Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, którą czytałam z przyjemnością! Jedna ogromna wspólna historia przeplatająca się przez kolejne dekady ludzikch losów. Wielki plus za zaskakujące zakończenie.

Książka, którą czytałam z przyjemnością! Jedna ogromna wspólna historia przeplatająca się przez kolejne dekady ludzikch losów. Wielki plus za zaskakujące zakończenie.

Uwaga - książka tylko dla ludzi, o mocnych nerwach.
Makabryczne i bardzo szczegółowe opisy zadawanych tortur, przeplatane pikantnymi scenami erotycznych pragnień, a wszystko to zawarte w jednej opowieści, pełnej szczegółowych opisów mysli i odczuć głównego bohaaera.
Muszę przyznać, że dawno już nie spotkałam tak nieoczywistej książki. Nie wiem tylko czy to zamierzony zabieg, czy szczęśliwy traf autora.

Uwaga - książka tylko dla ludzi, o mocnych nerwach.
Makabryczne i bardzo szczegółowe opisy zadawanych tortur, przeplatane pikantnymi scenami erotycznych pragnień, a wszystko to zawarte w jednej opowieści, pełnej szczegółowych opisów mysli i odczuć głównego bohaaera.
Muszę przyznać, że dawno już nie spotkałam tak nieoczywistej książki. Nie wiem tylko czy to zamierzony...

Jedyny plus tej książki to możliwość przeniesienia się na zielone wzgórza Irlandii. Życie tam toczy się swoim rytmem, każdy skrywa własne sekrety, a powiązania między ludźmi i wydarzeniami są nie do rozwikłania przez przyjezdnych, choćby nie wiem jak długo tu mieszkali. Troszkę przydługa historia, tak jak i opowieści lokalsów, jednak ma swój urok.

Jedyny plus tej książki to możliwość przeniesienia się na zielone wzgórza Irlandii. Życie tam toczy się swoim rytmem, każdy skrywa własne sekrety, a powiązania między ludźmi i wydarzeniami są nie do rozwikłania przez przyjezdnych, choćby nie wiem jak długo tu mieszkali. Troszkę przydługa historia, tak jak i opowieści lokalsów, jednak ma swój urok.

Pierwsza książka Mroza, w którą ciężko mi się było wkręcić. Przez 3/4 książki fabuła mnie po prostu męczyła. Ostatnie rozdziały czytało się już lepiej. Plus za nieoczywiste zakończenie i za piękne spięcie książki pierwszym i ostatnim zdaniem.

Pierwsza książka Mroza, w którą ciężko mi się było wkręcić. Przez 3/4 książki fabuła mnie po prostu męczyła. Ostatnie rozdziały czytało się już lepiej. Plus za nieoczywiste zakończenie i za piękne spięcie książki pierwszym i ostatnim zdaniem.

Nie polubiłam się z głównym bohaterem. Może dlatego, tak niechętnie sięgałam po książkę, a przez to nie potrafiłam wczuć się w toczącą się historię. Moim zdaniem przez 3/4 książki nic ciekawego się nie dzieje. Samo zakończenie także średnio interesujące.

Nie polubiłam się z głównym bohaterem. Może dlatego, tak niechętnie sięgałam po książkę, a przez to nie potrafiłam wczuć się w toczącą się historię. Moim zdaniem przez 3/4 książki nic ciekawego się nie dzieje. Samo zakończenie także średnio interesujące.

Miałam duże oczekiwania. Zawiodłam się.
Jak dla mnie, jest to historia z pograniczna pseudo-fantasy, w której zabrakło tej ulotnej, magicznej mgiełki, która tworzy wyjątkowy klimat powieści. Czytało się to szybko i płytko. W tak samo szybko zapomnę o tej historii.

Miałam duże oczekiwania. Zawiodłam się.
Jak dla mnie, jest to historia z pograniczna pseudo-fantasy, w której zabrakło tej ulotnej, magicznej mgiełki, która tworzy wyjątkowy klimat powieści. Czytało się to szybko i płytko. W tak samo szybko zapomnę o tej historii.

Poruszająca. Ważna. Przerażająco prawdziwa.

Poruszająca. Ważna. Przerażająco prawdziwa.

Odwołajcie ekipę sprzątającą.
Mróz właśnie pozamiatał.

Odwołajcie ekipę sprzątającą.
Mróz właśnie pozamiatał.

Jestem totalnie rozbita.
Książkę przeczytałam jedynym tchem. Wciągnęła mnie całkowicie. Ale po przeczytaniu ostatniego zdania, autentycznie ręce mi opadły. Czuję niedosyt i rozczarowanie, ale jednocześnie mam ochotę mrugać do autora i porozumiewawczo pokiwać głową.
Bo w końcu znałam zakończenie, które jest tak do bólu życiowe i prawdziwe, że bardziej się już chyba nie da.
Takie jest życie. Po prostu się kończy, a my nigdy nie poznamy całej prawdy.

