Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy tylko przeczytałam opis książki “Czekaj na mnie” od Santa Montefiore wiedziałam, że nie będzie to łatwa lektura. Zakładałam, że z pewnością uronię kilka łez, jednak chyba nawet w najbardziej smutnym scenariuszu nie przypuszczałam jak mocno “Czekaj na mnie” mnie poruszy. Powiedzieć, że szlochałam to tak jakby nie powiedzieć nic. Wyłam to bardziej odpowiednie słowo. I chociaż od samego początku wiedziałam jak skończy się ta historia, nie przeszkadzało mi to zżyć się z bohaterami. Nawet teraz pisząc tę recenzję łzy płyną mi po policzkach… “Czekaj na mnie” to powieść o wielkiej miłości, stracie, poczuciu tęsknoty za utraconym szczęściem oraz poszukiwaniu swojego miejsca w życiu. Historia opisana w książce ma miejsce w Wielkiej Brytanii i Australii w trzech różnych okresach - od roku 1937 do wczesnych lat po II WW, w latach 80 oraz w połowie lat 90. Autorka w bardzo interesujący sposób połączyła dwie równoważne historie, które w nadzwyczajny sposób łączą się ze sobą tak jak przeszłość łączy się z teraźniejszością. Pierwsza część historii to opowieść o Florence, młodej lekko zwariowanej dziewczynie, szaleńczo a także nieszczęśliwie zakochanej w Aubreyu Dashu. Dziewczyna jest zdeterminowana, aby w nadchodzące wakacje chłopak wreszcie ją dostrzegł, jednak pojawienie się francuskiej znajomej rodziny niweczy jej plany. Florence zostaje natomiast obdarzona niechcianym zainteresowaniem starszego z braci Dashów - Ruperta. Chłopak to kompletne przeciwieństwo swojego brata i wybitnie działa Florence na nerwy. Jak mi się podobały te interakcje między nimi. Rupert to w moim odczuciu ideał mężczyzny - inteligentny, zabawny a przy tym niezwykle tajemniczy i traktujący Florence z szacunkiem. Od razu go polubiłam. Tak jak już wspomniałam bardzo się zżyłam z tymi bohaterami, więc tym bardziej trudno było mi pogodzić się z faktem, że Rupert wojny nie przeżyje. Podobnie jak Florence, która znalazłszy w książce wiersz “Czekaj na mnie” wierzyłam że to obietnica złożona przez Ruperta. Drugą oś napędową książki stanowi historia Maxa - którego od dzieciństwa nawiedza bardzo dziwny koszmar. Chłopak ciągle przeżywa ten sam sen, w którym otoczony jest wojenną zawieruchą. Sen jednak zawsze urywa się w tym samym momencie. Max postanawia dowiedzieć się skąd u niego wzięły się takie sny. “Czekaj na mnie” to chyba jedna z najbardziej wzruszających książek jakie miałam okazję czytać. Bardzo poruszyło mnie uczucie Florence i Ruperta, i zostawiło z nadzieją że miłość mocniejszą jest niż śmierć.