Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla fanów studia Ghibli może to być szok. Nawet nie wiedziałam ze animacja została stworzona na podstawie książki, i z bólem serca musze to przyznać.
Kocham animacje ale książka była zdecydowanie lepsza, może dlatego że rozwija więcej wątków
Główna bohaterka po zmianie w staruszkę bywa momentami irytujaca, ale wiem jakie bywają starsze osoby więc jest to do wybaczenia.
Jest przyjemna w odbiorze, postacie sa dobrze wykreowane, a język używany przez autorke łatwy i bezproblemowy.
Fabule też nie mogę niczego zarzucić jest dobrze ułożona.
Zdecydowanie polecam!

Dla fanów studia Ghibli może to być szok. Nawet nie wiedziałam ze animacja została stworzona na podstawie książki, i z bólem serca musze to przyznać.
Kocham animacje ale książka była zdecydowanie lepsza, może dlatego że rozwija więcej wątków
Główna bohaterka po zmianie w staruszkę bywa momentami irytujaca, ale wiem jakie bywają starsze osoby więc jest to do...

Przełęcz Diatłowa.
Tajemnica nierozwiązana od ponad 60 lat.
Co wydarzyło się z 9 młodych ludzi, silnych, wysportowanych i obeznanych w turystyce?
Co w 1959 roku, wydarzyło się na górze Chołatczachl, na Uralu Północnym?
Książka nie daje nam rozwiązań, ale sporo hipotez i domysłów.
Książka jest o tyle ciekawa że pokazuje nam jak autorka zbiera informacje na temat diatłowców.
Co rozumiem nie wszystkim może sie spodobać, choć jest to miła odskocznia od surowych i ciężkich opisów specjalistów z różnych dziedzin.
Interesująca pozycja, nie dla wszystkich, myślę że osoby nie lubujące się w temacie tajemnic i kryminalnych sprawek, nie będą zadowolone.

Przełęcz Diatłowa.
Tajemnica nierozwiązana od ponad 60 lat.
Co wydarzyło się z 9 młodych ludzi, silnych, wysportowanych i obeznanych w turystyce?
Co w 1959 roku, wydarzyło się na górze Chołatczachl, na Uralu Północnym?
Książka nie daje nam rozwiązań, ale sporo hipotez i domysłów.
Książka jest o tyle ciekawa że pokazuje nam jak autorka zbiera informacje na temat...

Czyta się bardzo szybko, trochę szkoda że aż tak szybko poznajemy losy Brunona.
Najpierw trafiłam na film, popłakałam się na nim.
Myślę że książka jest delikatniejsza od filmu i warto zacząć od niej.
Mimo tej łagodniejszej odsłonie lektura jest poruszająca i wzrusza, uważam że jest to jedna z tych pozycji z którą powinien zaznajomić się każdy.

Czyta się bardzo szybko, trochę szkoda że aż tak szybko poznajemy losy Brunona.
Najpierw trafiłam na film, popłakałam się na nim.
Myślę że książka jest delikatniejsza od filmu i warto zacząć od niej.
Mimo tej łagodniejszej odsłonie lektura jest poruszająca i wzrusza, uważam że jest to jedna z tych pozycji z którą powinien zaznajomić się każdy.

Zaskakująca dobra pozycja. Zaskakujący finał, którego się w ogóle nie spodziewałam, bałam się że autorka przeniesie ten wątek do następnej części na szczęście jedna część układanki została rozwiązana.
Pomysł by obdarzyć młodych ludzi zdolnościami/umiejętnościami które używa się w kryminalistyce jest nietuzinkowy.
Bohatetowie sa cudowni, jeden problem miałam z Lia naprawdę mnie irytowała, choć na końcu ciutke sympatii zyskała, ale odrobinkę!
I choć pewnie powinnam dać szansę męskim bohaterom w kolejnych częściach by się bardziej rozwinęli to i tak już uzyskałam ulubieńca.
Team Dean.

