Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z ulubionych powiesci Marqueza. Zainteresowala mnie fascynujaca postacia Bolivara.

Jedna z ulubionych powiesci Marqueza. Zainteresowala mnie fascynujaca postacia Bolivara.

Co tu dużo mówić - klasyk i dskonałość.

Co tu dużo mówić - klasyk i dskonałość.

Autor nazista, lecz powieść znakomita.

Autor nazista, lecz powieść znakomita.

To chyba najintesywniej czytana przeze mnie powiesc

Dodane po latach.

Przeczytane w tlumaczeniu na polski, niemiecki i angielski. Nie znając czeskiego, nie przeczytalem w orginale. Wszystkie te wydania mam na honorowej półce. Jest to najzabawniejsza powieść jaką w życiu przeczytalem. Ksiazka, ktora, chyba niesprawiedliwie stworzyła i utrwaliła sterotyp Czecha. Czesi, których znam, byli raczej zażenowani, gdy wposminalem im, ze jest to jedna z moich ulubionych powieści.

To chyba najintesywniej czytana przeze mnie powiesc

Dodane po latach.

Przeczytane w tlumaczeniu na polski, niemiecki i angielski. Nie znając czeskiego, nie przeczytalem w orginale. Wszystkie te wydania mam na honorowej półce. Jest to najzabawniejsza powieść jaką w życiu przeczytalem. Ksiazka, ktora, chyba niesprawiedliwie stworzyła i utrwaliła sterotyp Czecha. Czesi,...

Przeczytalem w orginale, i jakis czas potem w tlumaczeniu.

Denerwujacy zwyczaj dzielenia powiesci na odzdzielne woluminy.

Sama powiesc. No coz. Dla dla twardego jadra nie liczy sie nic tylko zaspokojenie pragneinia. A tu mielismy doczynienia z dlugoletnim wyczekiwaniem. Inni moga uznac to za arcydzielo, przecietna powiesc fantazy, lub nawet i kicz.

Przeczytalem w orginale, i jakis czas potem w tlumaczeniu.

Denerwujacy zwyczaj dzielenia powiesci na odzdzielne woluminy.

Sama powiesc. No coz. Dla dla twardego jadra nie liczy sie nic tylko zaspokojenie pragneinia. A tu mielismy doczynienia z dlugoletnim wyczekiwaniem. Inni moga uznac to za arcydzielo, przecietna powiesc fantazy, lub nawet i kicz.

Komkluzja wielu lat czytania.

Publikacja cyklu Harry Pottera przypadlo na dziedzicnstwo mojej corki. Czytalem wraz z nia, w charnomogramie ukazywania sie kolejnych tomow. W kazdy noc, pzrez zapowiedziana premiera ustawialismy sie w kolejce o polnocy przed ksiagarnia by kupic dwa egzeplarze, bysmy mogli zcytac rownolegle.

Ksiazka ta definije pokoloeni millenian, dla mnie, choc zawsze byla lektura atrakcyjna, choc nie najwyzej oceniana. Wyrosla do globalnego fenomenu pop-literatury. Plusy za wspaniale stworzony swiat wewnatrz swiata. Kilkadziesiat interesujacych postaci (choc wiele z nich zbyt papierowych), i ciekawa historia.

Czytanie cyklu jednym tchem, moze wywolac u czytelnika poczucie neispojnosci. Orginalnie cykl ukazywal sie na przestzreni lat i byl poczatkowo adresowany do dziesieciolatkow, ktore rosly i dojzewaly wraz bohaterami. Dojzewala tez literatura. Od dziecinnego owtierajacego cykl tumy, do powaznych i mrocznych tomow go zakanczajacych.

Przeczytane w orginale

Komkluzja wielu lat czytania.

Publikacja cyklu Harry Pottera przypadlo na dziedzicnstwo mojej corki. Czytalem wraz z nia, w charnomogramie ukazywania sie kolejnych tomow. W kazdy noc, pzrez zapowiedziana premiera ustawialismy sie w kolejce o polnocy przed ksiagarnia by kupic dwa egzeplarze, bysmy mogli zcytac rownolegle.

Ksiazka ta definije pokoloeni millenian, dla mnie,...

