Porządny kryminał. Dobry debiut fińskiego autora. Na podstawie tej książki mógłby powstać niezły film.

Porządny kryminał. Dobry debiut fińskiego autora. Na podstawie tej książki mógłby powstać niezły film.

Jako lekkie czytadło, jak się nie ma sił na nic ambitniejszego, jest całkiem spoko. Dobrze i szybko się czyta.

Jako lekkie czytadło, jak się nie ma sił na nic ambitniejszego, jest całkiem spoko. Dobrze i szybko się czyta.

Przeczytane w wersji niemieckojęzycznej.
Jessicę męczą koszmary z przeszłości, tej mniej i bardziej odległej. Czasem budzi się zlana potem, bo jeszcze przed chwilą „była” w Wenecji. Innym razem „czuje” na sobie spojrzenie młodszego brata.
Normalnością ma być dla niej praca w fińskiej policji. Ale nawet tam nie jest do końca normalnie, szczególnie gdy trup w postaci brunetki w wieczorowej sukni ściele się gęsto.
BTW niemiecki wydawca pokusił się o tytuł „Łowca czarownic”, który wydaje mi się jak najbardziej adekwatny. Nie mam pojęcia, kim jest polski „Wierny czytelnik"

Przeczytane w wersji niemieckojęzycznej.
Jessicę męczą koszmary z przeszłości, tej mniej i bardziej odległej. Czasem budzi się zlana potem, bo jeszcze przed chwilą „była” w Wenecji. Innym razem „czuje” na sobie spojrzenie młodszego brata.
Normalnością ma być dla niej praca w fińskiej policji. Ale nawet tam nie jest do końca normalnie, szczególnie gdy trup w postaci...

"– Świat jest złym miej­scem – do­da­je Co­lom­ba­no. – Świat jest zimny. Mu­sisz być na tyle od­waż­na, by wy­ja­śniać za­wsze to, co dla cie­bie po­win­no być jasne. Nie można sie­dzieć jak mysz pod mio­tłą."
⠀
Tu chyba nic nie trzeba dodawać, prawda?
⠀
Pierwsza część Jessicą Niemi, która podobała mi się trochę mniej niż II. Dlaczego? Sama nie wiem, może tempo było ciut mniejsze i tym razem mi to przeszkadzało...
⠀
Żona popularnego pisarza Rogera Koponena - Maria - została znaleziona martwa w czarnej sukni wieczorowej, podczas gdy pisarz miał spotkanie z czytelnikami. Nie było by w tym nic bardziej upiornego, niż sama śmierć, ale znaleziona kobieta wygląda dokładnie tak, jak było to opisane w książce jej męża.
Sam autor ginie w wypadku podczas powrotu do domu...
Dochodzenie prowadzi Jessica Niemi. Po czasie pojawiają się kolejne ofiary, które również są ubrane w wieczorową suknię, taką samą, jak ta którą miała Maria.
Niespodziewanie w sieci pojawia się film, na którym widać Koponena.
A śledztwo nabiera tempa i Jessica odnajduje kobietę, które suknie szyła. Niestety też zostaje zamordowana.
Trwa wyścig z czasem, który upływa nieubłaganie. Czy ta sprawa zostanie rozwiązana zanim zginą kolejne osoby?
⠀
Te książkę również zliczam do #czytam_se
(Jes­si­ca (główna bohaterka) roz­ma­wia ze swo­imi przy­ja­ciół­mi po an­giel­sku, w domu z mamą po szwedz­ku i z tatą po fiń­sku.)

"– Świat jest złym miej­scem – do­da­je Co­lom­ba­no. – Świat jest zimny. Mu­sisz być na tyle od­waż­na, by wy­ja­śniać za­wsze to, co dla cie­bie po­win­no być jasne. Nie można sie­dzieć jak mysz pod mio­tłą."
⠀
Tu chyba nic nie trzeba dodawać, prawda?
⠀
Pierwsza część Jessicą Niemi, która podobała mi się trochę mniej niż II. Dlaczego? Sama nie wiem, może tempo było ciut...

Może być ( choć namieszane po pachy)po takich książkach tęsknię za "prostym " Phillipem Marlowe lub Lew Archerem.

Może być ( choć namieszane po pachy)po takich książkach tęsknię za "prostym " Phillipem Marlowe lub Lew Archerem.

