Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sprawozdania Hoss'a pisane są jak gdyby nic nadzwyczajnego nie wydarzyło się w obozie, którego był komendantem. W większości książka opiera się na suchych faktach, przedstawianych bez emocji. Zaledwie kilka opisów pokazuje, że zdarzenia w których uczestniczył w jakiś sposób go dotknęły. Dopiero pod koniec książki zaczyna przejawiać znikome poczucie winy. Opisy są bardzo egocentryczne - ucieczkę swojej rodziny przedstawia jako wielkie cierpienie, natomiast ludobójstwo, w którym uczestniczył, już nie. Swoją ocenę bazuję jednak na książce samej w sobie, nie na człowieku. Można mimo wszystko dowiedzieć się wielu istotnych informacji o strukturze władzy w obozach koncentracyjnych oraz zdarzeniach, jakie miały w nich miejsce. Książka jest źle zredagowana - jest wiele błędów w pisowni, przecinki zamiast kropek, całe strony bez wcięć w akapitach itd.

Sprawozdania Hoss'a pisane są jak gdyby nic nadzwyczajnego nie wydarzyło się w obozie, którego był komendantem. W większości książka opiera się na suchych faktach, przedstawianych bez emocji. Zaledwie kilka opisów pokazuje, że zdarzenia w których uczestniczył w jakiś sposób go dotknęły. Dopiero pod koniec książki zaczyna przejawiać znikome poczucie winy. Opisy są bardzo...