Tom obejmuje okres pierwszej polowy 1941 roku. Opowiesc gorzka, gdyz jest katalogiem kolejnych porazek brytyjskich. Wojna morska o Atlantyk wiazaca sie z olbrzymimi stratami, kleski na Balkanach i w Syrii. Seria porazek w Afryce Polnocnej. Tom konczy przelomowe wydarzenie ataku Niemcow na ZSRR.

Tom obejmuje okres pierwszej polowy 1941 roku. Opowiesc gorzka, gdyz jest katalogiem kolejnych porazek brytyjskich. Wojna morska o Atlantyk wiazaca sie z olbrzymimi stratami, kleski na Balkanach i w Syrii. Seria porazek w Afryce Polnocnej. Tom konczy przelomowe wydarzenie ataku Niemcow na ZSRR.

Aczkolwiek ma znomiona wielkosci i co najwazmiejsze absurdu, powiesc ta nie uwiodla mnie. Moze byla za bardzo.

Dodane po latach:

Po lekturze biografii Stalina (Edward Radzinski) dostalem porcje informacji tak na temat autora jak i samej powiesci. Okazuje sie, ze to powiesc z kluczem: Mistrz to sam Autor, Malgorzata, jego partnerka; w srod postaci sam Stalin. Wszystko tam tak aluzyjne i zawaluowane, ze praktycznie nie do odczytania. Byc moze, gdy Bulhakow czytal fragmenty swym przyjaciolom w latach tryzdziestych, byly te aluzje bardzo czytelne. Dzis sa tak niejasne, ze mozna je pominac. Pozostaje wiec nam grotestkowa literatura absurdu. Literacko piekne, lecz po latach staje sie powiescia "drugiej swierzosci"

Aczkolwiek ma znomiona wielkosci i co najwazmiejsze absurdu, powiesc ta nie uwiodla mnie. Moze byla za bardzo.

Dodane po latach:

Po lekturze biografii Stalina (Edward Radzinski) dostalem porcje informacji tak na temat autora jak i samej powiesci. Okazuje sie, ze to powiesc z kluczem: Mistrz to sam Autor, Malgorzata, jego partnerka; w srod postaci sam Stalin. Wszystko tam...

To podobna jedno z najwiekszych arcydziel w historii swiatowej literatury. Mnie jednak nie porwala. Zmeczylem ja, zaskoczony jej powodzeniem. Byc bylem za mlody gdy ja czytalem. Byc moze jej nie zrozumialem.

Byl to dla mnie przecietny dramat kryminalny, oparty na archaicznej analize psychologicznej. Bardzo staroswiecki. Nieznosnie manierystyczny.

W ostatecznosci jedyno co pamietam po trzydziestu latach. ze glowny bohater ciagle cos majaczyl w malignie. "Maligna" bylo najczesciej powtarzajacych sie slowem w tej szacownej powiesci. Zbrodnia i Kara, skutecznie wyleczyla mnie z Dostojewskiego. Przeczytana pare lat pozniej Idiota, powtierdzil tylko moja niechec.

To podobna jedno z najwiekszych arcydziel w historii swiatowej literatury. Mnie jednak nie porwala. Zmeczylem ja, zaskoczony jej powodzeniem. Byc bylem za mlody gdy ja czytalem. Byc moze jej nie zrozumialem.

Byl to dla mnie przecietny dramat kryminalny, oparty na archaicznej analize psychologicznej. Bardzo staroswiecki. Nieznosnie manierystyczny.

W ostatecznosci jedyno...

Czytanie takiej powiesci w czasach glebokiej komuny bylo gleboko mistycznym przezyciem. Gdy wrocilem do lektury w koncu lat dziewiedziesiatych stwierdzilem, ze poza wszystkim jest to dobra literatura.

Czytanie takiej powiesci w czasach glebokiej komuny bylo gleboko mistycznym przezyciem. Gdy wrocilem do lektury w koncu lat dziewiedziesiatych stwierdzilem, ze poza wszystkim jest to dobra literatura.

Zgodnie z konwencja literatury fantasy piecioksiag Ziemnomorza konczy sie momentem przelomowy dla swego swiata. Smoki odchodza, a wraz z nimi miniona epoka. Co przyneisie nastepna, mozna sie tylko domyslac.

Pieciosiag satysfakcjonuje. To kawalek dobrej literatury, ktorej jakosc wychodzi daleko poza granice gatunku. To nie tylko dobre fantasy, lecz takze dobra literature wogole. Czuc w niej kobieca reke, tak nie czesta w tym gatunku.

