Dla mnie to najlepsza z dotychczas czytanych powieści Waltera Scotta. Nie tyle pod względem wartości akcji czy rysów postaci, ale tego, z czego ten typ powieści historycznej słynął - nastrojowości i siły oddziaływania poetyckiego. Opisy realiów zamkowych, wiejskich zagród i gospód, niełatwego życia, szkockiej przyrody i szkockiej dzikości to coś, na co nie sposób nie zwrócić uwagi. Tego szukam w literaturze pięknej.

Dla mnie to najlepsza z dotychczas czytanych powieści Waltera Scotta. Nie tyle pod względem wartości akcji czy rysów postaci, ale tego, z czego ten typ powieści historycznej słynął - nastrojowości i siły oddziaływania poetyckiego. Opisy realiów zamkowych, wiejskich zagród i gospód, niełatwego życia, szkockiej przyrody i szkockiej dzikości to coś, na co nie sposób nie...

Kiedy sięgałam po tę książkę, byłam świadoma nurtu w jakim została napisana - przede wszystkim miałam ochotę na nowe doświadczenie czytelnicze. Nie wpłynęło to jednak na fakt, że bardzo męczyłam się w trakcie lektury. Ten typ naiwności, przedstawienia zakazanych uczuć, wzbudzania lęku i poruszania serc absolutnie do mnie nie przemawia. Nawet gdy nie podchodziłam do tego utworu na poważnie (tj. nie traktowałam go jako aktualną w naszych czasach lekturę, która ma stanowić jakieś objawienie, tylko historię, niegdyś budzącą w młodych duszach grozę),rozrywki za wiele w tym nie znalazłam. Plus oczywiście też da się znaleźć: dzięki tej książce utwierdziłam się w przekonaniu, że "lekkiej" literatury klasycznej w celu odpoczynku od cięższych tematów muszę szukać w obszarze innych gatunków literackich :)

Kiedy sięgałam po tę książkę, byłam świadoma nurtu w jakim została napisana - przede wszystkim miałam ochotę na nowe doświadczenie czytelnicze. Nie wpłynęło to jednak na fakt, że bardzo męczyłam się w trakcie lektury. Ten typ naiwności, przedstawienia zakazanych uczuć, wzbudzania lęku i poruszania serc absolutnie do mnie nie przemawia. Nawet gdy nie podchodziłam do tego...

Wyszperana głównie z sentymentu do opery Gaetana Donizettiego o tym samym tytule. I mimo znajomości fabuły miło się czytało. Miłość, zazdrość, szaleństwo, honor itp. itd.

Wyszperana głównie z sentymentu do opery Gaetana Donizettiego o tym samym tytule. I mimo znajomości fabuły miło się czytało. Miłość, zazdrość, szaleństwo, honor itp. itd.

"Narzeczona z Lammermoor" jest niezwykłą powieścią historyczną, napisaną barwnym, kwiecistym, zachwycającym językiem. Książka jest w istocie tragikomedią opowiadającą o trudnym romansie między potomkami dwóch zwaśnionych rodów: Łucją Ashton i Edgarem Rawenswood. Miejscem akcji jest tytułowe Lammermoor położone w Szkocji.
Słodko-gorzki humor wprowadza postać Kaleba- poczciwego, oddanego, starego sługi rodziny Rawenswood. Starzec ten skłonny jest zrobić bardzo wiele, dopuścić się każdego kłamstwa, byle tylko stanąć w obronie honoru i czci swego pana oraz jego domu. Nie zważa nawet na to, że sam w ten sposób naraża się na pośmiewisko. Niewątpliwie swym przywiązaniem i lojalnością zyskuje sympatię czytelnika.
Edgar Rawenswood po śmierci ojca i stracie majątku poprzysięga pomścić swych przodków i dozgonnie nienawidzić lorda Williama Ashton i jego rodzinę. Jego plany krzyżuje przypadkowe spotkanie Łucji Ashton, w której zakochuje się (z wzajemnością) od pierwszego wejrzenia. Miłość młodych spotyka się jednak z wieloma trudnościami. Główną przeciwniczką tego związku jest matka Łucji- lady Ashton, kobieta bez skrupułów, która gotowa jest zrobić absolutnie wszystko, by rozdzielić tych dwoje. Zdolna jest nawet do pogrzebania szczęścia swojej córki, byle tylko postawić na swoim. Dramatyzmu i tajemniczości całej fabuły nadaje obecność kilku postaci, które przepowiadają przyszłe zdarzenia. Czy jednak miłość okaże się silniejsza niż mroczne przepowiednie? Czy pokona ona chęć zemsty i odwetu za cierpienia rodziny Edgara? Czy wreszcie skłócone rody pojednają się?

