Jurij Andruchowycz (1960); prozaik, poeta, eseista, tłumacz. Założyciel grupy poetyckiej Bu-Ba-Bu. W Polsce ukazały się cztery jego powieści: "Rekreacje", "Moscoviada. Powieść grozy", "Perwersja" oraz "Dwanaście kręgów", za którą został odznaczony w 2006 roku Leipziger Buchpreis, przyznawaną za dzieła przyczyniające się do porozumienia europejskiego oraz Literacką Nagrodą Europy Środkowej Angelus, tomy esejów: "Erz-herz-perc", "Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową" (wspólnie z Andrzejem Stasiukiem) i "Ostatnie terytorium. Eseje o Ukrainie", tom poezji "Piosenki dla martwego koguta" i płyty "Samogon" (z muzyką zespołu Karbido) oraz "Andruchoid" (słowa: Jurij Andruchowycz, muzyka: Mikołaj Trzaska, Wojtek Mazolewski, Macio Moretti). Mieszka w Iwano-Frankiwsku.http://andrukhovych.com/?selected=0
To pierwsza powieść, jaką przeczytałam w całości po ukraińsku. Czytałam ją dwa lata, ze wzlotami i upadkami, kilkumiesięcznymi przerwami, kiedy żal nad pogrążoną w wojnie Ukrainą nie pozwalał mi czytać powieści napisanej w innych, lepszych czasach, i nagłymi zrywami, kiedy jednego wieczoru pochłaniałam i po kilkadziesiąt stron, czytając na głos do utraty tchu, łamiąc język na co trudniejszych słowach i rozpływając się w melodii najpiękniejszego języka Europy. Andruchowycz utkał tę powieść ze słów, historii swojej ojczyzny, marzeń, pragnień, splatając ze sobą najróżniejsze gatunki w jedną, spójną całość. Aż żal było przewracać ostatnią stronę, wiedząc, że moja podróż, podobnie jak podróż Rotskiego, właśnie dobiegła końca. Na szczęście zaraz, za chwilę, rozpocznie się następna - i oby zakończyła się w piękniejszym świecie, gdzie pisarze piszą książki, a czytelnicy je czytają, nie martwiąc się, co przyniesie jutro, i nie wzragając się na każdy, najdrobniejszy nawet, niepokojący odgłos dobiegający zza okien.
Uwielbiam wszelkie podsumowania i zestawienia, więc jestem uradowana wydaniem grudniowym. Składa się niemalże wyłącznie z takich zestawień, krótkich recenzji, prezentowników (jest nawet 10 wydarzeń roku!).
Niektóre artykuły nadal jak dla mnie nieczytelne (przerost formy nad treścią) i dość nieciekawe, ze względu na swój dość randomowy temat (np. o wymarciu ludzkości, powiedzmy, o metawersum),za to jest też sporo ciekawych, w tym także rozmów (np. o dniu pisarki z Bradem Pittem, wywiad z Barbarą Engelking, tekst o tym, że chrześcijanie głównie jednak nie byli męczennikami, a oprawcami [o jakże wielkie dzięki za niego], o Paulu Preciado [trans-filozof, trans-pisarz], o nowej książce Tokarczuk [to będzie obrazkowy horror, nie mogłam nie zamówić]).
Uwielbiam wypowiedzi Magdaleny Środy (cóż, uwielbiam Magdalenę Środę),także podoba mi się jej cykl i mam nadzieję, że cykl Jacka Podsiadły też zostanie na stałe, uwielbiam jak masakruje lektury szkolne, które są gniotami takimi, że aż nie można w to uwierzyć.