Jestem totalnie rozbita.
Książkę przeczytałam jedynym tchem. Wciągnęła mnie całkowicie. Ale po przeczytaniu ostatniego zdania, autentycznie ręce mi opadły. Czuję niedosyt i rozczarowanie, ale jednocześnie mam ochotę mrugać do autora i porozumiewawczo pokiwać głową.
Bo w końcu znałam zakończenie, które jest tak do bólu życiowe i prawdziwe, że bardziej się już chyba nie da....

Bardzo, bardzo dobrze napisana i skonstruowana powieść. Czyta się ją jednym tchem. Pomysł fantastyczny,do końca nie wiedziałam jak to się może skończyć. A kończy się zaskakująco.

Bardzo, bardzo dobrze napisana i skonstruowana powieść. Czyta się ją jednym tchem. Pomysł fantastyczny,do końca nie wiedziałam jak to się może skończyć. A kończy się zaskakująco.

Kiedy biorę do ręki książkę opatrzoną opiniami pt.; "Najbardziej niepokojący thriller", itp. to zwykle wzruszam ramionami, bo widzę to wszędzie, ale nigdy nie ma to pokrycia w rzeczywistości.

Nie tym razem.

"Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem.."
To naprawdę przerażająca historia.. A przynajmniej jej pierwsza część. I przez dwie noce, podczas których czytałam "Szeptacza", naprawdę czułam niepokój.

Historia toczy się w dobrym tempie. Na każdej stronie autor odkrywa przed nami kolejne tajemnice, a przy okazji dodaje dwa razy tyle niepewności. Do końca nie byłam pewna, jak skończy się ta historia. A to nie zdarza się często.

Polecam.

Kiedy biorę do ręki książkę opatrzoną opiniami pt.; "Najbardziej niepokojący thriller", itp. to zwykle wzruszam ramionami, bo widzę to wszędzie, ale nigdy nie ma to pokrycia w rzeczywistości.

Nie tym razem.

"Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem.."
To naprawdę przerażająca historia.. A przynajmniej jej pierwsza część. I przez dwie noce,...

"W każdym razie są w życiu takie chwile, które decydują o tym, jak będzie wyglądać twoja przyszłość."

Te chwile determinują nasze priorytety, priorytety kształtują nasze wybory, a wybory dyktują nasze działania.
Wszystko to odbija się echem w naszym życiu.

A co jeżeli chwile dla nas tak ważne i przełomowe nie były prawdziwe? Czy wynika z tego, że i nasze obecne życie opiera się na złudzeniu?

"W każdym razie są w życiu takie chwile, które decydują o tym, jak będzie wyglądać twoja przyszłość."

Te chwile determinują nasze priorytety, priorytety kształtują nasze wybory, a wybory dyktują nasze działania.
Wszystko to odbija się echem w naszym życiu.

A co jeżeli chwile dla nas tak ważne i przełomowe nie były prawdziwe? Czy wynika z tego, że i nasze obecne życie...

Człowiek, to najbardziej paskudne zwierzę na świecie. Żadne inne stworzenie nie potrafi być tak okrutne, tak wyrafinowanie obłudne i.... żmijowate.

Ta książka pokazuje to doskonale.
Pokazuje jak wiele nieszczęść potrafi zmieścić się w jednym krótkim wieczorze przy ognisku. Jak najbardziej bliscy nam ludzie są od nas oddaleni i jakie są tego konsekwencje. Bo z czasem mała uraza, złe spojrzenie i dwa słowa za mało, potrafią urosnąć do rangi najgorszej krzywdy.

Autor zmusza nas do refleksji. Zakończenie jest zaskakujące i wręcz nie mieści się w głowie.

Mam teraz nieodparte wrażenie, że wystarczy kilka szczerych do bólu rozmów, żeby uniknąć prawdziwego cierpienia. I po lekturze Zmijowiska, będę o tym już zawsze pamiętać.

Człowiek, to najbardziej paskudne zwierzę na świecie. Żadne inne stworzenie nie potrafi być tak okrutne, tak wyrafinowanie obłudne i.... żmijowate.

Ta książka pokazuje to doskonale.
Pokazuje jak wiele nieszczęść potrafi zmieścić się w jednym krótkim wieczorze przy ognisku. Jak najbardziej bliscy nam ludzie są od nas oddaleni i jakie są tego konsekwencje. Bo z czasem mała...

Bardzo dużo osób mówiło mi "przeczytaj."

Przeczytałam.
I tyle. Nie żałuje, bo czytało się to z łatwością, ale ta historia nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia.
Największy atut, a zarazem słabość? Główna bohaterka.
Mróz za siłę chciał z niej zrobić "hardą babę" i przesadził. Ciągłe wspominanie o Hard Rock Cafe i Iron Maiden miało pokazać że ma pazur. Tymczasem Ci, którzy choć raz tam byli lub słyszeli choć jeden utwór w.w. zespołu spojrzą tylko pobłażliwie (lub wręcz z pogardą) na autora.
Panie Remigiuszu, wystarczyło Chyłce być sobą. Jej charakter zrobiłby całą robotę za Pana. A tak? No cóż....

