Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przede wszystkim niesamowicie zabawna i właśnie to w tej książce liczy się najbardziej.

Przede wszystkim niesamowicie zabawna i właśnie to w tej książce liczy się najbardziej.

Może po prostu styl Murakamiego mi nie przypadł do gustu, a może to książka jedynie przygnębiająca, która niczego mnie nie nauczyła, w żaden sposób nie zainspirowała czy skłoniła do refleksji. Choć muszę przyznać- została w pamięci.

Może po prostu styl Murakamiego mi nie przypadł do gustu, a może to książka jedynie przygnębiająca, która niczego mnie nie nauczyła, w żaden sposób nie zainspirowała czy skłoniła do refleksji. Choć muszę przyznać- została w pamięci.

Czyżby pierwsza książka gorsza od filmu? Bo opowiadania Charliego wydały mi się spłycone, pozbawione atmosfery nastoletniego szaleństwa, dobrej muzyki i ciągłych wzruszeń, które o dziwo doskonale oddał film.

Czyżby pierwsza książka gorsza od filmu? Bo opowiadania Charliego wydały mi się spłycone, pozbawione atmosfery nastoletniego szaleństwa, dobrej muzyki i ciągłych wzruszeń, które o dziwo doskonale oddał film.

Cieplutka, przyjemna i inspirująca, jeśli chodzi o opisy różnych smaków babeczekm książka do przeczytania w dwa wieczory, kiedy potrzebujemy czegoś może nie najwyższych lotów, ale zdecydowanie odstresowującego.

Cieplutka, przyjemna i inspirująca, jeśli chodzi o opisy różnych smaków babeczekm książka do przeczytania w dwa wieczory, kiedy potrzebujemy czegoś może nie najwyższych lotów, ale zdecydowanie odstresowującego.

Jedna z tych sztuk Szekspira, gdzie krew nie leje się strumieniami i nie trzeba zanadto rozważać aspektu psychologicznego zbrodni i wszystkich ludzkich cech, które do nich doprowadzają. Bardzo przyjemnie się czyta, a jakie piękne scenerie powstają w głowie!...

Jedna z tych sztuk Szekspira, gdzie krew nie leje się strumieniami i nie trzeba zanadto rozważać aspektu psychologicznego zbrodni i wszystkich ludzkich cech, które do nich doprowadzają. Bardzo przyjemnie się czyta, a jakie piękne scenerie powstają w głowie!...

Kunszt literacki najwyższej formy.

Kunszt literacki najwyższej formy.

"Kosogłos" wyraźnie różni się od poprzednich części trylogii. Toczy się jakby trochę leniwie, opisy pobytu w Trzynastym Dystrykcie przeplatają się tylko opisami powstania i walk oraz przeżyć i emocji Katniss. Całość jest bardziej sentymentalna i uczuciowa, może nieco "dokładniej" napisana i to wszystko aby odwrócić uwagę od tak...przeszywającego zakończenia, że trzeba na chwilę odłożyć książkę żeby zastanowić się, co się właśnie stało.
Sama końcówka jest według mnie po prostu bardzo smutna, nieważne kto jest ulubionym bohaterem i na co się liczyło.

"Kosogłos" wyraźnie różni się od poprzednich części trylogii. Toczy się jakby trochę leniwie, opisy pobytu w Trzynastym Dystrykcie przeplatają się tylko opisami powstania i walk oraz przeżyć i emocji Katniss. Całość jest bardziej sentymentalna i uczuciowa, może nieco "dokładniej" napisana i to wszystko aby odwrócić uwagę od tak...przeszywającego zakończenia, że trzeba na...

Jak to na powieść Fannie Flagg przystało, "Boże narodzenie w Lost River" toczy się miarowo i spokojnie, a opowiada o małym, zapomnianym amerykańskim miasteczku, do którego udaje się facet szukający zdrowia. Bardzo krzepiąca, ciepła powieść. Ale nie dajcie się zwieść tytułowi- Boże Narodzenie to tam zaledwie epizod.

Jak to na powieść Fannie Flagg przystało, "Boże narodzenie w Lost River" toczy się miarowo i spokojnie, a opowiada o małym, zapomnianym amerykańskim miasteczku, do którego udaje się facet szukający zdrowia. Bardzo krzepiąca, ciepła powieść. Ale nie dajcie się zwieść tytułowi- Boże Narodzenie to tam zaledwie epizod.