Zaskakująca dobra pozycja. Zaskakujący finał, którego się w ogóle nie spodziewałam, bałam się że autorka przeniesie ten wątek do następnej części na szczęście jedna część układanki została rozwiązana.
Pomysł by obdarzyć młodych ludzi zdolnościami/umiejętnościami które używa się w kryminalistyce jest nietuzinkowy.
Bohatetowie sa cudowni, jeden problem miałam z Lia naprawdę...

Zaczęłam ten krótki cykl od tyłu, w sumie ta część trochę mi rozjaśniła kilka spraw, ale tylko trochę.
Myślę że jest lepsza od drugiej części może dlatego że wywołuje gęściejsza atmosfere wokół bohaterów.
Nie wiem czemu ale znów czuje że brat bohaterki jest zaniedbywany... Pod wzgledem fabularnym, zapałałam do niego sympatią i było mi go mało, choć wiem ze jest postacią drugoplanową.
Co do głównych postaci czy Leah i Isabel. Poczułam do Isabel większą sympatię niż powinnam, wiedziałam od poczatku że coś jest nie tak ale nie umiałam pozbyć sie tej pozytywnej iskierki. Natomiast Leah często mnie irytowala, rozumiem trudne dzieciństwo i choroby, ale czasami bywała taka głupio naiwna, dziwnie to brzmi ale ciężko znaleźć mi odpowiednie słowo, widziałam ją wiecznie smutna i przygaszoną, a to nie przyciąga.
Pomimo niedogodności, miło mi sie ja przesłuchało, sposoby dzialania Isabel sa tu na plus, a i końcówka trochę poprawiła mi humor.

Zaczęłam ten krótki cykl od tyłu, w sumie ta część trochę mi rozjaśniła kilka spraw, ale tylko trochę.
Myślę że jest lepsza od drugiej części może dlatego że wywołuje gęściejsza atmosfere wokół bohaterów.
Nie wiem czemu ale znów czuje że brat bohaterki jest zaniedbywany... Pod wzgledem fabularnym, zapałałam do niego sympatią i było mi go mało, choć wiem ze jest postacią...

Przesłuchałam książkę niewiedząc że jest to druga część serii o Isabel, jednak niebardzo mi to przeszkadzało.
Dało się lekko wyczuć że brakuje mi jakiejś wiedzy o poprzednich perypetiach bohaterów
Na ten moment odniosę się do tego jak do odrębnej historii.
Słuchało się jej miło jednak nie wciągnęła mnie tak jak "milczące dziecko", choć obraz opisywany oczami obu bohaterek był dobrym zabiegiem, moim zdaniem na plus.
Watek zagadki, tajemnicy, niezwiązany w żadnym stopiu z bohaterka, w znaczeniu rodzinnym, pokrewieństwa, uważam za zbędny i użyty do przedłużenia książki.
Uważam ze wątek byłby ciekawszy gdyby protagonistka zajmowała się rozwiązywaniem zagadek chociaż hobbystycznie a nie tylko dlatego by się czymś zająć.
Choć rozwiązanie zagadki nieco mnie zaskoczyło.
Ale co do głównej historii brakowalo mi w niej czegoś... Może większego udziału Tom'a, brata Leah, myślę że rozwinięcie jego postaci w trakcje książki mogłoby być większe.
EDIT
Po lekturze pierwszej części uważam że autorka mogła tu się bardziej postarać, choć rozjaśniło mi to nieco pare wątków.
Nadal pałam iskierką sympatii do Isabel, ale zauważyłam ze tu Leah irytuje mnie mniej, bardziej ja tu rozumiałam i mogłam bardziej się z nia utożsamić, wejść w jej skórę.
Dzięki pierwszej części bardziej się też w czułam w klimat dlatego z 6 gwiazdek przejdę na 7.
Choć to dopiero 3 książka autorki to zauważyłam ze zakończenia książek sa naprawde dobre, nie zawodzą.

Przesłuchałam książkę niewiedząc że jest to druga część serii o Isabel, jednak niebardzo mi to przeszkadzało.
Dało się lekko wyczuć że brakuje mi jakiejś wiedzy o poprzednich perypetiach bohaterów
Na ten moment odniosę się do tego jak do odrębnej historii.
Słuchało się jej miło jednak nie wciągnęła mnie tak jak "milczące dziecko", choć obraz opisywany oczami obu bohaterek...

