Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem jest to najgorsza książąt z serii. Zawiodłam się bardzo, pomoeważ odkładałam sobie tę przyjemność w czasie. Cała seria to była dla mnie czytelnicza uczta. Pierwsze tomy pochłaniałam jeden za drugim, nie mogąc się dorwać. Czułam się zżyta z bohaterkami, zaangażowana, ale przede wszystkim czułam, że wiele się dowiaduję. Niestety żadnej z powyższych zalet nie dostrzegam w tym ostatnim tomie. Jest on tak jakby pisany od niechcenia, na kolanie, dla zakończenia serii. Co gorsza nie czułąm już, że pisze go historyczka. Początkowo mnie to odrzuciło. Nie chciałam dalej czytać kiedy zorientowałam się, że autorka zaczyna opowiadać jakże ciekawą, wręcz niesamowitą historie królowej szkotów od środka! Od kiedy Maria przebywała uwięziona w Anglii. Wcześniejsze jej losy zbywa kilkoma wzmiankami. Podobnie jest z zakończeniem, właściwie go niema, Historia urywa się i zdawkowo dowiadujemy się od bohaterów, którzy przezyli co się wydarzyło. Właściwie poznajemy mniej ciekawe lata życia królowej. Kolejnym zawodem była historia Bess. Biadolenie tej postaci o majątku przez kilkaset stron, żeby potem w kilku zdaniach dowiedzieć się, jak zrobiła męża w konia i zastawiała jego ziemie następnie sama ze swojego majątku je wykupując i bogacąc się na nim jest strasznym zabiegiem. Co gorsza na koniec dowiedziałam się, że to prawdziwa postać. Jak można było nie wyjaśnajać jakim cudem kobieta, żona w tamtych czasach rozporządzała majątkiem męża i swoim wniesionym do małżeństwa jak dwoma osobnymi i jak jej się udało w takiej rzekomej biedzie wykupić ziemie męża! Nie po to czyta się z trzech perspektyw jedna historię, żeby okazało się, że jedna z postaci będąc narratorem wprowadza nas w błąd. Przecież to tak jakby czytać czyjeś myśli. Dlaczego ta pierwszoosobowa narracja oszukuje czytelnika a potem w kilku zdaniach odkrywa wielki fortel? Ta książka biorąc pod uwagę dwie tak ciekawe postacie historyczne to ogromnie niewykorzystany potencjał.