Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę się odnieść do opinii Miniuta poniżej. To nie książka jest tendencyjna, ale jego komentarz. Autor pisze w sposób niebywale wyważony. Nie wyraża żadnego poparcia dla Hamasu, a jedynie zrozumienie procesu powstania organizacji (jeśli ktoś okupuje twoj kraj, to naturalne, że prędzej czy później pojawi się organizacja, która będzie przeciw tobie działać. Jeśli ktoś burzy ci dom, zasypuje studnie, zabija sąsiadów, są wielkie szanse, że z bezsilności zaczniesz z nimi walczyć wszystkimi metodami).
W książce nie ma żadnej propagandy. Są jasno opisane działania Izraela wobec Palestyny, ideologia Natanjahu, wsparcie militarne m.in. Stanów Zjednoczonych.
Żeby odczytać książkę w taki sposób jak zrobił to Miniut, trzeba wziąć ją do rąk z jasno określoną opinią, okopac się w niej i nie mieć odrobiny woli na zasianie w sobie chociaż cienia wątpliwości.
Liczba ofiar jest znana. Wiemy o glodzeniu dzieci, zabijaniu dziennikarzy i pracowników organizacji humanitarnych, celowy niszczeniu budynków związanych z kulturą, nauką, dziedzictwem narodowym. Czytamy o reakcji wielu krajów na świecie przeciwko działaniom Izraela. Trzeba mieć gigantyczne klapki na oczach i dużo zła w sobie, żeby próbować to wypierać.

Muszę się odnieść do opinii Miniuta poniżej. To nie książka jest tendencyjna, ale jego komentarz. Autor pisze w sposób niebywale wyważony. Nie wyraża żadnego poparcia dla Hamasu, a jedynie zrozumienie procesu powstania organizacji (jeśli ktoś okupuje twoj kraj, to naturalne, że prędzej czy później pojawi się organizacja, która będzie przeciw tobie działać. Jeśli ktoś burzy...

Jeśli ktoś sięga po tę książkę, żeby znaleźć nazwiska i skandale, to się rozczaruje.
Ale jesli ktoś szuka solidnej i mądrej lektury o kondycji polskiego dziennikarstwa, to się nie zawiedzie. Ogromny nakład pracy, mnogość głosów, trafne diagnozy. I świetnie napisane.

Jeśli ktoś sięga po tę książkę, żeby znaleźć nazwiska i skandale, to się rozczaruje.
Ale jesli ktoś szuka solidnej i mądrej lektury o kondycji polskiego dziennikarstwa, to się nie zawiedzie. Ogromny nakład pracy, mnogość głosów, trafne diagnozy. I świetnie napisane.

Nie sądziłam, że można napisać tak miałką książkę o tak fascynujacym miejscu. To nie są 'opowieści o mieście', ale o autorce, przeplecione nagle jakimiś historiami rodem z Wikipedii.
I te metafory... Oczami wyobraźni widzę, jak autorka jest zachwycona samą sobą, że wymyśliła takie zdania.

Nie sądziłam, że można napisać tak miałką książkę o tak fascynujacym miejscu. To nie są 'opowieści o mieście', ale o autorce, przeplecione nagle jakimiś historiami rodem z Wikipedii.
I te metafory... Oczami wyobraźni widzę, jak autorka jest zachwycona samą sobą, że wymyśliła takie zdania.