Rozwiązanie książki jest przewidywalne, ale i tak miło ją odebrałam.
Zapoznałam się z nią w formie audiobooka, słuchanie jej nie było męczące i minęło zaskakujaco szybko.
Nie jest to wymagająca pozycja i myślę że jest idealna jak na początek z tym gatunkiem literackim.

Rozwiązanie książki jest przewidywalne, ale i tak miło ją odebrałam.
Zapoznałam się z nią w formie audiobooka, słuchanie jej nie było męczące i minęło zaskakujaco szybko.
Nie jest to wymagająca pozycja i myślę że jest idealna jak na początek z tym gatunkiem literackim.

Moja pierwsza książka tego autora, naprawdę jest bardzo rzeczowa. Interesuje się tematyką seryjnych morderców, ta pozycja pokazała mi bardzo wiele o tytułowym "wampirze".
Polecam dla fanów i sympatyków kryminalistyki.
Ale polecam również po to by zapoznać się z tą krakowską legendą, która teraz pewnie wędruje po mieście w postaci bajki dla postraszenia maluchow.
Jednak czasami miejskie legendy nie są wyssane z palca.

Moja pierwsza książka tego autora, naprawdę jest bardzo rzeczowa. Interesuje się tematyką seryjnych morderców, ta pozycja pokazała mi bardzo wiele o tytułowym "wampirze".
Polecam dla fanów i sympatyków kryminalistyki.
Ale polecam również po to by zapoznać się z tą krakowską legendą, która teraz pewnie wędruje po mieście w postaci bajki dla postraszenia maluchow.
Jednak...

Dzięki tej pozycji zrozumiał że ciało nawet po śmierci opowiada swoja historie, choć czasami musisz poszukać bardziej.
Najbardziej poruszyła mnie część o WTC, pokazuje jak jedno zdarzenie powoduje ogrom tragedii. Niechce opisywać tego wszystkiego by nie zniszczyć wrażeń innym, każdy wie co sie stało 11 września, ale tu dowiemy się jak to wyglądało z drugiej strony, tuż obok.
Każda śmierć jest tragedią, patolog ma z nią do czynienia każdego dnia, to nie praca dla każdego. Dzieki tej książce poczujemy wiekszy szacunek do tego zawodu.

Dzięki tej pozycji zrozumiał że ciało nawet po śmierci opowiada swoja historie, choć czasami musisz poszukać bardziej.
Najbardziej poruszyła mnie część o WTC, pokazuje jak jedno zdarzenie powoduje ogrom tragedii. Niechce opisywać tego wszystkiego by nie zniszczyć wrażeń innym, każdy wie co sie stało 11 września, ale tu dowiemy się jak to wyglądało z drugiej strony, tuż...

Jestem łodzianką a nie wiedziałam że pan Fajbusiewicz tu żył i dorastał.
Nawet znana wszystkim postać może zaskoczyć i nauczyć.
Choć myśląc o panu Fajbusiewiczu myśli sie raczej o zbrodni, kryminalistyce, są tu zmianki o tych częściach jego życia ale nie dominują co uważam za dobre bo każdy człowiek ma wiele twarzy.

Jestem łodzianką a nie wiedziałam że pan Fajbusiewicz tu żył i dorastał.
Nawet znana wszystkim postać może zaskoczyć i nauczyć.
Choć myśląc o panu Fajbusiewiczu myśli sie raczej o zbrodni, kryminalistyce, są tu zmianki o tych częściach jego życia ale nie dominują co uważam za dobre bo każdy człowiek ma wiele twarzy.