Zgodnie z konwencja literatury fantasy piecioksiag Ziemnomorza konczy sie momentem przelomowy dla swego swiata. Smoki odchodza, a wraz z nimi miniona epoka. Co przyneisie nastepna, mozna sie tylko domyslac.

Pieciosiag satysfakcjonuje. To kawalek dobrej literatury, ktorej jakosc wychodzi daleko poza granice gatunku. To nie tylko dobre fantasy, lecz takze dobra literature...

Postacia centralna czawrtej czesci cyklu jest Tehanu, ktora byla takze bohaterka Gobowcow Atuanu. Tehanu jest juz dojzala kobieta wchodzaca w jesien swego zycia. W powiesci nie dzieje sie wiele. Dzien za dniem nudnego, i wydawac by sie moglo nieistotnego zycia. W oteczeniu Tehanu dojrzewa jednak ktos jeszcze. Dziewczynka zdeformowana przez ogien. Cyzyby male, spolecznie niedostosowane dziecko, jest nadzieja na przyszlosc Ziemnomorza? Mam wrazenie, ze odpowie na to ostatni powiesc cyklu.

Postacia centralna czawrtej czesci cyklu jest Tehanu, ktora byla takze bohaterka Gobowcow Atuanu. Tehanu jest juz dojzala kobieta wchodzaca w jesien swego zycia. W powiesci nie dzieje sie wiele. Dzien za dniem nudnego, i wydawac by sie moglo nieistotnego zycia. W oteczeniu Tehanu dojrzewa jednak ktos jeszcze. Dziewczynka zdeformowana przez ogien. Cyzyby male, spolecznie...

Tak epoka, jak I sama postac Leonardo da Vinci, nie jest mi obca. Biografia zaskoczyla mnie jednakze dbaloscia o detale. Wiedza i erudycja autora jest potezna. Cale zycie Loeonarda, cala jego tworczosc, i dzialanosc rozebrana jest na czynniki pierwsze. Jest to wielka zaleta ksiezki, lecz jednoczesnie jej wada. Natlok detalu czyni je chwilami nuzaca. Czytelnik nie obeznany zas z postacia oraz epoka, moze zatracic perspektywe.
Czego ksiazce brakuje to ilustracji. Kilka wklejek, z reprodukcjami obrazow i grafik oraz zdjeciami innych dziel i krajobrazow byloby na miejscu. Poczatkowo czytalem googlujac na tablecie wizerunki, lecz wktotce z tego zrezygmowalem gdyz zaklocalo to ciaglosc lektury. Do konca jednak brakowalo mi tego.

Tak epoka, jak I sama postac Leonardo da Vinci, nie jest mi obca. Biografia zaskoczyla mnie jednakze dbaloscia o detale. Wiedza i erudycja autora jest potezna. Cale zycie Loeonarda, cala jego tworczosc, i dzialanosc rozebrana jest na czynniki pierwsze. Jest to wielka zaleta ksiezki, lecz jednoczesnie jej wada. Natlok detalu czyni je chwilami nuzaca. Czytelnik nie obeznany...

Trzecia czesci cyklu Ziemnomorza, chyba najlepsza jak dotychczas. Zaczynam miec jednak watpliwosci, czy jest to wogole literature fantasy. Wszystko co dotychczas z fantasy przeczytalem – Wladca Pierscieni,Piesni lodu I Ognia, Kolo Czasu, nawet Harry Potter byly dla mnie wiarygodne. Zimnomorza tak nie odbieram. Literaure Le Guin odbieram raczej jako basn.

Trzecia czesci cyklu Ziemnomorza, chyba najlepsza jak dotychczas. Zaczynam miec jednak watpliwosci, czy jest to wogole literature fantasy. Wszystko co dotychczas z fantasy przeczytalem – Wladca Pierscieni,Piesni lodu I Ognia, Kolo Czasu, nawet Harry Potter byly dla mnie wiarygodne. Zimnomorza tak nie odbieram. Literaure Le Guin odbieram raczej jako basn.

Druga czesc cyklu Ziemiomorza daleko lepsza od otwierajacego nia “Czrnoksieznika z Archipelagu”. Cztajac pierwsza czesc, ktora ocenilem wyoko czegos mi brakowalo, czego nie potrafilem uchwycic. Po przeczytaniu drugiej czesci, odkrylem to. Byl to NASTROJ. Archipelag mial wszystko – ciekawa fabula, dobrze zarysowane postacie, dynamike itd. Brakowalo tylko nastroju. W Grobowcach, nastroj jest i odczywa sie go od pierwszych stron powiesci. Nastrsj ciemny, nieco pesymistyczny. Ta powiesc jest bardziej minimalistyczna, niz Czrnoksieznik, co sluzy jej dobrze.

