Osnuta baśniową mgiełką a więc lekka, powieść o człowieku ale i historii przenikającej jego życie. "Raje utracone" to część pierwsza cyklu.

Znakomity badacz natury ludzkiej i filozof, przenosi nas do utkanej z mitu krainy naszych przodków. Leżącej nad brzegami nieznanego jeziora zamieszkanego przez nienazwane plemiona, duchy, bóstwa.

Francuski pisarz urzeka swym ciepłym, pięknym stylem, uwodzi zmysłowością opisów ich bogatym kolorytem.
Postacie jakie powołuje do życia są w pełni wiarygodne, utożsamiamy się z nimi.

Jezioro które zasilają rzeki, niebezpiecznie podnosi swój poziom, zalewając zabudowania.
Pannoam wódz wioski i ojciec Noama buduje więc groble, szkoli także wojowników by chronili ich przed nomadami, którzy kradną zboża i zwierzęta. Jak zręczny polityk skrywa jednak swe prawdziwe ja.
Najistotniejszą postacią jest Noam, wiecznie młody, gdyż nieśmiertelny, krzepki, dobrze zbudowany, przenikliwy obserwator przyrody, ale też porywczy, odważny i samotny w związku ze swą aberracją.

Widzimy jednak nie tylko początek jego podróży przez życie. Wstęp umiejscowiony jest w dzisiejszym Libanie, gdzie zbudzony z hibernacji niczym snu, dziwi się temu że ludzie zdewastowali piękny niegdyś Świat.

Zdecydowanie polecam, pełną pasji inspirującą powieść. Stawiam 10/10.

Osnuta baśniową mgiełką a więc lekka, powieść o człowieku ale i historii przenikającej jego życie. "Raje utracone" to część pierwsza cyklu.

Znakomity badacz natury ludzkiej i filozof, przenosi nas do utkanej z mitu krainy naszych przodków. Leżącej nad brzegami nieznanego jeziora zamieszkanego przez nienazwane plemiona, duchy, bóstwa.

Francuski pisarz urzeka swym...

Jestem zachwycona książką. Czyta się ją bardzo lekko, historia jest niebanalna, wciągająca. Dużo przemyśleń nasuwa się w trakcie czytania. Literatura piękna, która mnie zachwyciła.

Jestem zachwycona książką. Czyta się ją bardzo lekko, historia jest niebanalna, wciągająca. Dużo przemyśleń nasuwa się w trakcie czytania. Literatura piękna, która mnie zachwyciła.

Co to miało być?
Powieść historyczna, parafraza Biblii, "ponadczasowy" romans czy przestroga przed katastrofą klimatyczną?
Nawet Autor chyba tego nie wie.
I wyszedł gniot.

Co to miało być?
Powieść historyczna, parafraza Biblii, "ponadczasowy" romans czy przestroga przed katastrofą klimatyczną?
Nawet Autor chyba tego nie wie.
I wyszedł gniot.

Jedno ze słabszych dzieł Schmitta. Usiłowałem ją jak najszybciej skończyć, żeby zaliczyć i nie kontynuować lektury następnych tomów. Dwa dni po przeczytaniu pierwszego tomu zacząłem się zastanawiać, co będzie dalej? Ech, ten Schmitt...

Jedno ze słabszych dzieł Schmitta. Usiłowałem ją jak najszybciej skończyć, żeby zaliczyć i nie kontynuować lektury następnych tomów. Dwa dni po przeczytaniu pierwszego tomu zacząłem się zastanawiać, co będzie dalej? Ech, ten Schmitt...