Ciężko trochę ocenic opowiadania szczególnie że jest ich tu dość sporo.
Zaczne od tego co mnie nie zadowoliło.
Gaja Grzegorzewska "Model testowy B", nieprzepadam za science fiction, może dlatego nie podobało mi się to opowiadanie, mimo to myślę że gdyby byl osadzony w innych realiach, nie tak bardzo star trekowych, bardziej by mi przypadł do gustu. Ale musze przyznać że temat ugryziony dość ciekawie.
Robert Małecki "Gra", podobało mi się, jedynie z zakończenia nie jestem zadowolona, jest ono otwarte, nie wiemy co dalej, możemy sobie je dopowiedzieć co dalej z postaciami, co bardzo mnie mierzi w środku bo moja wyobraźnia niemoże wybrac jednego z wielu pomysłów na to "co dalej".
Reszta opowiadań jest świetna każde na swój j sposób.
Max Czornyj jak zawsze wgniata w fotel, mocne i ciężkie, czujesz na plecach ciężar tych grzechów.
U Łukasza Orbitowskiego "Opowieść pioruna" zakręciła mi się łezka w oku, (myślę ze wielu się zakreci gdy poczują nawiązania do Anny Przybylskiej), tu człowiek czuje też ciężar ale przemijania.
Alek Rogoziński "Królowa" tu motyw malinowego dramatu jest naprawdę ciekawie pokazany, lubię być zaskakiwana a tu to dostałam, nie jest to oczywista opowieść, Balladyną nie okazuje się ta o której myślisz że nia jest.
Marcel Woźniak "Raz, dwa, trzy znikasz ty", tu miałam momenty że sie gubiłam ale dzieki temu czuć zmieszanie reszty postaci dramatu, czujesz że nie jesteś jedyną osobą która głupieje od tego kto jest kim.
Marek Stelar "Upadek" bardzo podoba mi sie nawiazanie do mafijnego półświatka, trzyma w napięciu a koniec zaskakuje, do końca nie jesteś pewny kto wymierzy sprawiedliwość kiedy i co uderzy w Balladyne.
Małgorzata Rogala "Beata" kobiety to naprawdę straszne istoty, myślę że to opowiadanie pokazuje to najbardziej, choć koniec tej Balladyny nie do końca mnie zadowolił.
Myślę że jest to dobra pozycja dla fanów klasyki w nieco odrestaurowanym wydaniu.

Ciężko trochę ocenic opowiadania szczególnie że jest ich tu dość sporo.
Zaczne od tego co mnie nie zadowoliło.
Gaja Grzegorzewska "Model testowy B", nieprzepadam za science fiction, może dlatego nie podobało mi się to opowiadanie, mimo to myślę że gdyby byl osadzony w innych realiach, nie tak bardzo star trekowych, bardziej by mi przypadł do gustu. Ale musze przyznać że...

Zwykle mam tak że książki kryminalne polskich autorów (szczególnie tych z górnej półki), omijałam szerokim łukiem bojąc się rozczarowania, teraz wiem że nie zrobiłam błędu siegajac po tego autora.
Max Czornyj ma bardzo dobry styl pisania, rozwinął świetnie postać główna jak i te poboczne, dorobil im historie która wciaga i chce się wiedzieć o nich wiecej i wiecej. Szczególnie gdy czytelnik uświadomi sobie że ci ludzie chodzili po ziemi, nie są całkowitą fikcją.
W wersji audio miałam jedyny problem z datami, czas akcji przeskakuje w tył potem w przód, ciężko było mi to ogarnąć, ale sądzę że w wersji papierowej niebedzie tego problemu.
Styl pisania naprawdę mnie oczarował, sceny śmierci są tak szczegółowe jakby autor stał tuż obok oprawcy i jeszcze mu podpowiadał co zrobić.
Dzieki tej lekturze sięgnę po inne książki tego autora.
Polecam.

Zwykle mam tak że książki kryminalne polskich autorów (szczególnie tych z górnej półki), omijałam szerokim łukiem bojąc się rozczarowania, teraz wiem że nie zrobiłam błędu siegajac po tego autora.
Max Czornyj ma bardzo dobry styl pisania, rozwinął świetnie postać główna jak i te poboczne, dorobil im historie która wciaga i chce się wiedzieć o nich wiecej i wiecej....