Początek każdego rozdziału okraszony jest cytatem-sentencją, co nadaje jeszcze większej wyjątkowości tej powieści i ukazuje jej nawiązania do utworów innych twórców, wskazując np. na oczywistą inspirację szekspirowskim dramatem "Romeo i Julia". Fabuła została poprowadzona w sposób bardzo interesujący. Książka zdecydowanie zachęca do sięgnięcia po kolejne dzieła autorstwa Waltera Scotta.

"Narzeczona z Lammermoor" jest niezwykłą powieścią historyczną, napisaną barwnym, kwiecistym, zachwycającym językiem. Książka jest w istocie tragikomedią opowiadającą o trudnym romansie między potomkami dwóch zwaśnionych rodów: Łucją Ashton i Edgarem Rawenswood. Miejscem akcji jest tytułowe Lammermoor położone w Szkocji.
Słodko-gorzki humor wprowadza postać Kaleba-...

Tak jak lubię "starocie", tak poziom swego rodzaju naiwności i nierealnej przesady w celu osiągnięcia dramatyzmu stał się, zwłaszcza pod koniec, nieznośny. Brakowało mi prawdziwych emocji tych ludzi, ich rysów psychologicznych, nie zaś umownych cech, jakimi zostali obdarzeni, by odegrać swe narzucone role w tej specyficznej kronice opowiadanej przez narratora, który jakby daje znać Czytelnikowi niejednokrotnie, że zaledwie relacjonuje dawnej dzieje, dawne bajania...
A przecież w tym samym czasie, lub niewiele później, powstało tyle świetnych powieści.
Nie mój gust.

Tak jak lubię "starocie", tak poziom swego rodzaju naiwności i nierealnej przesady w celu osiągnięcia dramatyzmu stał się, zwłaszcza pod koniec, nieznośny. Brakowało mi prawdziwych emocji tych ludzi, ich rysów psychologicznych, nie zaś umownych cech, jakimi zostali obdarzeni, by odegrać swe narzucone role w tej specyficznej kronice opowiadanej przez narratora, który jakby...

Mroczna, smutna i piękna. Ciekawy opis siedemnastowiecznej Szkocji i choć miejscami był nieco męczący, jednak był też na swój sposób piękny. Z jednej strony człowiek aż pragnąłby innego zakończenia, z drugiej, tak chyba była pełniejsza.

Mroczna, smutna i piękna. Ciekawy opis siedemnastowiecznej Szkocji i choć miejscami był nieco męczący, jednak był też na swój sposób piękny. Z jednej strony człowiek aż pragnąłby innego zakończenia, z drugiej, tak chyba była pełniejsza.

Dużo, dużo gotyckich akcesoriów, jeśli ktoś je lubi - polecam.

Dużo, dużo gotyckich akcesoriów, jeśli ktoś je lubi - polecam.

Z jako pierwszą zetknąłem się "Łucją z Lammermoor" G. Donizettiego, operą na podstawie powieści Sir Waltera Scotta. Z dziełem kopozytora jestem emocjonalnie, silnie związany, dlatego też od samego początku dużo oczekiwałem od "Narzeczonej z Lammermoor".
Miałem szczęście, że książkę tę czytałem otoczony pięknem dziewiczej przyrody, która oddawała nastrojowość scenerii. Przyznam, że czasem było mi ciężko przebrnąć przez niektóre fragmenty historii miłości Lucy i Edgara, ale było warto. Ostatnie strony powieści przeczytałem jednym haustem! Historia kończy się "wspaniale", chociaż jest to zdecydowanie nieodpowiednie słowo. Nie zdradzę jednak jak - zachęcam do przeczytania!

Z jako pierwszą zetknąłem się "Łucją z Lammermoor" G. Donizettiego, operą na podstawie powieści Sir Waltera Scotta. Z dziełem kopozytora jestem emocjonalnie, silnie związany, dlatego też od samego początku dużo oczekiwałem od "Narzeczonej z Lammermoor".
Miałem szczęście, że książkę tę czytałem otoczony pięknem dziewiczej przyrody, która oddawała nastrojowość scenerii....