott był świetnym psychologiem, i każda z postaci w powieści jest dobrze zarysowana, unikatowa i spójna. Z poczynań bohaterów i ich rozważań nawet dziś można wyciągnąć uniwersalne prawdy życiowe.
Osią powieści jest dojrzewanie głównego bohatera, który przypominał mi z początku pasterkę z Dziadów Mickiewicza, tzn. metaforycznie nie dotyka ziemi stopami i ciągle goni a to za jakimś barankiem, a to za motylkiem. Ten oto piękny lekkoduch z głową z obłokach przez przypadek w sumie zostaje wciągnięty w szkockie powstanie jakobitów, sam będąc angielskim żołnierzem, a tym samym dopuszczając się zdrady głównej. Wydarzenia jakie spotykają go po drodze, zmieniają go, Edward mężnieje i w końcu dotyka stopami ziemi, pozostając nadal wrażliwym i szlachetnym młodzieńcem.
Żywe i psychologicznie prawdziwe postacie to moim zdaniem największy atut tej powieści, a Flora na zawsze pozostanie w moim serduszku. Podziwiam autora, że stworzył taką postać kobiecą - szlachetną, idealistyczną, silną charakterem, inteligentną i mądrą życiowo. Kobietą w XVIII w. z własnym zdaniem, planem na życie, który realizowała z konsekwencją. Przykro mi czytać, że ponieważ celem do którego dążyła było poświęcenie się Sprawie, a nie mąż i dzieci, jest negatywnie oceniana przez czytelniczki. To, że dała kosza niechcianemu absztyfikantowi, nie czyni jej zimną. Jej serce po prostu było zajęte czymś innym. #sprawiedliwość dla Flory
Rozumiem, że nie wszyscy to lubią, ale ja jestem fanem XIX-wiecznego gawędziarskiego stylu, wplatania wierszy do fabuły i długich opisów, a autor robi to dobrze. Naprawdę można przenieść się w czasie do XVIII-wiecznej Szkocji z jej krajobrazami i kulturą.
Podsumowując, powieść jest wciągająca, dobrze napisana, bohaterowie są ciekawi i zależy nam na nich, z ich uczuciami można się identyfikować nawet dzisiaj. Słowem, poruszyła mnie.