Cytat dnia
przebudzić się, nawet do cierpienia, niż pozostać na całe życie ofiarą głupich złudzeń.
Najnowsze artykuły
Artykuły„Lata beztroski” – początek sagi o rodzinie Cazaletów, która wciągnie was jak serial „Downton Abbey”
1
ArtykułyW dobrym true crime czytelnik sam ma wyrobić sobie zdanie – twierdzi John Glatt
3
ArtykułyMiliony dla spółki Olgi Tokarczuk. Chodzi o technologię do tworzenia gier
5
ArtykułyKto zdobędzie literackiego Nobla 2024? Wytypuj i wygraj książki!
38
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2015
2012
1992
Przebudzenie Kate Chopin 
Wydana w 1899 roku w Stanach Zjednoczonych, po premierze okrzyknięta jako niemoralna i gorsząca, dziś uznawana za prekursorskie dzieło feministyczne. Świetna językowo, pozbawiona naiwności, z subtelnością i odwagą maluje portret psychologiczny odnajdującej własną tożsamość kobiety, tożsamość niezgodną z obowiązującymi normami społecznymi. Sporo współczesnych recenzji wskazuje, że powieść nie wytrzymała próby czasu i dziś stanowi mało interesujące czytadło, ja jednak nie zgadzam się z taką opinią - głębia psychologiczna i ukazanie kolejnych etapów tytułowego „przebudzenia” bohaterki to literacki majstersztyk. Książeczki tej nie powinno się też odrywać od sytuacji obyczajowej lat, w których została napisana - wystarczy ten krótki eksperyment myślowy, by zobaczyć w niej heroiczne arcydzieło literatury kobiecej. Jest to utwór przede wszystkim o samotności, a zakończenie, wcale nie aż tak konwecjonalne, jak niektórzy zarzucają, to symbol ostatecznego stanowienia o samym sobie. Klamrowa konstrukcja zaskakuje, wzrusza i stanowi dopełnienie „przebudzenia”.
Przebudzenie Kate Chopin
Po takim przebudzeniu, nawet niedokończonym, mam ochotę na dłuuugi sen.
Jak to pisano na okładce, tajemnicza Kate Chopin była pierwsza w przedstawieniu kobiecych emocji, jeszcze przed Simone de Beauvoir. To cieszę się, że najpierw czytałam książki francuskiej feministki niż tej amerykańskiej - pożal się Boże pisarki. Miałam nadzieję na fabułę rodem z 'Anny Kareniny', tylko przedstawioną przez kobietę, a tak wynudziłam się, jak tylko się dało. Te kwieciste opisy, mało interesujący początek (pół książki!!!) oraz nieciekawi bohaterowie tylko mnie zniechęcali do dalszej lektury. Chociaż był jeden plus - po przeczytaniu wieczorem kilku stron 'Przebudzenia' od razu usypiałam, bez żadnych problemów :-)
Nie polecam tej książki, chyba że macie problem z bezsennością. Mimo tytułu, nie będziecie czuć żadnego przebudzenia.
