Lekka lektura na jedno popołudnie, niektóre fragmenty wzbudzały we mnie refleksje, niektóre umknęły bez śladu

Lekka lektura na jedno popołudnie, niektóre fragmenty wzbudzały we mnie refleksje, niektóre umknęły bez śladu

Prosta, delikatna książka. Poezje nie są trudne i rozwiłe, ale dla niektórych to nawet lepiej. Poprzez proste słowa, autorka przekazuję trudności życia codziennego kobiety.

Prosta, delikatna książka. Poezje nie są trudne i rozwiłe, ale dla niektórych to nawet lepiej. Poprzez proste słowa, autorka przekazuję trudności życia codziennego kobiety.

Polecam. Dla niektórych banalne i infantylne jednak od takich rzeczy zaczynaja nam się nasuwać nasze przeżycia - chętnie wrócę do paru stron w przyszłości.

Polecam. Dla niektórych banalne i infantylne jednak od takich rzeczy zaczynaja nam się nasuwać nasze przeżycia - chętnie wrócę do paru stron w przyszłości.

Słabiutkie to. Oj dałam się nabrać. Tzn na pewno trafiłam na tę poezję z 30 lat za późno. To jest dobry produkt dla nastolatków. I nie ma w tym nic złego. Każdy z nas przeżywał swoją pierwszą miłość i miał złamane serce. Natomiast dla mnie w tym momencie mojego jestestwa, ten tom jest po prostu infantylny i nic nie wnosi do mojego życia. Wydanie jest ładne i schludne. W środku są rysunki autorki oraz ciekawe przedstawienie tytułów wierszy(?). Jest też wstążeczka jako zakładka.

Słabiutkie to. Oj dałam się nabrać. Tzn na pewno trafiłam na tę poezję z 30 lat za późno. To jest dobry produkt dla nastolatków. I nie ma w tym nic złego. Każdy z nas przeżywał swoją pierwszą miłość i miał złamane serce. Natomiast dla mnie w tym momencie mojego jestestwa, ten tom jest po prostu infantylny i nic nie wnosi do mojego życia. Wydanie jest ładne i schludne. W...

Cudowne, choć debiutanckie "Mleko i Miód" bardziej skradło moje serce.

Cudowne, choć debiutanckie "Mleko i Miód" bardziej skradło moje serce.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją tomiku poezji „Słońce i jej kwiaty” Rupi Kaur, do którego wróciłam po dłuższy czasie.

Książka Rupi Kaur to zbiór białych wierszy, niekiedy bardzo prostych i krótkich, które opatrzone są minimalistycznym ilustracjami.
Tom podzielony jest na pięć części. Dwie pierwsze „więdniecie” i „opadanie” podejmują tematykę smutku, rozstaniu i bolesnych doświadczeń. Kolejną trzecią częścią jest „zapuszczanie korzeni” to refleksje o imigracji i relacji z matką. Następną częścią jest „wschodzenie” opowiada o miłości i obawach z nią związanych. Tomik kończy „rozkwitanie”, które jest kobiecym, siostrzanym głosem do innych kobiet, który motywuje i radzi.

Osobiście lubię wracać do wierszy i sprawdzać jak rezonują ze mną po czasie.
W tym tomiku mam pare takich, które lubię i mnie poruszają ale są też takie, których po prostu nie czuję. Jeżeli lubicie tematykę około kobiecą ujętą w krótkie, niektóre piękne w swej prostocie wiersze, to zdecydowanie polecam Wam zapoznanie się z tym tomikiem poezji.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją tomiku poezji „Słońce i jej kwiaty” Rupi Kaur, do którego wróciłam po dłuższy czasie.

Książka Rupi Kaur to zbiór białych wierszy, niekiedy bardzo prostych i krótkich, które opatrzone są minimalistycznym ilustracjami.
Tom podzielony jest na pięć części. Dwie pierwsze „więdniecie” i „opadanie” podejmują tematykę smutku, rozstaniu i...

Trywialne, banalne i płaskie. To nie jest żadna poezja, to jakieś wiatry z mózgu niedojrzałej osoby w postaci sentencyjek. Pretensjonalne do bólu, a najgorsze, że jest to ból czytelnika. Jedyny plus to ładne dwujęzyczne wydanie.

Trywialne, banalne i płaskie. To nie jest żadna poezja, to jakieś wiatry z mózgu niedojrzałej osoby w postaci sentencyjek. Pretensjonalne do bólu, a najgorsze, że jest to ból czytelnika. Jedyny plus to ładne dwujęzyczne wydanie.

Nie zle, ale nie przemówiło do mnie. Zbyt wiele depresji i płaczu za mężczyzną. Z drugiej strony też zbyt wiele zachwytu nad nowym mężczyzną. Raczej jestem już na innym etapie świadomości i emocjonalności

Nie zle, ale nie przemówiło do mnie. Zbyt wiele depresji i płaczu za mężczyzną. Z drugiej strony też zbyt wiele zachwytu nad nowym mężczyzną. Raczej jestem już na innym etapie świadomości i emocjonalności

Zdecydowanie lepsza niż "Mleko i Miód", ale niestety nadal nie to czego oczekuje po wierszach. Nie było to "złe", ale powiedzieć, że było to "dobre" też byłoby kłamstwem. Bardziej forma krótkich notatek, drogowskazów, jakiejś motywacji życiowej, mało skłoniło mnie do większych przemyśleń. Aczkolwiek do niektórych, zaznaczonych stron chętnie wrócę. Myśle, że każdy znajdzie tu choć odrobinę dla siebie. Czuje, że wiersze kierowane są do ogółu o ogólnym znaczeniu, ale i też personalne, co warto docenić. Doceniam też oczywiście estetykę wydania oraz przesłanie jakie niesie cały zbiór wierszy w tych 5 rozdziałach. Urzekło mnie to, że całkiem ładnie łączy się to wszystko w całość.

"oto przepis na życie
powiedziała moja matka
trzymając mnie w ramionach gdy płakałam
pomyśl o kwiatach które co roku
sadzisz w ogrodzie
nauczą cię
że ludzie też
muszą zwiędnąć
opaść
zapuścić korzenie
wzejść
by rozkwitnąć

rk "

Zdecydowanie lepsza niż "Mleko i Miód", ale niestety nadal nie to czego oczekuje po wierszach. Nie było to "złe", ale powiedzieć, że było to "dobre" też byłoby kłamstwem. Bardziej forma krótkich notatek, drogowskazów, jakiejś motywacji życiowej, mało skłoniło mnie do większych przemyśleń. Aczkolwiek do niektórych, zaznaczonych stron chętnie wrócę. Myśle, że każdy znajdzie...

Drugi tomik współczesnej poezji w wykonaniu tej autorki. "Mleko i miód" bardzo do mnie przemówiło z tą już tak niestety nie miałam. Identyfikuje się tylko z pierwszą częścią, reszta jest zbyt osobistymi przeżyciami autorki o imigracji.

Drugi tomik współczesnej poezji w wykonaniu tej autorki. "Mleko i miód" bardzo do mnie przemówiło z tą już tak niestety nie miałam. Identyfikuje się tylko z pierwszą częścią, reszta jest zbyt osobistymi przeżyciami autorki o imigracji.