Bardzo dużo osób mówiło mi "przeczytaj."

Przeczytałam.
I tyle. Nie żałuje, bo czytało się to z łatwością, ale ta historia nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia.
Największy atut, a zarazem słabość? Główna bohaterka.
Mróz za siłę chciał z niej zrobić "hardą babę" i przesadził. Ciągłe wspominanie o Hard Rock Cafe i Iron Maiden miało pokazać że ma pazur. Tymczasem Ci, którzy...

To moje pierwsze spotkanie z Remigiuszem Mrozem, ale na pewno nie ostatnie.

Sam początek książki był dla mnie żmudny i trudny do przebrnięcia.. Ten cały internetowy świat jest mi, mimo młodego wieku, obcy i nieprzyjazny.. Ale naprawę cieszę się, że dałam tej książce szansę.

Ze strony na stronę akcja toczyła się coraz szybciej i ciekawiej. W pewnym momencie, stała się tak wciągająca, że nie chciałam - nie mogłam - przestać czytać. Musiałam dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. Jak to się skończy? Kto jest kim? Kto mówi prawdę? Czy prawda w ogóle istnieje?

Polecam przekonać się każdemu. I samemu odpowiedzieć na te pytania.

To moje pierwsze spotkanie z Remigiuszem Mrozem, ale na pewno nie ostatnie.

Sam początek książki był dla mnie żmudny i trudny do przebrnięcia.. Ten cały internetowy świat jest mi, mimo młodego wieku, obcy i nieprzyjazny.. Ale naprawę cieszę się, że dałam tej książce szansę.

Ze strony na stronę akcja toczyła się coraz szybciej i ciekawiej. W pewnym momencie, stała się...

Ta opowieść to roller coaster!
Uśmiałam się do łez patrząc co wyprawiają bohaterowie i porządnie wystraszyłam tym co może siedzieć w ludzkim umyśle.
Bo kiedy uśmiecham się do czytanych wersów, nagle wpadam na kolejną część chorego pamiętnika mordercy. Aż ciarki przechodzą...
Po czym znów przenoszę się do lekko pikantnych i mocno zabawnych scen z życia codziennego bohaterów.

Niby wątek kryminalny ma być tutaj głównym motywem, ale dla mnie ta książka jest przede wszystkim zabawnie toczącą się opowieścią o porządnie zakręconych ludziach.

Polecam!

Ta opowieść to roller coaster!
Uśmiałam się do łez patrząc co wyprawiają bohaterowie i porządnie wystraszyłam tym co może siedzieć w ludzkim umyśle.
Bo kiedy uśmiecham się do czytanych wersów, nagle wpadam na kolejną część chorego pamiętnika mordercy. Aż ciarki przechodzą...
Po czym znów przenoszę się do lekko pikantnych i mocno zabawnych scen z życia codziennego...

Nie rozumiem ewenementu tej powieści.
Potrafię sobie wyobrazić, że serial na podstawie tej książki może być naprawdę dobrą opowieścią, ale dla mnie, przeczytanie tej książki do końca było męczące..

Nie rozumiem ewenementu tej powieści.
Potrafię sobie wyobrazić, że serial na podstawie tej książki może być naprawdę dobrą opowieścią, ale dla mnie, przeczytanie tej książki do końca było męczące..

Ostatnia część trylogii jest wisienką na torcie szalonej historii, która wciąga i wciąga i nie puszcza ani na chwilkę, aż do ostatniej kropki.

Moje gratulacje, Panie Piotrze. Wspaniała robota.

Ostatnia część trylogii jest wisienką na torcie szalonej historii, która wciąga i wciąga i nie puszcza ani na chwilkę, aż do ostatniej kropki.

Moje gratulacje, Panie Piotrze. Wspaniała robota.

Po przeczytaniu "Boskiej proporcji" nie mogłam się doczekać kiedy w końcu będę mogła przeczytać kolejną część trylogii.

Pierwsza cześć była idealna. Nic dodać, nic ująć.
W "Materiale ludzkim" zdecydowanie czegoś brakuje...
Przez 3/4 opowieść toczyła się w dobrym tempie, jednak zakończenie mocno mnie rozczarowało...(?) może to złe słowo.. ale na pewno czułam niedosyt.
Mam wrażenie, że druga część została napisana tylko i wyłącznie po to, żeby mogła powstać i część trzecia.
A więc, czekam na spektakularne zakończenie "Białych kłamstw".

Tak czy inaczej, cykl książek z Agatą Stec, jest zdecydowanie godny polecenia.

Po przeczytaniu "Boskiej proporcji" nie mogłam się doczekać kiedy w końcu będę mogła przeczytać kolejną część trylogii.

Pierwsza cześć była idealna. Nic dodać, nic ująć.
W "Materiale ludzkim" zdecydowanie czegoś brakuje...
Przez 3/4 opowieść toczyła się w dobrym tempie, jednak zakończenie mocno mnie rozczarowało...(?) może to złe słowo.. ale na pewno czułam niedosyt.
Mam...

Czuję niedosyt...

Czuję niedosyt...