Przeczytałam, żeby sprawdzić, dlaczego tak wszyscy ekscytują się tą książką i Paulo Coelho ogólnie. "Alchemik" to powieść bardzo...specyficzna, baśniowa, pełna różnych symboli, a zachowania i wypowiedzi bohaterów mogą się wydawać zgoła dziwaczne. Ja sama nie wiem, co mam o niej myśleć, ale raczej nie przypadła mi do gustu na tyle, żeby sięgać po inne pozycje Coelhego. To chyba powieści dla "wybranych", którzy potrafią dostrzec głębię w tym, co już jest tak głębokie, że aż powierzchowne. I według mnie, powszechnie wiadome.

Przeczytałam, żeby sprawdzić, dlaczego tak wszyscy ekscytują się tą książką i Paulo Coelho ogólnie. "Alchemik" to powieść bardzo...specyficzna, baśniowa, pełna różnych symboli, a zachowania i wypowiedzi bohaterów mogą się wydawać zgoła dziwaczne. Ja sama nie wiem, co mam o niej myśleć, ale raczej nie przypadła mi do gustu na tyle, żeby sięgać po inne pozycje Coelhego. To...

Najbardziej zaskakująca książka, jaką w życiu przeczytałam. Zmienia się niemal z rozdziału na rozdział i sprawia, że od razu chce się pobiec po następną część.

Najbardziej zaskakująca książka, jaką w życiu przeczytałam. Zmienia się niemal z rozdziału na rozdział i sprawia, że od razu chce się pobiec po następną część.

Nie wiem, co mam napisać o opowieści, która wstrząsnęła mną po kości, której nie mogłam przestać czytać, którą przeżywałam razem z bohaterami i która jest niepokojąco bliska przyszłości.

Nie wiem, co mam napisać o opowieści, która wstrząsnęła mną po kości, której nie mogłam przestać czytać, którą przeżywałam razem z bohaterami i która jest niepokojąco bliska przyszłości.

Niesamowita. Taka...przerażająca, a jednocześnie dziwnie pogodna i pokrzepiająca. Chyba więcej nie potrafię powiedzieć.

Niesamowita. Taka...przerażająca, a jednocześnie dziwnie pogodna i pokrzepiająca. Chyba więcej nie potrafię powiedzieć.

Taka króciutka.Taka mała opowieść, w notatkach. bez szczegółów, bez opisów, w prostych słowach. A i tak doprowadziła mnie do płaczu.

Taka króciutka.Taka mała opowieść, w notatkach. bez szczegółów, bez opisów, w prostych słowach. A i tak doprowadziła mnie do płaczu.

Przerażająco realistyczna.

Przerażająco realistyczna.

Pokrzepiająca, zabawna, wzruszająca, ale lekka. Uwielbiam książki, które oddziaływają na emocje nie wpędzając równocześnie człowieka w depresję.

Pokrzepiająca, zabawna, wzruszająca, ale lekka. Uwielbiam książki, które oddziaływają na emocje nie wpędzając równocześnie człowieka w depresję.

Jest to wprawdzie bardzo uporządkowany i przesiewany anegdotkami zbiór statystyk, ale aktualny i ciekawy. Bardzo przyjemnie się czyta, a ile się można dowiedzieć!
A Wałkuski jako korespondent Polskiego Radia, pisarz i człowiek- wymiata :)

Jest to wprawdzie bardzo uporządkowany i przesiewany anegdotkami zbiór statystyk, ale aktualny i ciekawy. Bardzo przyjemnie się czyta, a ile się można dowiedzieć!
A Wałkuski jako korespondent Polskiego Radia, pisarz i człowiek- wymiata :)

Lektura, która mnie wciągnęła, jest dobrą lekturą. I lepszą od "Antygony".

Lektura, która mnie wciągnęła, jest dobrą lekturą. I lepszą od "Antygony".

Napisana nieco "po dziennikarsku", bardzo czysto i prosto. Cała historia jest niezwykła. Inspirująca, wzruszająca, wciągająca, a co najważniejsze-prawdziwa.

Napisana nieco "po dziennikarsku", bardzo czysto i prosto. Cała historia jest niezwykła. Inspirująca, wzruszająca, wciągająca, a co najważniejsze-prawdziwa.

Ujmująca, jednakże od początku do końca nie wiedziałam, które cytaty, anegdoty i historie o Marilyn były prawdziwe, a które fikcyjne, ale dodające smaku.

Ujmująca, jednakże od początku do końca nie wiedziałam, które cytaty, anegdoty i historie o Marilyn były prawdziwe, a które fikcyjne, ale dodające smaku.

Trochę się wstydzę za kobiety po przeczytaniu tej niemiłosiernie wszystko spłycającej i wcale nie zabawnej książki. I wcale nie "życiowej".

Trochę się wstydzę za kobiety po przeczytaniu tej niemiłosiernie wszystko spłycającej i wcale nie zabawnej książki. I wcale nie "życiowej".