Mroźny, zimowy wieczór. Finlandia. Grupa policjantów znajduje w prywatnym domu zamordowaną kobietę. Denatka przypomina księżniczkę, która zastygła siedząc za stołem z przerażającym uśmiechem na twarzy. Na miejsce zostaje wezwana Jessica Niemi, która zapoczątkuje mroczne śledztwo w sprawie rytualnych morderstw popełnianych na podstawie książek. ⁣
⁣
Nordic Noir. Powieść Maxa Seecka to świetny kryminał z oryginalną intrygą, a sama akcja jest bardzo zagmatwana i potrafi nie jeden raz zaskoczyć czytelnika. Sam zamysł fabuły jest bardzo intrygujący - ktoś morduje ludzi na podstawie książek jednego ze znanych, finlandzkich kryminalnych pisarzy. Prowadzone śledztwo wydaje się w niektórych momentach trochę nużące, aczkolwiek dodaje to jednocześnie chęci do dalszego kartkowania by dowiedzieć się prawdy i rozwiązać tę dziwną, mroczną i zawiłą historię. Sami bohaterowie są wyraźnie nakreśleni, bez zbędnego szczegółowego opisywania tych pobocznych. Jessica Niemi - prowadząca śledztwo - jest osobą charakterną z tajemniczą przeszłością, którą w ramach powieści staramy się odkryć i zrozumieć. Zaskakujące i nieoczywiste zakończenie potrafi pozostawić czytelnika w konsternacji. Książka warta polecenia w tym szczególnym czasie, by poczuć ten zimowy skandynawski klimat 🌨️

Mroźny, zimowy wieczór. Finlandia. Grupa policjantów znajduje w prywatnym domu zamordowaną kobietę. Denatka przypomina księżniczkę, która zastygła siedząc za stołem z przerażającym uśmiechem na twarzy. Na miejsce zostaje wezwana Jessica Niemi, która zapoczątkuje mroczne śledztwo w sprawie rytualnych morderstw popełnianych na podstawie książek. ⁣
⁣
Nordic Noir. Powieść Maxa...

Wielki zawód - tyle mogę powiedzieć po dobrnięciu do końca. Po kolei:
- Warsztat pisarski przypomina próby początkujących pisarzy. Nie ma w tym mocy. Płytkie postaci, przesadzone ideolo.
- Ideolo: sekta piętnująca liberalizm, katolickie stosy (mimo że protestanci również ochoczo jarali innowierców na ogniskach) i Bahomet. Bardziej śmieszno, niż straszno.
- Fabuła wlecze się przez 8/10 powieści, by nagle przyspieszyć na końcu, wprowadzając mało przekonywujące wyjaśnienie. Można odnieść wrażenie, że autor pisząc książkę, nie wiedział jak ją zakończyć. I w finale wymyślił jakiś bzdet.
Nie polecam.

Wielki zawód - tyle mogę powiedzieć po dobrnięciu do końca. Po kolei:
- Warsztat pisarski przypomina próby początkujących pisarzy. Nie ma w tym mocy. Płytkie postaci, przesadzone ideolo.
- Ideolo: sekta piętnująca liberalizm, katolickie stosy (mimo że protestanci również ochoczo jarali innowierców na ogniskach) i Bahomet. Bardziej śmieszno, niż straszno.
- Fabuła wlecze się...

Czyta się dobrze. W trakcie czytania nie było mocno przeszkadzających mi fragmentów czy wątków, podsumowując jednak trudno dać mi wyższą ocenę, a wpływa na to: -
1. rozwiązanie intrygi, które jest dla mnie tak bardzo dziwaczne i nie uzasadnione, że nawet nie wnikałam w nie zbyt głęboko, ale mam odczucie, że kilka rzeczy się „nie klei“
2. trochę wątek wenecki – ciągnie się i ciągnie, można by go skrócić do dwóch rozdziałów, a i tak okazuje się, że osobowość bohaterki została ukształtowana przez zupełnie inne wydarzenia,
3. tytuł – nie wiem czy to pomysł autora czy tłumaczenie, ale jest nieadekwatny
i (jak już też u kogoś przeczytałam) sprawdzałam, czy nie pominęłam jakiś fragmentów… czytając jakby brakuje niektórych scen.

Czyta się dobrze. W trakcie czytania nie było mocno przeszkadzających mi fragmentów czy wątków, podsumowując jednak trudno dać mi wyższą ocenę, a wpływa na to: -
1. rozwiązanie intrygi, które jest dla mnie tak bardzo dziwaczne i nie uzasadnione, że nawet nie wnikałam w nie zbyt głęboko, ale mam odczucie, że kilka rzeczy się „nie klei“
2. trochę wątek wenecki – ciągnie się...

Dziwna i mroczna, ale w ogólnym rozrachunku polecałabym. Nieco trudno się "wciągnąć" , bo pisana jest w dziwnym stylu, poza tym początkowo akcja toczy się powoli, dopiero pod konic przyspiesza i wtedy książka jest najlepsza:) Mam duży sentyment do literatury skandynawskiej, więc ode mnie (troszkę naciągane) siedem.

Dziwna i mroczna, ale w ogólnym rozrachunku polecałabym. Nieco trudno się "wciągnąć" , bo pisana jest w dziwnym stylu, poza tym początkowo akcja toczy się powoli, dopiero pod konic przyspiesza i wtedy książka jest najlepsza:) Mam duży sentyment do literatury skandynawskiej, więc ode mnie (troszkę naciągane) siedem.

Dobra,trochę dziwna,skandynawska.

Dobra,trochę dziwna,skandynawska.