Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opinia laika: Książka dobra na pobyt w szpitalu lub chorobę :-) A tak na poważnie, to książka jednak od pewnego momentu męcząca - nie jestem pewna, czy 1000+ stron naprawdę było tutaj konieczne.

Opinia laika: Książka dobra na pobyt w szpitalu lub chorobę :-) A tak na poważnie, to książka jednak od pewnego momentu męcząca - nie jestem pewna, czy 1000+ stron naprawdę było tutaj konieczne.

Przeczytałam książkę na dwa posiedzenia, tak bardzo mnie wciągnęła. Z zapartym tchem czekałam końca, który... mnie rozczarował i bardzo nie współgrał z obrazem głównej bohaterki rysowanym przez całą książkę. Chyba, że sprawy miały jednak inny przebieg, niż wskazywałoby na to zakończenie? Takie, z mojej perspektywy, jednak otwarte zakończenie sprawiło, że książkę oceniam wysoko.

Przeczytałam książkę na dwa posiedzenia, tak bardzo mnie wciągnęła. Z zapartym tchem czekałam końca, który... mnie rozczarował i bardzo nie współgrał z obrazem głównej bohaterki rysowanym przez całą książkę. Chyba, że sprawy miały jednak inny przebieg, niż wskazywałoby na to zakończenie? Takie, z mojej perspektywy, jednak otwarte zakończenie sprawiło, że książkę oceniam wysoko.

W wyniku pewnych okoliczności musiałam przeczytać tę książkę. To jest główny powód, dlaczego poddałam się DOPIERO 40 stron przed końcem. W przeciwnym razie na pewno odłożyłabym tę książkę po pierwszych 50 stronach. Generalnie podpisuję się pod wszystkimi krytycznymi słowami z innych opinii. W mojej ocenie jest to książka, która bardziej dzieli, niż łączy. Autorka w zasadzie sama nie wie, czego chce, a białego czytelnika pozostawia z przesłaniem, że cokolwiek by nie zrobił, to i tak będzie źle, bo... jest biały.

W wyniku pewnych okoliczności musiałam przeczytać tę książkę. To jest główny powód, dlaczego poddałam się DOPIERO 40 stron przed końcem. W przeciwnym razie na pewno odłożyłabym tę książkę po pierwszych 50 stronach. Generalnie podpisuję się pod wszystkimi krytycznymi słowami z innych opinii. W mojej ocenie jest to książka, która bardziej dzieli, niż łączy. Autorka w zasadzie...

Książka zupełnie mnie nie porwała, zrezygnowałam po czterdziestu stronach.

Książka zupełnie mnie nie porwała, zrezygnowałam po czterdziestu stronach.

Bardzo pomocna książka, jeśli chodzi o to, jak poprawić sposób komunikacji/rozmowy z dzieckiem. Wszystko wyjaśnione bardzo klarownie, dużo przykładów i scenariuszy z życia wziętych. Zdecydowanie polecam.

Bardzo pomocna książka, jeśli chodzi o to, jak poprawić sposób komunikacji/rozmowy z dzieckiem. Wszystko wyjaśnione bardzo klarownie, dużo przykładów i scenariuszy z życia wziętych. Zdecydowanie polecam.

Wspaniała książka. Dziś aktualna tak samo, jak sześćdziesiąt lat temu. Widziałabym ją w kanonie lektur szkolnych dla liceum.

Wspaniała książka. Dziś aktualna tak samo, jak sześćdziesiąt lat temu. Widziałabym ją w kanonie lektur szkolnych dla liceum.

Bardzo dobra książka dla rodziców dzieci w każdym wieku. Napisana bardzo przystępnym językiem, bez moralizowania i karzącego paluszka. Zdecydowanie otwiera oczy w temacie nowoczesnych technologii w kontekście dziecka i daje ciekawe wskazówki.

Bardzo dobra książka dla rodziców dzieci w każdym wieku. Napisana bardzo przystępnym językiem, bez moralizowania i karzącego paluszka. Zdecydowanie otwiera oczy w temacie nowoczesnych technologii w kontekście dziecka i daje ciekawe wskazówki.

