O czym szumią wierzby

Bardzo przyjemna książka, jest dużo akcji, mądrości i humoru. W sam raz dla starszych dzieci. Wydanie przez wydawnictwo Vesper wzbogacono o komentarz o autorze. Polecam :)

Bardzo przyjemna książka, jest dużo akcji, mądrości i humoru. W sam raz dla starszych dzieci. Wydanie przez wydawnictwo Vesper wzbogacono o komentarz o autorze. Polecam :)

Pokaż mimo to

Urocze opowiadania, niektóre mnie mocno zaskoczyły. Książka uczy przyjaźni, wybaczania, naprawy własnych błędów, aby nie być obrażalskim i tego, że wszystkie nasze czyny będą miały konsekwencje. Miałam przepięknie ilustrowane wydanie z biblioteki.

Urocze opowiadania, niektóre mnie mocno zaskoczyły. Książka uczy przyjaźni, wybaczania, naprawy własnych błędów, aby nie być obrażalskim i tego, że wszystkie nasze czyny będą miały konsekwencje. Miałam przepięknie ilustrowane wydanie z biblioteki.

Pokaż mimo to

Jak na książkę dla dzieci czytało mi się źle. Opowieści nie były ciekawe. Historia Kreta, Szczura, Borsuka i Ropucha nie miała żadnego przekazu. Przeczytałam że książka uczy jak być dobrym przyjacielem. Niestety się z tym nie zgadzam, a nawet uważam wręcz przeciwnie.

Jak na książkę dla dzieci czytało mi się źle. Opowieści nie były ciekawe. Historia Kreta, Szczura, Borsuka i Ropucha nie miała żadnego przekazu. Przeczytałam że książka uczy jak być dobrym przyjacielem. Niestety się z tym nie zgadzam, a nawet uważam wręcz przeciwnie.

Pokaż mimo to

Jak na książkę dla dzieci trochę ciężko się czytało. Wiało nieco nudą i raczej nie jest to książka dla dzieci, które lubią akcję. Nawet zwierzątka nie pomagają tej pozycji.

Jak na książkę dla dzieci trochę ciężko się czytało. Wiało nieco nudą i raczej nie jest to książka dla dzieci, które lubią akcję. Nawet zwierzątka nie pomagają tej pozycji.

Pokaż mimo to

Bardzo nudna. A naprawdę lubię książki dla dzieci.

Bardzo nudna. A naprawdę lubię książki dla dzieci.

Pokaż mimo to

Miła i sympatyczna opowieść.

Miła i sympatyczna opowieść.

Pokaż mimo to

Po "O czym szumią wierzby" chciałam sięgnąć już dawno - konkretnie, odkąd w "Pat ze Srebrnego Gaju" znalazłam informację, że to tę właśnie powieść Pat i Bietka czytały pod Czuwającą Sosną. I wreszcie moje marzenie się spełniło :)

Jest to urocza historia o zwierzątkach; momentami zabawna, momentami melancholijna. Mamy więc poczciwego Kreta, co prawda na początku nieco naiwnego, jednak potem już prawdziwego bohatera. Jest rezolutny Szczur Wodny, mądry Borsuk - samotnik i wreszcie mój ulubieniec - Ropuch kochający szybką jazdę samochodami. Właściwie to połowa akcji w książce dotyczy przygód Ropucha - niezwykle zabawnych! - reszta zaś historii pozostałych zwierzątek.

I jak wspomnę sobie jeszcze raz Ropucha śmigającego autem i trąbiącego z zapamiętaniem, Ropucha w przebraniu praczki, Ropucha przechwalającego się swą mądrością i przebiegłością, a następnie pakującego się w jeszcze większe tarapaty, to uśmiech sam pojawia się na mojej twarzy. Zdecydowanie Ropuch, władca "Ropuszego Dworu", jest postacią, której się nie zapomina.

