Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała książka. Uświadamia, ile Polska straciła po utraceniu Kresów, które byłe sercem Polski. I ile Polacy utracili z rąk sowietów, którzy zabrali im ziemię, wymordowali rodziny i byli nawet większym złem, niż naziści.
Niestety, Polska obecnie nie jest tym samym, czym przed wojną - i co najgorsze - przed komuną. Komunizm odarł nas z polskości i odebrał nam nasze dziedzictwo. Polacy obecnie mają kompletnie inną mentalność, niestety lata komunizmy pozbawiły tego narodu (PRAWDZIWEGO) patriotyzmu.
Czytając losy tych kobiet dobitnie widziałam, że kobiety wcale nie są ''słabszą płcią''. Przeżyły tyle - głód, wojnę, tortury, poniżenie. Pracowały w łagrach niczym niewolnice, służyły na froncie i narażały swoje życie. Niejeden człowiek dawno temu by się poddał.
Dwa cytaty, które wbiły mi się w pamięć:
''Gdyby Bóg zechciał wskrzesić wszystkich więźniów łagrów, to w całej Rosji podniosłaby się ziemia.''
''Najczęściej na zesłaniu umierały dzieci, starzy ludzie i właśnie młodzi mężczyźni. Kobiecych nazwisk na listach było mniej. Dało mi to dużo do myślenia, ale wszystko zrozumiałam dopiero po wielu latach, kiedy patrzyłam wstecz na swoje życie. Zesłanie, śmierć ukochanego, siedem sowieckich więzień, a potem czterdzieści lat ciężkiej pracy w siermiężnym PRL. Mimo tych wszystkich dramatycznych przeżyć dożyłam stu lat. I wcale nie uważam swojego życia za zakończone. Jest jeszcze tyle do zrobienia. To dowód na to, że kobiety wcale nie są płcią słabą. Są silniejsze, bardziej wytrzymałe od mężczyzn.''

Wspaniała książka. Uświadamia, ile Polska straciła po utraceniu Kresów, które byłe sercem Polski. I ile Polacy utracili z rąk sowietów, którzy zabrali im ziemię, wymordowali rodziny i byli nawet większym złem, niż naziści.
Niestety, Polska obecnie nie jest tym samym, czym przed wojną - i co najgorsze - przed komuną. Komunizm odarł nas z polskości i odebrał nam nasze...

Pseudoliteracki bełkot -to dwa słowa, którymi określę tę książkę. Mam zamiar oddać ją czym prędzej do biblioteki i szybko o niej zapomnieć.

Po raz kolejny przekonałam się, że to, co popularne, nie znaczy, że jest dobre - w tym wypadku bestseller okazał się wyjątkowo słabą pozycją, a jedyne, co w tej powieści było dobre, to okładka i reklama.
Zlepek chaotycznych myśli autorki, napisany irytującym, silącym się na sztuczną oryginalność stylem. Mam wrażenie, że pani Harlber chciała się popisać lekkim piórem i unikalnym sposobem pisania, ale efekt okazał się całkowicie inny - każde zdanie mnie wręcz niemilosiernie drażniło i z trudem doczytałam tę książkę do końca. Nie wspomnę o tym, że to ''dzieło'' jest po prostu nudne. Naprawdę nie pojmuję, jak taka książka stała się bestsellerem.

Pseudoliteracki bełkot -to dwa słowa, którymi określę tę książkę. Mam zamiar oddać ją czym prędzej do biblioteki i szybko o niej zapomnieć.

Po raz kolejny przekonałam się, że to, co popularne, nie znaczy, że jest dobre - w tym wypadku bestseller okazał się wyjątkowo słabą pozycją, a jedyne, co w tej powieści było dobre, to okładka i reklama.
Zlepek chaotycznych myśli...

Tragedia. Sama mam poglądy wolnościowe i prawicowe, jestem przeciwniczką masowej imigracji muzułmanów do Europy, bo uważam, że tak duży napływ obcej ludności wiąże się z niechybnymi konfliktami, destabilizacją kontynentu i zagrożeniem dla mojej własnej wolności.
Ale to, co wypisuje Lisicki woła o pomstę do nieba. Nie oczekuję od autora każdej książki obiektywizmu, ale człowiek, który twierdzi, że KAŻDY muzułmanin jest zły, a KAŻDY katolik jest miłosierną osobą o szlachetnym sercu jest po prostu jakimś skrajnym fanatykiem swojej religii, nie różniącym się niczym o terrorystów z ISIS.

Autor specjalnie manipuluje faktami w taki sposób, by ukazać islam w jak najgorszym świetle, twierdząc, że np. Koran nawołuje jedynie do zabijania, a Biblia do kochania (co jest kłamstwem, bo Bóg w Starym Testamencie tez nakazywał zabijać niewiernych).
Tak samo pisanie, że istnieją tylko islamscy fundamentaliści jest bzdurą - w RPA chrześcijanie mordują muzułmanów (i na odwrót), a Anders Breivik nie był nikim innym, tylko chrześcijaninem, który w imię czystej rasowo Europy powystrzelał niewinnych ludzi. Powodem jego działań była własnie między innymi religia chrześcijańska. A IRA? Konflikt irlandzko-brytyjski ma również podłoże religijne.

Dodatkowo autor ośmiela się krytykować jawnie głowy Kościoła katolickiego, twierdząc, że papieże są ludźmi zbyt łagodnymi i miłosiernymi. Serio?! A kim jest ten pan, by podważać decyzje następcy świętego Piotra? Poza tym czy sam Lisicki nie twierdził w swej książce, że własnie chrześcijaństwo w tym jest ''lepsze'', od islamu, że niesie miłość, a nie wojnę i zniszczenie? To czego chciałby ten człowiek? Powrotu do wypraw krzyżowych?

Proponuję, by autor tej książki przejrzał na oczy i przestał patrzeć na świat w czarno - białych barwach. To nie RELIGIA jest zła, tylko LUDZIE, którzy wykorzystują ją w niecnym celu. Sądziłam, że ta pozycja będzie ciekawym przedstawieniem, czym jest dżihad i skrajny islam, który - jak każda skrajność - jest niebezpieczny. Tymczasem otrzymałam jakiś propagandowy bełkot, zero faktów, tylko wyssane z palce teorie, spiski, uprzedzenia i skrajne poglądy autora.

Dla racjonalnie myślących ludzi - NIE POLECAM.

Tragedia. Sama mam poglądy wolnościowe i prawicowe, jestem przeciwniczką masowej imigracji muzułmanów do Europy, bo uważam, że tak duży napływ obcej ludności wiąże się z niechybnymi konfliktami, destabilizacją kontynentu i zagrożeniem dla mojej własnej wolności.
Ale to, co wypisuje Lisicki woła o pomstę do nieba. Nie oczekuję od autora każdej książki obiektywizmu, ale...