Ta książka uświadomiła mi, jak dawno nie czytałam dobrej literatury pięknej. Językowo na najwyższym poziomie (ukłony dla tłumacza), fabuła nietuzinkowa. Przekaz momentami mógłby być mniej "wprost", jednak nie zmniejszyło to mojej przyjemności z czytania tej książki.

Ta książka uświadomiła mi, jak dawno nie czytałam dobrej literatury pięknej. Językowo na najwyższym poziomie (ukłony dla tłumacza), fabuła nietuzinkowa. Przekaz momentami mógłby być mniej "wprost", jednak nie zmniejszyło to mojej przyjemności z czytania tej książki.

Każda kolejna książka z tej serii robi na mnie coraz gorsze wrażenie i jest w zasadzie tylko wariacją na temat tego, co zostało powiedziane w "Jak mniej myśleć".

Każda kolejna książka z tej serii robi na mnie coraz gorsze wrażenie i jest w zasadzie tylko wariacją na temat tego, co zostało powiedziane w "Jak mniej myśleć".

Bardzo dobra książka, która w zasadzie jest raczej podręcznikiem lub skrzynką z narzędziami, niż lekturą do przeczytania w trzy wieczory. Bardzo dużo przykładów i inspiracji, zdecydowanie do polecenia już rodzicom przedszkolaków, nie tylko "szkolniaków".

Bardzo dobra książka, która w zasadzie jest raczej podręcznikiem lub skrzynką z narzędziami, niż lekturą do przeczytania w trzy wieczory. Bardzo dużo przykładów i inspiracji, zdecydowanie do polecenia już rodzicom przedszkolaków, nie tylko "szkolniaków".

To była moja pierwsza książka o ajurwedzie. Oczywiście ciekawa i pełna informacji na początek, natomiast zdecydowanie miałam trudność z językiem tej książki (myślę, że język był już specyficzny w oryginale, a tłumaczenie nie polepszyło sprawy). Myślę również, że zalecenia z tej książki nie są do końca dopasowane do polskiego klimatu, z tego względu np. zalecenia odnośnie pożywienia nie wydają mi się zbyt użyteczne (a nie ukrywam, że był to dla mnie jeden z obszarów, w których spodziewałam się uzyskać dużo nowej wiedzy).

To była moja pierwsza książka o ajurwedzie. Oczywiście ciekawa i pełna informacji na początek, natomiast zdecydowanie miałam trudność z językiem tej książki (myślę, że język był już specyficzny w oryginale, a tłumaczenie nie polepszyło sprawy). Myślę również, że zalecenia z tej książki nie są do końca dopasowane do polskiego klimatu, z tego względu np. zalecenia odnośnie...

Przeczytałam z ciekawości, co tam we współczesnej literaturze polskiej (która nie jest kryminałem). Książka mocno przypomniała mi "Wojnę polsko-ruską" D. Masłowskiej, która w czasach moich młodości szokowała - no więc, gdyby "Zaklinanie węży..." zostało napisane 20 lat temu, to pewnie też poruszyłoby tłumy. A że zostało napisane dziś, to nikomu nawet nie drgnie brew. Jak to zwykle z takimi książkami bywa, może się podobać, a może się zupełnie nie podobać (bo np. jest w niej dość dużo wulgaryzmów, tematyka jest mocno seksualna, i język w ogóle dziwny). Ode mnie 7 gwiazdek, głównie za język, ciekawą kreację świata (mniej za fabułę).

Przeczytałam z ciekawości, co tam we współczesnej literaturze polskiej (która nie jest kryminałem). Książka mocno przypomniała mi "Wojnę polsko-ruską" D. Masłowskiej, która w czasach moich młodości szokowała - no więc, gdyby "Zaklinanie węży..." zostało napisane 20 lat temu, to pewnie też poruszyłoby tłumy. A że zostało napisane dziś, to nikomu nawet nie drgnie brew. Jak to...

Z pewnością ciekawa pozycja już przez to, że wskazuje na istnienie zjawiska, jakim jest spektrum autyzmu u płci żeńskiej. Rozumiem też, że temat jest względnie mało zgłębiony, stąd i książka nie ma głębokich fundamentów. Wydaje mi się, że sięgając po tę pozycję miałam nadzieję na bardziej wnikliwą analizę, stąd finalnie jednak rozczarowanie i tylko sześć gwiazdek.