Nie brakuje tutaj też jednak pięknych scen, takich jak tęsknota Kreta za dawnym domem, wzywającym go do siebie, czy też wreszcie podróż łódką wzdłuż Rzeki w świetle księżyca, przy odległych, magicznych dźwiękach piszczałki.

Pamiętam, że kiedy byłam mała, zaczytywałam się w podobnych historiach - prym wiódł "Leśny ludek" Tony'ego Wolfa, bajka o leśnych zwierzątkach i ich ciekawych pomysłach. "O czym szumią wierzby" przypomina mi tematyką tamtą historię, szkoda więc trochę, że nie znałam tej książki w dzieciństwie - być może bym ją pokochała.

https://arnikaczyta.blogspot.com/2019/07/kenneth-grahame-o-czym-szumia-wierzby.html

Po "O czym szumią wierzby" chciałam sięgnąć już dawno - konkretnie, odkąd w "Pat ze Srebrnego Gaju" znalazłam informację, że to tę właśnie powieść Pat i Bietka czytały pod Czuwającą Sosną. I wreszcie moje marzenie się spełniło :)

Jest to urocza historia o zwierzątkach; momentami zabawna, momentami melancholijna. Mamy więc poczciwego Kreta, co prawda na początku nieco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeczytana dobrych parę lat temu wydawała mi się książką, do której warto wrócić. Cóż, nie był to taki dobry pomysł. Przygody opisane są nieco chaotycznie, brakowało mi w nich czasami związku przyczynowo-skutkowego. A to, że autor nie może się zdecydować na ile ludzkie są zwierzęta, które opisuje też trochę przeszkadza. Niby żyją w norach, ale ubierają się w ludzką odzież, pływają łódką i jedzą sztućcami. No i jeszcze Ropuch, Szczur i Kret potrafią zaprząc konia do wozu, czy też jeździć samochodem. Nie mówiąc już o tym, że od strony językowej, też szału nie było. Przegadana, długaśne opisy przyrody, przez które skutecznie się zapomina o bieżących wydarzeniach, a na dodatek słownictwo trudno przyswajalne dla młodego czytelnika. Ogólna ocena? Mocna trójka. Z dużym plusem.

Przeczytana dobrych parę lat temu wydawała mi się książką, do której warto wrócić. Cóż, nie był to taki dobry pomysł. Przygody opisane są nieco chaotycznie, brakowało mi w nich czasami związku przyczynowo-skutkowego. A to, że autor nie może się zdecydować na ile ludzkie są zwierzęta, które opisuje też trochę przeszkadza. Niby żyją w norach, ale ubierają się w ludzką odzież,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

6,5/10

6,5/10

Pokaż mimo to

Pamiętam jak w dzieciństwie oglądałam bajkę rysunkową w odcinkach na podstawie ksiażki i przez wiele lat intrygowała mnie słynna bajka powracająca to tu to tam . W końcu udało się po nią sięgnąć, zaczęłam czytać ją córce. Ogólnie książka mi się podobała, ale właściwie nie wiem dla kogo ona jest przeznaczona. Miejscami jest napisana bardzo fajnie, zrozumiale dla dzieci, ale czasami ma bardzo kwieciste, wręcz poetyckie opisy przyrody, lasu. Wydaje mi się, że jest to książka za trudna dla mniejszego dziecka, a strasze dzieci takie 11, 12 letnie już nie chcą czytać książek o zwierzątkach, także ciężko mi zrozumieć dla kogo ona jest przeznaczona, może dla rodziców? W każdym razie klasyka dziecięcej literatury w końcu zaliczona. Nie wiem czy kiedyś wrócę do niej.

Pamiętam jak w dzieciństwie oglądałam bajkę rysunkową w odcinkach na podstawie ksiażki i przez wiele lat intrygowała mnie słynna bajka powracająca to tu to tam . W końcu udało się po nią sięgnąć, zaczęłam czytać ją córce. Ogólnie książka mi się podobała, ale właściwie nie wiem dla kogo ona jest przeznaczona. Miejscami jest napisana bardzo fajnie, zrozumiale dla dzieci, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to