Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To już szósta część „Tomka”, którą czytam synowi. Niestety coraz gorsza. Czytelnik z przykrością obserwuje głównego bohatera, który już do porządku dziennego przeszedł w temacie zabijania zwierząt. O ile w pierwszej części była mowa o łapaniu okazów do kolekcji wielu ogrodów zoologicznych, co zresztą również nasuwa wiele pytań natury moralnej, to mniej więcej od czwartej części już bez skrupułów poluje na zwierzęta. Towarzyszy mu do tego w części szóstej dość makabryczny zespół preparatorów. Zresztą w „Tomku wśród łowców głów” niezrozumiały jest cel wyprawy. Nie jest wspomniany ani razu wątek współpracy z przedsiębiorcom Hagenbecka, który dotychczas był regularnym kontrahentem, a może i nawet pracodawcą Smugi i Wilmowskiego (o ile dobrze pamiętam). Jest jakiś zleceniodawca-kolekcjoner na rajskie ptaki z Australii, ale jest to wyjaśnione dość pobieżnie i na samym początku. Czytelnik odnosi wrażenie, że jadą tam dla samego pojechania. Z pozytywnych zaskoczeń należy jednak wymienić brak słabo skrywanego w poprzednich częściach socjalistycznego moralizatorstwa przeciwko „zachodniemu imperializmowi”. Może Szklarski zaczął przechodził jakąś przemianę w swoich poglądach? Generalnie także literacko książka była mniej interesująca pomimo niezłego researchu (szczególnie biorąc pod uwagę, jak Nowa Gwinea była wówczas nierozpoznana). A przenikające tu i ówdzie mansplaining, protekcjonalność nad kobiecymi bohaterkami oraz ich upupienie (Sally tuż po ślubie z Tomkiem dywaguje w ostatnim rozdziale: „Ach, ale chciałabym być mądrą jak Ty Tomku”) powoduje, ze zamiast cieszyć się z przeczytania wartościowej książki, rozpaczamy nad szkodami, jakie książka może uczynić w utrwalaniu stereotypów dotyczących płci. Dlatego tak niska ocena-nie da się tego wytrzymać.