Początkowa myślałam że będzie to nudna opowieść, z początku naprawdę może się tak wydawać, ale im głębiej zagłębiają sie w historie chłopca i jego rodziny nie mogłam sie oderwac.
Wzruszająca i poruszająca, obraz wojny, kleski jakiej człowiek wyrządził człowiekowi, ucieczka przez nienawiścią i pogoń za ciepłem.
Krótka i bardzo przyjemna pozycja do szybkiego pochłonięcia.

Początkowa myślałam że będzie to nudna opowieść, z początku naprawdę może się tak wydawać, ale im głębiej zagłębiają sie w historie chłopca i jego rodziny nie mogłam sie oderwac.
Wzruszająca i poruszająca, obraz wojny, kleski jakiej człowiek wyrządził człowiekowi, ucieczka przez nienawiścią i pogoń za ciepłem.
Krótka i bardzo przyjemna pozycja do szybkiego pochłonięcia.

Mogę ogólnie przyznać ze książka była by dobra, ale gdyby byla krótsza.
Cieszę się że miałam ją w formie audiobooka bo w formie papierowej, najprawdopodobniej bym szybko ją porzuciła.
Główny wątek, czyli tytułowa tajemnica niebyła dla mnie zaskakująca, co mnie trochę rozczarowało.
Powiedziałabym że duża część historii to lanie wody, by tylko przedłużyć.
Daje plus za postacie główne, pierwszoplanowe, które ów tajemnica dotyczy najbardziej, sądzę że są dobrze zbudowane przez autora.

Mogę ogólnie przyznać ze książka była by dobra, ale gdyby byla krótsza.
Cieszę się że miałam ją w formie audiobooka bo w formie papierowej, najprawdopodobniej bym szybko ją porzuciła.
Główny wątek, czyli tytułowa tajemnica niebyła dla mnie zaskakująca, co mnie trochę rozczarowało.
Powiedziałabym że duża część historii to lanie wody, by tylko przedłużyć.
Daje plus za...

Opinia ta jest pisana zdecydowanie pod wpływem emocji, które odczuwam silnie po skończeniu przed chwilą tej pozycji.
Nie przepłakałam całej książki, horror kanalików łzowych pojawił się mniej więcej 100-120 stron przed końcem. Po przekroczeniu tego progu musiałam robić przerwy bo oczy bolały i szczypały od ciągłego ocierania łez.
Wiem że to fikcja, jednak choroba jest chorobą, prawdziwa czy fikcyjna. Jeśli straciło się kogoś bliskiego poprzez raka, białaczkę czy inną chorobę, czuje się tą książkę każdym kawałkiem ciała.
Pokochałam Hazel i Augustusa, za ich chorobę, charaktery, za trudne słowa, za starą huśtawkę, Amsterdam i za ich miłość, ich małą wieczność.

Myślę że opinia to uczucia jakie odczuliśmy po przeczytaniu książki.
Bardzo polecam tę pozycję, mimo fikcji literackiej, ta przygoda dużo uczy i skłania do myślenia.
Szczególnie że temat śmierci jest trudny i niełatwo go ugryźć.

Naprawdę bardzo, bardzo polecam tę książkę.
Okey?
Okey.

Opinia ta jest pisana zdecydowanie pod wpływem emocji, które odczuwam silnie po skończeniu przed chwilą tej pozycji.
Nie przepłakałam całej książki, horror kanalików łzowych pojawił się mniej więcej 100-120 stron przed końcem. Po przekroczeniu tego progu musiałam robić przerwy bo oczy bolały i szczypały od ciągłego ocierania łez.
Wiem że to fikcja, jednak choroba jest...

Jedyna książka przy której leciały łzy. Żadna książka nie wzbudziła we mnie tyle emocji. Wciągająca historia, bohaterowie do których się przywiązujemy, z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej. Ta pozycja jest jedną z niewielu do których będę wracała i którą zapamiętam na całe życie.

Jedyna książka przy której leciały łzy. Żadna książka nie wzbudziła we mnie tyle emocji. Wciągająca historia, bohaterowie do których się przywiązujemy, z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej. Ta pozycja jest jedną z niewielu do których będę wracała i którą zapamiętam na całe życie.