Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry

Podchodziłem do książki z pewnymi nadziejami (może za dużymi) i niestety bardzo się zawiodłem. Książka poza paroma faktami historycznymi nie wniosła dla mnie nic nowego.

Podchodziłem do książki z pewnymi nadziejami (może za dużymi) i niestety bardzo się zawiodłem. Książka poza paroma faktami historycznymi nie wniosła dla mnie nic nowego.

Pokaż mimo to

Bardzo źle mi się ją czytało - nie wiem czy to jest kwestia tłumaczenia i różnic językowych, czy może jednak jest to spowodowane tonem i charakterem pisania autorki. Dla mnie książka jest niezgrabna, ciężka w czytaniu od eseju do eseju. Nie mam uczucia, że chciałabym więcej, mimo dobrego początku.
I to nie tak, że mam problem z tematem, bo to już kolejna pozycja, która go podejmuje z różnej strony. Posiadam wiedzę i doświadczenia, ale ta książka jest po prostu średnia.

Bardzo źle mi się ją czytało - nie wiem czy to jest kwestia tłumaczenia i różnic językowych, czy może jednak jest to spowodowane tonem i charakterem pisania autorki. Dla mnie książka jest niezgrabna, ciężka w czytaniu od eseju do eseju. Nie mam uczucia, że chciałabym więcej, mimo dobrego początku.
I to nie tak, że mam problem z tematem, bo to już kolejna pozycja, która go...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podczytywałam sobie te eseje, do niektórych fragmentów później znowu wracałam i jestem pewna, że sięgnę po tę pozycję jeszcze nie raz. Od dłuższego czasu jednak zastanawiam się, co o tej książce napisać, bo mam z nią jednak problem.

I nie, nic mnie tu jakoś specjalnie nie uwierało, bo to nie jest moja pierwsza konfrontacja z tematem, zdążyłam już sobie pewne rzeczy przemyśleć i przetrawić w sobie. Co więcej, zgadzam się z tezami (większością) przedstawionymi przez Reni Eddo-Lodge, jestem świadoma swoje białego przywileju, ale momentami ten pasywno-agresywny ton (a czasem i jawnie agresywny), jaki przybiera autorka, trochę mnie... odrzucał? Z drugiej strony jak najbardziej rozumiem tę konkretną potrzebę ubrania swoich myśli w takie, a nie inne słowa. Jestem w stanie zrozumieć ten gniew, frustrację (żeby nie powiedzieć dosadniej), ale nie będę ukrywać, chyba nie do końca po drodze mi z taką retoryką. Momentami miałam wrażenie, że autorka do białych czuje przede wszystkim pogardę - i nic więcej.

...a potem myślę sobie: może tak miało być? Może to wszystko miało właśnie zostać wykrzyczane, z furią, z bezsilności?

Uważam, że tę książkę powinien mimo wszystko przeczytać każdy. Zmierzyć się z tym tematem, skonfrontować swoje wyobrażenia, uzmysłowić sobie, że rasizm nie sprowadza się "jedynie" do lingwistycznego aspektu, to nie tylko <murzyn> i <nigga>. I uwaga, ostrzegam, to będzie bolało. I uwierało.

Wyjątkowo nie gwiazdkuję, bo nie wiem jak.

Podczytywałam sobie te eseje, do niektórych fragmentów później znowu wracałam i jestem pewna, że sięgnę po tę pozycję jeszcze nie raz. Od dłuższego czasu jednak zastanawiam się, co o tej książce napisać, bo mam z nią jednak problem.

I nie, nic mnie tu jakoś specjalnie nie uwierało, bo to nie jest moja pierwsza konfrontacja z tematem, zdążyłam już sobie pewne rzeczy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Język (lub tłumaczenie) jest dość męczący, toporny, ciężki do czytania. Robiłam sobie przerwy w tej książce, żeby trochę zastanowić się nad przemyśleniami autorki i przełożyć to na moje życie, doświadczenie i naszą polską rzeczywistość.

Wiele spostrzeżeń jest trafnych i skłania do przemyśleń. Jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu, że gdyby ta lektura była 1/3 krótsza to nic bym nie straciła. Duża część tematów jest bardzo rozwleczona i rozciągnięta na kilku(nastu) stronach, zupełnie niepotrzebnie. Szczególnie zmęczył mnie rozdział o feminizmie.

Plus za część o niewolnictwie, trochę się na ten temat dowiedziałam. Brakuje mi jednak propozycji rozwiązań, zmian, sugestii, co dalej... Czegoś więcej niż "po prostu działaj".

Język (lub tłumaczenie) jest dość męczący, toporny, ciężki do czytania. Robiłam sobie przerwy w tej książce, żeby trochę zastanowić się nad przemyśleniami autorki i przełożyć to na moje życie, doświadczenie i naszą polską rzeczywistość.

