Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest zbyt niezwykła, żebym mógł popełnić tak okropną rzecz jak ocenienie jej w skali 1-10 i tym samym przyrównać ją do np. kryminałów czy sci-fi, które czytam. Tej książki się nie czyta. Ją się przeżywa.

Ta książka jest zbyt niezwykła, żebym mógł popełnić tak okropną rzecz jak ocenienie jej w skali 1-10 i tym samym przyrównać ją do np. kryminałów czy sci-fi, które czytam. Tej książki się nie czyta. Ją się przeżywa.

Takie 7.5, w porównaniu do innych Agath.

Takie 7.5, w porównaniu do innych Agath.

Prawie tak ciężkie jak "Rok 1984".
A to spory komplement.

Prawie tak ciężkie jak "Rok 1984".
A to spory komplement.

Były lepsze Marquezy... Poszczególne historie dość nierówne.

Były lepsze Marquezy... Poszczególne historie dość nierówne.

Chała, kit, łajno, najgorszy Wiesiek w historii. 8,5/10.

Chała, kit, łajno, najgorszy Wiesiek w historii. 8,5/10.

Wspaniałe gry słowne, choć tłumaczenie zupełnie nie oddaje oryginału.

Wspaniałe gry słowne, choć tłumaczenie zupełnie nie oddaje oryginału.

Ogromnie podoba mi się opinia 'kjuika': książka - krzew.
Niestandardowy punkt widzenia na miłość i spółkę, napisane z pazurem. Specyficzne poczucie humoru: zwłaszcza przy rzucanym przez bohaterów mięchu (jeśli wierzyć tłumaczowi, który notabene odwalił chyba kawał dobrej roboty - C. Marrodan Casas).
Książka wciąga, a jednocześnie czyta się ją czasem dość opornie (nie mam pojęcia, jak to pogodziłem).
Wniosek: nieważne, jak bardzo pokręcone wydawałyby Ci się twoje koleje losu / uczucia / stosunki z innymi ludźmi, wiedz, że jesteś całkiem zwyczajny.

Ogromnie podoba mi się opinia 'kjuika': książka - krzew.
Niestandardowy punkt widzenia na miłość i spółkę, napisane z pazurem. Specyficzne poczucie humoru: zwłaszcza przy rzucanym przez bohaterów mięchu (jeśli wierzyć tłumaczowi, który notabene odwalił chyba kawał dobrej roboty - C. Marrodan Casas).
Książka wciąga, a jednocześnie czyta się ją czasem dość opornie (nie mam...

Piękne. Mimo wszystko pozostawia w nstroju niepoprawnie optymistycznym.
Idę na medycynę. Merci, doktorze Rieux.

Piękne. Mimo wszystko pozostawia w nstroju niepoprawnie optymistycznym.
Idę na medycynę. Merci, doktorze Rieux.

Bogowie. Przerasta mnie. Nie wiem, jak ocenić to "coś", mające cechy zarówno arcydzieła, jak i słabizny. Piekielnie skomplkowane i niejasne; przeraża natłok myśli autora. Rozbrajające poczucie humoru, taki swoisty "błysk", no i wspaniały język, z którego rżałem soczyście. Mimo to całość nie przedstawia się szczególnie przekonująco... Może dlatego, że to moje pierwsze spotkanie z Panem W.
Dla czytelników o wysmakowanym guście. Dałbym 7/10, mam jednak przeczucie, że jestem zbyt ograniczony, żeby w ogóle podejmować się takiego jej spłycania.

Bogowie. Przerasta mnie. Nie wiem, jak ocenić to "coś", mające cechy zarówno arcydzieła, jak i słabizny. Piekielnie skomplkowane i niejasne; przeraża natłok myśli autora. Rozbrajające poczucie humoru, taki swoisty "błysk", no i wspaniały język, z którego rżałem soczyście. Mimo to całość nie przedstawia się szczególnie przekonująco... Może dlatego, że to moje pierwsze...

Podobało mi się. Bo tak.
Bardzo.

Podobało mi się. Bo tak.
Bardzo.

Każdy powinien przeczytać.
Czułem się winny, jedząc dziś obiad.
Nie mam słów.

Każdy powinien przeczytać.
Czułem się winny, jedząc dziś obiad.
Nie mam słów.