Wydawnictwo Znak Litera Nova wydało naprawdę przepiękną książkę. Jej bogata i jednocześnie senna obudowa idealnie odzwierciedla świat jaki tu znajdziemy. Książka jest trzy centymetry większa i centymetr szersza od zwykłych rozmiarów. Ma sztywną obwolutę i średniej wielkości druk. Składa się z dwóch części; Jeziora i Potopu. Aby jak najogólniej opowiedzieć o niej, powinnam powiedzieć, że składa się z początków istnienia ludzkiego, coś na kształt Biblii, tylko z bardzo rozbudowaną fabułą. W momencie, kiedy tam Adam poznaje się z Ewą, tutaj Noam poznaje Nurę. Dosyć ciekawy był jego punkt widzenia, gdyż przyglądając się temu jak został stworzony, wiedział jak każda część ciała się nazywała i nie wydawał się być mało doinformowany. Dodatkowo największym darem i przekleństwem w jednym była jego nieśmiertelność. Mógł patrzeć na czas jaki przemija i odczuwać każdą emocję w wydłużonej chwili. Dodatkowo cała opowieść jest piękna pod względem stylistycznych porównań, ukazania rzeczy błahych w idealnej naturze i zasugerowania nam, że tylko głupiec nie zauważa piękna przyrody. Same przygody postaci również były interesujące, jednak na nich skupiono się najmniej. Być może powodem był zapał autora, który znany był z krótkich form literackich, a tutaj wykazał się szczególną objętością. Znacznie częściej mamy opowiedziane co się dzieje po kolei, aniżeli ukazanie tego w formie dialogu. Spodobało mi się tutaj klika momentów, a zwłaszcza jeden, kiedy postać dziwiła się, że dwóch zupełnie różnych osobników potrafiło się ze sobą przyjaźnić. Tutaj opisał nam co ich różnice i na końcu skwitował, że przyjaźń nie ma wyglądu, tylko wnętrze. Noach jest tutaj postacią nieco oddaną pierwotnym instynktom. W pewnym momencie poczuł, że koniec świata stawia już swoje stopy na ziemi, dlatego nie patrząc na nic, postanowił spisać ich historię. Dał tutaj taką nadzieję, że nie ważne co się potrafi, bądź jakie są nasze ograniczenia, jeżeli czegoś pragniemy, to powinniśmy po to sięgnąć. Ogólnie opowieść nieco trudna, ale z pozytywnym wydźwiękiem:-)

Wydawnictwo Znak Litera Nova wydało naprawdę przepiękną książkę. Jej bogata i jednocześnie senna obudowa idealnie odzwierciedla świat jaki tu znajdziemy. Książka jest trzy centymetry większa i centymetr szersza od zwykłych rozmiarów. Ma sztywną obwolutę i średniej wielkości druk. Składa się z dwóch części; Jeziora i Potopu. Aby jak najogólniej opowiedzieć o niej, powinnam...

Eric - Emmanuel Schmitt pokusił się o rzecz niezwykłą. Postanowił przedstawić losy ludzkości tworząc z pozoru odrębną historię, ale wplatającą odniesienia do znaczących momentów ludzkości. Są tu zarówno elementy biblijne, jak i legendy i mity. "Raje utracone" to pierwsza część tego monumentalnego dzieła. Czy autor mnie zainteresował i sięgnęłam po kolejną część?

Głównymi bohaterami jest Noam i Nura. Tajemnicze postacie, kochankowie, wybawcy, a w tym wszystkim nieśmiertelność.

Uważam, że to była pyszna lektura. Z łatwością można się zanurzyć w tym książkowym świecie i przepaść. Noam i Nura tak od nas odlegli, a jednocześnie mierzący się z problemami takimi jak współczesny człowiek. Spodobał mi się ten świat, choć momentami mnie zanudzał. Nie ma bowiem co ukrywać w tej historii raz na jakiś czas zdarzały się dłużyzny.

Osobiście zostałam fanką Nury. To jest bardzo dobrze wykreowana postać. Niby efemeryczna, a silna i stanowcza. Z jednej strony kobieca, a z drugiej z męską stanowczością. Noam przy niej wypada nijako. Lekko zagubiony, w mojej ocenie ciapowaty, zupełnie nienadający się na przywódcę.

Jestem już w trakcie lektury drugiej części i coś czuję, że będzie jeszcze lepsza.

emocje logiczne.blogspot.com
IG:@mamazaczytana

Eric - Emmanuel Schmitt pokusił się o rzecz niezwykłą. Postanowił przedstawić losy ludzkości tworząc z pozoru odrębną historię, ale wplatającą odniesienia do znaczących momentów ludzkości. Są tu zarówno elementy biblijne, jak i legendy i mity. "Raje utracone" to pierwsza część tego monumentalnego dzieła. Czy autor mnie zainteresował i sięgnęłam po kolejną część?

Głównymi...

Zacznę od tego, że Raje Utracone to dla mnie majstersztyk! Jedna z najlepszych książek, które miałam okazji przeczytać, a to wynika przede wszystkim z ciekawej tematyki powieści, wielowątkowości, mądrych przesłanek filozoficznych oraz dodania informacji o znanych światowych postaciach, które wpłynęły na utworzenie świata takim jakim jest.