Wiele spostrzeżeń jest trafnych i skłania do przemyśleń. Jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu, że gdyby ta lektura była 1/3 krótsza to nic...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra i wartościowa lektura, z której można wynieść wiele na temat rasizmu i tego na jak wielu strukturach funkcjonuje. Jedyne do czego można się przyczepić to język. Momentalnie jest dosyć toporny i do tej pozycji trzeba przysiąść z ogromnym skupieniem, więc jeżeli ktoś nie jest wybitnie zainteresowany tematem to może się od niej odbić, ponieważ nie jest łatwa w odbiorze.

Bardzo dobra i wartościowa lektura, z której można wynieść wiele na temat rasizmu i tego na jak wielu strukturach funkcjonuje. Jedyne do czego można się przyczepić to język. Momentalnie jest dosyć toporny i do tej pozycji trzeba przysiąść z ogromnym skupieniem, więc jeżeli ktoś nie jest wybitnie zainteresowany tematem to może się od niej odbić, ponieważ nie jest łatwa w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zarys brytyjskiego rasizmu. Mocne i trafne oskarżenia. Rozgoryczenie pokrzywdzonych i bunt przeciwko rzeczywistości.
Jednakże - mam takie wrażenie, ale nie znam istoty sprawy "od podszewki" - autorka zbyt pochopnie ocenia pewne działania jako mocno rasistowskie. Mam na myśli przede wszystkim zjawisko, które nazywa "neutralnością rasową" (niedostrzeganie kwestii rasy i koloru skóry). Bo jeśli nie jest to słuszna droga ku likwidacji różnic, to jaka jest jej alternatywa?
Na koniec, w posłowiu, cenne refleksje na temat polskiego rasizmu.

Zarys brytyjskiego rasizmu. Mocne i trafne oskarżenia. Rozgoryczenie pokrzywdzonych i bunt przeciwko rzeczywistości.
Jednakże - mam takie wrażenie, ale nie znam istoty sprawy "od podszewki" - autorka zbyt pochopnie ocenia pewne działania jako mocno rasistowskie. Mam na myśli przede wszystkim zjawisko, które nazywa "neutralnością rasową" (niedostrzeganie kwestii rasy i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

przymykanie oczu, nie sprawia, że problem znika. możesz tego nie czuć, możesz się oburzać, czuć gniew; ale nie zmienisz tego, co istnieje. rasizm jest wciąż żywy. i przybiera coraz bardziej subtelne formy, żeby być społecznie akceptowalny. przekierowuje złość w stronę "uciskanych", a nie w kierunku źródła (w domyśle: nas, białych).

przymykanie oczu, nie sprawia, że problem znika. możesz tego nie czuć, możesz się oburzać, czuć gniew; ale nie zmienisz tego, co istnieje. rasizm jest wciąż żywy. i przybiera coraz bardziej subtelne formy, żeby być społecznie akceptowalny. przekierowuje złość w stronę "uciskanych", a nie w kierunku źródła (w domyśle: nas, białych).

Pokaż mimo to

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Mieszkam w Polsce, rasizm jest w naszym kraju tak oczywisty jak to, że mleko bierze się ze sklepu. Niby wszyscy wiemy, że się mylimy a jednak to ze sklepu je bierzemy a nie od krowy. Z rasizmem jest podobnie i pewnie też na to chce zwrócić uwagę autorka zbioru esejów. Rasizm dla białego człowieka jest zakorzeniony. Możemy sobie wmawiać (jako biali, wg autorki), że jesteśmy przeciwko rasizmowi ale pozwalamy na rasizm strukturalny, na obojętność, która wg niej jest gorsza niż jawna niechęć, agresja. Wynika z tego, że gówno wiemy, w dupie byliśmy i niewiele możemy zrobić. Dlatego mam mieszane uczucia, bo chociaż proponuje jakieś aktywności w tym zakresie to dość jednoznacznie twierdzi, że to czarni mają najwięcej do powiedzenia a rasizm jest problemem białych.
Dla mnie wartością są przykłady, które oddziałowuja najlepiej a nie przemyślenia autorki. Rozumiem o czym pisze, ale nie pozostawia możliwości dyskusji, ale przecież tytuł determinuje...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Mieszkam w Polsce, rasizm jest w naszym kraju tak oczywisty jak to, że mleko bierze się ze sklepu. Niby wszyscy wiemy, że się mylimy a jednak to ze sklepu je bierzemy a nie od krowy. Z rasizmem jest podobnie i pewnie też na to chce zwrócić uwagę autorka zbioru esejów. Rasizm dla białego człowieka jest zakorzeniony. Możemy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Jako czternastolatka zapytałam mamę, kiedy zrobię się biała, ponieważ wszyscy dobrzy ludzie w telewizji byli biali, a złoczyńcy czarni albo brązowi. Ponieważ uważałam się za dobrego człowieka, myślałam, że w końcu stanę się biała. Mama do dziś pamięta moją strapioną minę, gdy przekazała mi złe wieści."