Jak dla mnie wybitne, jak na fantasy, toto nie jest (np. Sapkowski w cyklu wiedźmińskim potrafił znacznie bardziej zagmatwać intrygę, a także uczynić ją o wiele mniej przewidywalną), ale bardzo wciąga. Na pochwałę zasługuje ciekawa kompozycja książki - wydarzenia przedstawiane z perspektywy jednego z bohaterów i przewijające się potem we wzmiankach w historiach pozostałych postaci; poza tym miałem wrażenie około 500-tnej strony, że cała dotychczasowa akcja, choć pochłaniająca od dawna i rozwijająca się szybko, była tak naprawdę tylko wprowadeniem, potrzebnym do osiągnięcia konkretnego umiejscowienia postaci na świecie i w czasie. Bowiem od momentu polowania na dzika wszystko rusza z kopyta, zaczyna się ta właściwa książka.
Ciekawe, jak wątek Daenaerys awansował z najnudniejszego dla mnie na początku do najlepszego w końcówce...
Realistyczne charaktery. Autor nie cacka się z czytelnikiem: krew się leje, samo mięcho, seks i duża polityka. Lubię :)
Ogólnie: duży plus.
P.S. Nie przyzwyczajajcie się zbytnio do bohaterów. 1/3 ginie.

Jak dla mnie wybitne, jak na fantasy, toto nie jest (np. Sapkowski w cyklu wiedźmińskim potrafił znacznie bardziej zagmatwać intrygę, a także uczynić ją o wiele mniej przewidywalną), ale bardzo wciąga. Na pochwałę zasługuje ciekawa kompozycja książki - wydarzenia przedstawiane z perspektywy jednego z bohaterów i przewijające się potem we wzmiankach w historiach pozostałych...

Czuje się przerośnięty, stłamszony, zamieciony. Dlatego nie wiem, jak ocenić tę pozycję.

Czuje się przerośnięty, stłamszony, zamieciony. Dlatego nie wiem, jak ocenić tę pozycję.

Ocena "póki co", zobaczymy, czy się polepszy, kiedy przebrnę moment utknięcia.

Ocena "póki co", zobaczymy, czy się polepszy, kiedy przebrnę moment utknięcia.

Poezja.

Poezja.

"Macbeth" po polsku. Zacne!

"Macbeth" po polsku. Zacne!

Totalna niespodziewanka. Stara, dobra Agatha i tyle.

Totalna niespodziewanka. Stara, dobra Agatha i tyle.

Jeszcze nigdy esej nie wciągnął mnie jak sensacja - do teraz.
Dzięki tej książce moja wiedza nt. legendy arturiańskiej wzrosła niepomiernie, poznałem historię średniowiecznej Brytanii, ubawiłem się inteligentnym humorem ASa i wykryłem parę błędów w podręczniku od polskiego dot. Artura. Jestem zachwycony.

Jeszcze nigdy esej nie wciągnął mnie jak sensacja - do teraz.
Dzięki tej książce moja wiedza nt. legendy arturiańskiej wzrosła niepomiernie, poznałem historię średniowiecznej Brytanii, ubawiłem się inteligentnym humorem ASa i wykryłem parę błędów w podręczniku od polskiego dot. Artura. Jestem zachwycony.

O jeny, takiej książki mi trzeba było na upalny lipiec...
Skończyłem w jedno popołudnie, w ok. 5h. Był to mój pierwszy Zafón, może dlatego nie jestem "Mariną" trochę rozczarowany, jak namiętni czytelnicy tegoż autora.
Nie mogę powiedzieć, iżby ta pozycja dokonała rewolucji w moich poglądach, nie jest odkrywcza ani wybitna. Niemniej jednak wciąga niemiłosiernie. Powiedziałbym, że została stworzona z uczuciem, a autor wyśmienicie się przy niej bawił.
Zafón wybornie równoważy niepokój, intrygę, romans i niemalże kryminał. Klimat jest niesamowity. Już wiem, że będę uwielbiał autora in saecula saeculorum. Czym prędzej biorę się do innych jego pozycji.
.
.
.
.
.
Czuję się przeżuty, strawiony i wypluty przez tę książkę.

O jeny, takiej książki mi trzeba było na upalny lipiec...
Skończyłem w jedno popołudnie, w ok. 5h. Był to mój pierwszy Zafón, może dlatego nie jestem "Mariną" trochę rozczarowany, jak namiętni czytelnicy tegoż autora.
Nie mogę powiedzieć, iżby ta pozycja dokonała rewolucji w moich poglądach, nie jest odkrywcza ani wybitna. Niemniej jednak wciąga niemiłosiernie....

Ocena "póki co".

Ocena "póki co".