Z pewnością ciekawa pozycja już przez to, że wskazuje na istnienie zjawiska, jakim jest spektrum autyzmu u płci żeńskiej. Rozumiem też, że temat jest względnie mało zgłębiony, stąd i książka nie ma głębokich fundamentów. Wydaje mi się, że sięgając po tę pozycję miałam nadzieję na bardziej wnikliwą analizę, stąd finalnie jednak rozczarowanie i tylko sześć gwiazdek.

Dałam pięć gwiazdek, długo wahając się nad trzema i rozmyślając o tym, jak to możliwe, że ta książka ma tu średnią prawie 8.

I nie, to nie jest tak, że jest to książka z gruntu zła. Są w niej zawarte idee, które naprawdę można wziąć sobie do serca będąc rodzicem (albo przyszłym rodzicem). Jest to książka, która zachęca do spojrzenia na rodzicielstwo od innej strony, ba, ta strona jest nawet całkiem ciekawa! Ale:

- naprawdę wartościowe treści zawarte w tej książce możnaby skondensować na 100 stronach;
- większość książki to górnolotne przemyślenia nie podparte przykładami, jak przełożyć je w realnym życiu;
- czytając miałam nieodparte poczucie, że doświadczam tu mansplainingu w najczystszej postaci;
- książka bardzo mocno wpędza czytelnika-rodzica w wyrzuty sumienia (no chyba, że ktoś jest takim rodzicem, jak rodzic - wg. autora - powinien być);
- książka pokazuje, wbrew pozorom, bardzo wąską perspektywę - widać, że została napisana zza biurka i opiera się na naprawdę niewielkim doświadczeniu w koegzystencji z WŁASNYMI (!) dziećmi (alternatywnie być może po wielu latach autor "nie pamięta już" jak to było być rodzicem dziecka czy nastolatka);
- zupełnie niezrozumiała jest dla mnie gloryfikacja "dawnych czasów", w których dzieci naturalnie podążały za rodzicami a nie za rówieśnikami - helloł! to były czasy, kiedy dzieci od 6 roku życia fedrowały na przodku albo pracowały w polu, tak że tego;
- z uniesionym kącikiem ust i brwią przeczytałam ostatni rozdział o erze cyfrowej, dodany w - uwaga! - 2011, w którym autor generalnie wieszczy młodym ludziom koniec świata i upadek obyczajów. Nie do wiary, że jakimś cudem dotrwaliśmy do roku 2023 i Ziemia nadal się kręci;
- last but not least: czytałam te 300 stron przez 3 tygodnie w nadzieji, że gdzieś jest te 8 gwiazdek, tylko jeszcze tam nie dotarłam.

Dałam pięć gwiazdek, długo wahając się nad trzema i rozmyślając o tym, jak to możliwe, że ta książka ma tu średnią prawie 8.

I nie, to nie jest tak, że jest to książka z gruntu zła. Są w niej zawarte idee, które naprawdę można wziąć sobie do serca będąc rodzicem (albo przyszłym rodzicem). Jest to książka, która zachęca do spojrzenia na rodzicielstwo od innej strony, ba,...

Bardzo ciekawa pozycja dla osób zainteresowanych Śląskiem, jego historią i kulturą. Dużo ciekawych informacji zaprezentowanych w bardzo przystępny sposób.

Bardzo ciekawa pozycja dla osób zainteresowanych Śląskiem, jego historią i kulturą. Dużo ciekawych informacji zaprezentowanych w bardzo przystępny sposób.

Najlepsza proza, którą przeczytałam w 2023 (oceniając z perspektywy października 2023). Coś na styku Zafona i Umberto Eco. Wielowątkowa, interdyscyplinarna, wciągająca (choć nie dla każdego - poleciłam ją dwóm osobom i obie nie dotrwały do końca lektury).

Najlepsza proza, którą przeczytałam w 2023 (oceniając z perspektywy października 2023). Coś na styku Zafona i Umberto Eco. Wielowątkowa, interdyscyplinarna, wciągająca (choć nie dla każdego - poleciłam ją dwóm osobom i obie nie dotrwały do końca lektury).