O czym szumią wierzby

DNF

DNF

Po książkę sięgnęłam, bo kiedyś czytałam, że uwielbiał ją Terry Pratchett, którego uwielbiam ja. Być może to po prostu książka jego dzieciństwa, bo niestety jako dorosłej mnie nie urzekła.
Czytało się całkiem w porządku, zwierzęta przeżywały swoje przygody, prezentowały typy charakterów, od połowy nawet pojawiła się spójna fabuła - wcześniej to bardziej opowiadania o tych samych bohaterach. Niestety jednak większość zwierzaków nie zyskała mojej sympatii - były samolubne, głupie albo ponure. Ich przygody też nie były porywające.
Dlatego myślę, że może to być w porządku książka dla dzieci do czytania z rodzicem, który tłumaczyłby, dlaczego pewnych rzeczy się nie robi, a inne tak.

Po książkę sięgnęłam, bo kiedyś czytałam, że uwielbiał ją Terry Pratchett, którego uwielbiam ja. Być może to po prostu książka jego dzieciństwa, bo niestety jako dorosłej mnie nie urzekła.
Czytało się całkiem w porządku, zwierzęta przeżywały swoje przygody, prezentowały typy charakterów, od połowy nawet pojawiła się spójna fabuła - wcześniej to bardziej opowiadania o tych...

Chciałabym, aby każde słowo, każde zdanie z tej historii wryło mi się już na zawsze w pamięć

Chciałabym, aby każde słowo, każde zdanie z tej historii wryło mi się już na zawsze w pamięć

„O czym szumią wierzby” Kennetha Grahame'a to powieść dla dzieci, którą z satysfakcją i zainteresowaniem przeczyta też osoba dorosła. Lotny, erudycyjny styl pisania krzyżujący się z humorem i psychologicznym zmysłem obserwacji zachowań ludzkich i zwierzęcych to silny magnes czytelniczy przyciągający do zapoznania się z książką.
Brytyjski pisarz wykorzystał zabieg antropomorfizacji, który niewątpliwie jest bliski dzieciom lgnącym do wytworów fantasy i nierealnych postaci. Ukazał on w ten sposób cechy charakteru kojarzące się z różnymi przedstawicielami fauny. Przeżywamy losy Kreta, Szczura, Borsuka, Ropucha i innych zwierząt, ich przygody, problemy, z jakimi się mierzą. Pod maską tych bohaterów ukrywają się lekcje życiowe: wsparcie i pomoc ze strony przyjaciół, solidarność, ambicja w zmaganiach o zmianę na lepsze, siła płynąca z współpracującej grupy, tolerancja dla odmienności, rola wyrozumiałości innych i motywacji w walce z uzależnieniem, wyższość inteligencji i sprytu nad siłą fizyczną, umiejętność dostrzegania pozytywów. Odsłonięte są tu wady wraz z możliwościami ich wyplewienia, takie jak pycha, próżność, egoizm. Dzięki temu powieść K. Grahame'a pełni rolę wychowawczą, której nie można odmówić dzieciom (biblioteczka domowa powinna jej egzemplarz zawierać).
„O czym szumią wierzby” to książka wszechstronna, którą można polecić każdej grupie wiekowej.
Autor ujawnił w niej swój pisarski kunszt, liryczne zapędy i wrażliwość na uroki natury. W zdaniach można się rozpoetyzować, bowiem mają potencjał uwrażliwiania na piękno przyrody. Ubrane w słowach uczłowieczone postacie, wydarzenia i miejsca akcji mają w sobie coś osobliwego, pocieszającego, przeszywającego optymizmem i promieniującą energią.

„O czym szumią wierzby” Kennetha Grahame'a to powieść dla dzieci, którą z satysfakcją i zainteresowaniem przeczyta też osoba dorosła. Lotny, erudycyjny styl pisania krzyżujący się z humorem i psychologicznym zmysłem obserwacji zachowań ludzkich i zwierzęcych to silny magnes czytelniczy przyciągający do zapoznania się z książką.
Brytyjski pisarz wykorzystał zabieg...

Choć wiek dziecięcy już dawno za mną przygody Kreta, Szczurka, Pana Borsuka i Ropucha przeczytałam z przyjemnością. Bardzo mi się podobało jak zwierzątka, pomimo różnic i wad, się akceptowały, a także jak przestrzegały prawd zwierzęcej etykiety.
Historia ta skojarzyła mi się z serialem animowanym pt. "Tajemnice wiklinowej zatoki".

Choć wiek dziecięcy już dawno za mną przygody Kreta, Szczurka, Pana Borsuka i Ropucha przeczytałam z przyjemnością. Bardzo mi się podobało jak zwierzątka, pomimo różnic i wad, się akceptowały, a także jak przestrzegały prawd zwierzęcej etykiety.
Historia ta skojarzyła mi się z serialem animowanym pt. "Tajemnice wiklinowej zatoki".

Ciekawe i zabawne opowiadania o przygodach zwierząt - szczura wodnego, kreta, borsuka i ropucha. Piękne opisy przyrody. Czyta się szybko i przyjemnie. Pan Ropuch jest przezabawny i uroczy.

Ciekawe i zabawne opowiadania o przygodach zwierząt - szczura wodnego, kreta, borsuka i ropucha. Piękne opisy przyrody. Czyta się szybko i przyjemnie. Pan Ropuch jest przezabawny i uroczy.

Trochę meh, nie przypadło mi do gustu.

Trochę meh, nie przypadło mi do gustu.

Nie rozumiem powodu dla którego ta książka jest lekturą.

Nie rozumiem powodu dla którego ta książka jest lekturą.

Świetna książka dla dzieci i nie tylko! Każdy z niej coś wyniesie, chociaż najbardziej trafia do dzieci. Szczególnie chłopców małych łobuziaków ;)

Świetna książka dla dzieci i nie tylko! Każdy z niej coś wyniesie, chociaż najbardziej trafia do dzieci. Szczególnie chłopców małych łobuziaków ;)

Uwielbiam tą miejscami idylliczną, innym razem dramatyczną atmosferę życia głównych bohaterów. Poetycko opisywana cykliczność zmian przyrody przeplata się z niezmiennymi wyzwaniami życia dorosłego, przedstawionego w sposób zrozumiały dla dziecka. Powieść jest swego rodzaju "psychologicznym refugium", do którego chce się wracać wielokrotnie, za każdym odnajdując w niej coś nowego.

Uwielbiam tą miejscami idylliczną, innym razem dramatyczną atmosferę życia głównych bohaterów. Poetycko opisywana cykliczność zmian przyrody przeplata się z niezmiennymi wyzwaniami życia dorosłego, przedstawionego w sposób zrozumiały dla dziecka. Powieść jest swego rodzaju "psychologicznym refugium", do którego chce się wracać wielokrotnie, za każdym odnajdując w niej coś...