Druga czesc cyklu Ziemiomorza daleko lepsza od otwierajacego nia “Czrnoksieznika z Archipelagu”. Cztajac pierwsza czesc, ktora ocenilem wyoko czegos mi brakowalo, czego nie potrafilem uchwycic. Po przeczytaniu drugiej czesci, odkrylem to. Byl to NASTROJ. Archipelag mial wszystko – ciekawa fabula, dobrze zarysowane postacie, dynamike itd. Brakowalo tylko nastroju. W...

Retrospektywa jest czesciowo literacka autobiografia George RR Martina, czesciowo antologiom jego opowiadan. W krotkich rozdzialach Autor przedstawia okres swego zycia, zwracajac uwage na literacki inspiracje. Kazdorazowa po otwierajacym, autobiograficznym rozdziale, nastepuja wybrane prace napisane w danym okresie jego zycia.
Pierwszy okres pokrywa lata dzieciece, mlodziencze I studenckie. Niestety (a moze na szczescie) nie zachowalo sie nic z dzieciecych I mlodzienczych krotkich form. Pierwszy zbior wypeniaja opowiadania napisane w czasie uniwersyteckich studiow, wlaczajac to prace dyplomowa z histori skandynawskiej, ktora byla napisana w formie beletrystycznego opowiadania. Ta ostatnio ciekawa, lecz literacko zaledwie przecietna. Otwierajace I zamykajace cykl opowiadania po prostu slabe, bardzo konwencjonalne, zupelnie wtorne.
Drugi rozdzial opowiada o poczatkach profesjonalnego pisarstwa. Martin bez powodzenia poszukujacego pracy jako dziennikarz intensywnie pisze I rozysla swe opowiadania do czolowych periodykow literackich. Ma troche szczescia – sa publikowane. W pierwszym roku pisarstwa jest juz nominowany do prestizowych (w swiecie SF) nagrod Hugo I Nebula. Rozdzial obejmuje trzy opowiadania z tego okresu –“ Bohater” to bardzo solidne opwiadanie SF. W kolejnym “Zjazd do San Breta” (hybryda SF I Thriller)- Martin wymysla tu nawiedzona autostrade. Ten okres zamykaja dwa kolejne bardzo solidne opwiadania SF “Drugi rodzaj samotnosci” I “Mgly opdaja o swicie”
W trzeciej czesci Martin jest juz zawodowcem z prawdziwego zdarzenia. Publikuje coraz powazniej, zarabia nieco wiecej (choc jak sie wydaje ciagle zyje na granicy minimum socjalnego) I dostaje pierwsze wyroznienia (Hugo, Nebula). Nowelle I opowiadania z tego okresu to juz dojrzala litaratura SF. Caly szereg opowiadan nie zwiazanych z soba poza swiatami, ktore Autor wykreowal. Dla mnie najciekawszymi sa opowiadania z gatunku “fikcji religijnej”. Ozdoba tej czesci antologii jest nowella “Piesn dla Lyanny”. Jak na moj gust nieco zbyt melodramatyczna, lecz bardzo orginalna I pomyslowa. W tej fikcji religijnej Martin prezentuja nam “prawdziwego boga”. Boga, ktory fizycznie istnieje, jest absulutna miloscia I oferuje zycie wieczne.
W ostatniej czesci pierwszego tomu (chronologicznie pokrywajaca sie z poprzednia), Martin skupia sie na swoich probach pisarskich w gatunku fantasy. Trzy opowadania dobre ale dalekie od doskonalosci, pokazuja jednak, ze Piesni ognia I Lodu maja gdzies swoje korzenie.

Retrospektywa jest czesciowo literacka autobiografia George RR Martina, czesciowo antologiom jego opowiadan. W krotkich rozdzialach Autor przedstawia okres swego zycia, zwracajac uwage na literacki inspiracje. Kazdorazowa po otwierajacym, autobiograficznym rozdziale, nastepuja wybrane prace napisane w danym okresie jego zycia.
Pierwszy okres pokrywa lata dzieciece,...