Zacznijmy od początku. Poznajemy głównego bohatera, Noama, który budzi się w znanej nam rzeczywistości. Okazuje się, że to jego ente przebudzenie w tymże samym miejscu, a urodził się w czasach neolitu. Opowiada zatem swoją historię, opisując jak wyglądało życie w neolicie oraz co doprowadziło go do nieśmiertelności.

Poznając zupełnie inny świat, w którym najważniejsze było utrzymanie jedności ze środowiskiem naturalnym, możemy łatwo domyślić się czym są Raje Utracone. Jednakże sięgając głębiej poznamy też historię, człowieka, którego nieśmiertelność unieszczęśliwiła, ponieważ musiał przeżyć śmierć wszystkich najbliższych, a także oglądać zmieniający się świat – i to wcale nie na lepsze.

Mam nadzieję, że chociaż trochę Was zaciekawiłam. Gwarantuję że książka jest niezmiernie ciekawa, a zarazem bardzo inteligenta

Zacznę od tego, że Raje Utracone to dla mnie majstersztyk! Jedna z najlepszych książek, które miałam okazji przeczytać, a to wynika przede wszystkim z ciekawej tematyki powieści, wielowątkowości, mądrych przesłanek filozoficznych oraz dodania informacji o znanych światowych postaciach, które wpłynęły na utworzenie świata takim jakim jest.

Zacznijmy od początku. Poznajemy...

"...ᥣᥙdzιᥱ ᥕιᥱdzą, aᥣᥱ ᥒιᥱ ᥕιᥱrzą. Co gorsza, ᥒιᥱ ᥕιᥱrzą ᥕ to, ᥴo ᥕιᥱdzą."

Fascynująca, niezgłębiona, ożywcza podróż przez historie ludzkości.
Zagrożenia, konsekwencje, intrygi.
Miłość, rywalizacja, władza.

Spójna fabuła od której nie sposób się oderwać.
Kunszt pisarski, który zdumiewa.
Język, który zachwyca.

Czytając tę powieść odkrywamy, obserwujemy, odczuwamy.

Bogata treść.
Świetne tłumaczenie.

Wymagająca literatura dla wytrawnych czytelników.

Polecam.

"...ᥣᥙdzιᥱ ᥕιᥱdzą, aᥣᥱ ᥒιᥱ ᥕιᥱrzą. Co gorsza, ᥒιᥱ ᥕιᥱrzą ᥕ to, ᥴo ᥕιᥱdzą."

Fascynująca, niezgłębiona, ożywcza podróż przez historie ludzkości.
Zagrożenia, konsekwencje, intrygi.
Miłość, rywalizacja, władza.

Spójna fabuła od której nie sposób się oderwać.
Kunszt pisarski, który zdumiewa.
Język, który zachwyca.

Czytając tę powieść odkrywamy, obserwujemy,...

Pomysł całkiem fajny. Ale jak to jest w przypadku pisania o wydarzeniach sprzed epoki kiedy wynaleziono pismo, można wiele się jedynie domyślać a zatem pisać co kto chce. Oczywiście nie jest to książka dokumentalna czy historyczna a jedynie fabularyzowana z wplecionymi wątkami Biblijnymi. Archeologia owszem, coś może powiedzieć na temat najodleglejszych czasów ale nadal zdecydowana większość to domysły a późniejsze pisemne przekazy bazują w dużej części na ustnych przekazach ewoluujących przez wieki. Zatem "próba wytłumaczenia" tego jak mogła powstać wiara i religia w wykonaniu Schmitta jest do strawienia a jak było i jest z religiami to już kwestia indywidualna. Z jednej strony religijni fundamentaliści, z przeciwnej walczący ateiści.

Pomysł całkiem fajny. Ale jak to jest w przypadku pisania o wydarzeniach sprzed epoki kiedy wynaleziono pismo, można wiele się jedynie domyślać a zatem pisać co kto chce. Oczywiście nie jest to książka dokumentalna czy historyczna a jedynie fabularyzowana z wplecionymi wątkami Biblijnymi. Archeologia owszem, coś może powiedzieć na temat najodleglejszych czasów ale nadal...

Tak książka wzbudza we mnie tak mieszane uczucia że nie jestem w stanie jej ocenić. W niektórych aspektach 7 a w innych 2. Nie da się tego uzasadnić nie spoilerując. Na razie nie zamierzam sięgać po drugi tom.

Tak książka wzbudza we mnie tak mieszane uczucia że nie jestem w stanie jej ocenić. W niektórych aspektach 7 a w innych 2. Nie da się tego uzasadnić nie spoilerując. Na razie nie zamierzam sięgać po drugi tom.