Chciałabym żeby jak najwięcej ludzi sięgnęło po tę książkę, chociaż wydaje mi się, że nie każdy będzie w stanie przez nią przebrnąć z uwagi na język, jakim została napisana. Mimo wszystko szczerze zachęcam jeśli ktoś ma chwilę żeby skupić się na tak ważnym wątku jakim jest rasizm.

To zadziwiające ilu rzeczy nie byłam świadoma, a przecież wydawało mi się, że wiem czym jest rasizm. Wydawać by się mogło, że wszystko jest jasne. Ale nie jest i długo nie będzie, bo - nie oszukujmy się - w szkołach nie dowiadujemy się niczego na ten temat. A przecież rasizm dotyka tylu ludzi.

Przerażające jest to, że nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo obecny jest w naszym życiu, jak bardzo przesiąknięta jest nim nasza codzienność. Nie zauważamy rasizmu, który jest w nas zakorzeniony.

Myślę, że to niesamowicie ważna książka, niesamowicie dobitna, uzmysławiająca nam wiele istotnych kwestii, które zostały rzucone w zapomnienie.

"Jako czternastolatka zapytałam mamę, kiedy zrobię się biała, ponieważ wszyscy dobrzy ludzie w telewizji byli biali, a złoczyńcy czarni albo brązowi. Ponieważ uważałam się za dobrego człowieka, myślałam, że w końcu stanę się biała. Mama do dziś pamięta moją strapioną minę, gdy przekazała mi złe wieści."

Chciałabym żeby jak najwięcej ludzi sięgnęło po tę książkę, chociaż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka - esej na społecznie ważny temat, społecznie uświadamiająca z pewnością dużo i pozwalająca na konfrontację z własną wiedzą w temacie. Zrozumienie chociażby jak długo trwała i trwa walka innych ras o równe traktowanie jest czymś naprawdę mocnym. Nasze myślenie że "jesteśmy równi" to jest tak naprawdę krótki wycinek dotychczasowej historii ludzkości Jak również mocne jest to że bycie białym niejednokrotnie stawia nadal w uprzywilejowanej pozycji. Ciężko się nie zgodzić, kwestionować historię, fakty jak kolonializm chociażby . W tym sensie bardzo doceniam wartość tej pozycji. Autorka nie uniknęła jednak pułapki łatwych osądów, spojrzenia jedynie z własnej perspektywy .Bez dwóch zdań wyjść poza optykę własnego widzenia jest bardzo trudno. Najbardziej rażący przykład dla mnie to kiedy mowa jest o tym że jest rasizm względem tylko czarnych ewentualnie nie-białych natomiast gorsze traktowanie białych przez nie-białych w analogicznym przypadku to jest co najwyżej uprzedzenie, a nie rasizm, bo biała rasa od lat jest uprzywilejowana. Na dodatek autorka z góry zakłada że się z nią nie zgodzimy - my biali - i że to jest dowód na to że ma rację. Pada konkretny przykład że potraktowanie w określony sposób osoby czarnej przez białą to rasizm a z kolei potraktowanie w identyczny białej przez czarną to tylko uprzedzenie. Myślę że jest mnóstwo przykładów z życia wziętych na obalenie tej absurdalnej tezy. Stawianie sprawy w sposób tak karkołomny niestety po pierwsze jest błędne - mam co do tego głębokie przekonanie, a po drugie niestety nie buduje mostów porozumienia. Ta książka to jest to dla mnie dowód na to że musimy czytać, słuchać się nawzajem, wysnuwać argumenty, dyskutować, spierać się itd tylko nie traktujmy sądów osoby X czy Y jako prawdy objawionej, najświętszej, przed którą klękać trzeba i powtarzać bezkrytycznie. A w dyskursie "black lives matter" w który wpisuje się ta książka mam wrażenie że to jakoś umykało. Myślę że ze szkodą dla sprawy. Polecam bardzo zapoznać się z tą książką i wyrobić własną opinię ode mnie jednak w ogólnym rozrachunku tylko 6 za sformułowania z którymi się bardzo nie zgadzam. Lektury absolutnie nie żałuję

Książka - esej na społecznie ważny temat, społecznie uświadamiająca z pewnością dużo i pozwalająca na konfrontację z własną wiedzą w temacie. Zrozumienie chociażby jak długo trwała i trwa walka innych ras o równe traktowanie jest czymś naprawdę mocnym. Nasze myślenie że "jesteśmy równi" to jest tak naprawdę krótki wycinek dotychczasowej historii ludzkości Jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to