Materiał ludzki

To kolejna perfekcyjnie zaplanowana zbrodnia i zagadka, którą ciężko rozszyfrować. Autor wodzi nas za nos, za każdym razem zapędzając w ślepy zaułek😁 Tym razem sprawca przywiązuje ofiary do pali pośrodku pola, w małej wsi na Kaszubach, ich ciała obrastają kwitnące powojniki😱 Komisarz Agata Stec ma ręce pełne roboty, rozpoczyna własne śledztwo ale im dalej w lat tym więcej pytań.

Po pierwszym tomie nastawiona byłam na moc wrażeń, nie zawiodłam się i tym razem! Książka wciąga już od pierwszych stron do tego stopnia, że nie sposób jej odłożyć. Z każdym rozdziałem chcemy więcej i więcej. Kroczyłam wraz z Agatą poszukując odpowiedzi na nurtujące pytania, to było genialne! Zakończenie wbija w fotel i już wiesz, że to ten moment kiedy po prostu musisz sięgnąć po kolejną część🖤

To kolejna perfekcyjnie zaplanowana zbrodnia i zagadka, którą ciężko rozszyfrować. Autor wodzi nas za nos, za każdym razem zapędzając w ślepy zaułek😁 Tym razem sprawca przywiązuje ofiary do pali pośrodku pola, w małej wsi na Kaszubach, ich ciała obrastają kwitnące powojniki😱 Komisarz Agata Stec ma ręce pełne roboty, rozpoczyna własne śledztwo ale im dalej w lat tym więcej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dłużyzny.... niekończące się rozmowy u Artura, powolne dążenie do prawdy przez Agatę... a potem nagle na koniec akcja przyspiesza, jakby autor chciał natychmiast rozwiązać wszystkie wątki i znaleźć winnego. Mam wrażenie, że zakończenie trochę na siłę. Oczywiście, przeczytam trzecią część, ale już sobie wiele nie obiecuję...

Dłużyzny.... niekończące się rozmowy u Artura, powolne dążenie do prawdy przez Agatę... a potem nagle na koniec akcja przyspiesza, jakby autor chciał natychmiast rozwiązać wszystkie wątki i znaleźć winnego. Mam wrażenie, że zakończenie trochę na siłę. Oczywiście, przeczytam trzecią część, ale już sobie wiele nie obiecuję...

Pokaż mimo to

Pierwsza część mnie nie porwała ale zgodnie z opinią polecającej mi autora i serię osoby jest coraz lepiej

Pierwsza część mnie nie porwała ale zgodnie z opinią polecającej mi autora i serię osoby jest coraz lepiej

Pokaż mimo to

Takiego steku bzdur już dawno nie słyszałam (audiobook w znakomitej, jak zawsze interpretacji Filipa Kosiora). Pan Brolik jest niezłym gawędziarzem, ale dobre lanie wody to nie wszystko. Tutaj absurd goni absurd. W dodatku ani jednej pozytywnej postaci, do której można poczuć choć odrobinę sympatii. Trzeciego tomu nie strawię, szkoda czasu. Nie polecam.

Takiego steku bzdur już dawno nie słyszałam (audiobook w znakomitej, jak zawsze interpretacji Filipa Kosiora). Pan Brolik jest niezłym gawędziarzem, ale dobre lanie wody to nie wszystko. Tutaj absurd goni absurd. W dodatku ani jednej pozytywnej postaci, do której można poczuć choć odrobinę sympatii. Trzeciego tomu nie strawię, szkoda czasu. Nie polecam.

Pokaż mimo to

Tom drugi zdecydowanie słabszy. Nie podoba mi się prowadzenie postaci przez Borlika . Są one pewne siebie, silne, bezkompromisowe, wojujące a jednak podatne na manipulację i zranienie. Psychologa Artura organicznie nie trawię, Agata doprowadza mnie do bólu zębów a Biernat zaskakuje bezwolnością. Mam coraz mniej cierpliwości do tego cyklu. Nadzieję pokładam w tym ,że tom trzeci zakończy mój kontakt z tą serią. Ponadto zbrodnia jako dzieło sztuki jest ograna a tutaj dodatkowo mamy do czynienia z małą wsią, niewielką liczbą osób a tajemnica zostaje zachowana? Ido tego dzikie pole na odludziu jako arena dla wiekopomnego dzieła? Nie, nie. Nie podoba mi się. Słabo. I po raz kolejny Agata na dzień dobry uderza w pysk na odlew. Powinna mieć na drugie imię Agresja. Bardzo przerysowane to wszystko. Słabo.

Tom drugi zdecydowanie słabszy. Nie podoba mi się prowadzenie postaci przez Borlika . Są one pewne siebie, silne, bezkompromisowe, wojujące a jednak podatne na manipulację i zranienie. Psychologa Artura organicznie nie trawię, Agata doprowadza mnie do bólu zębów a Biernat zaskakuje bezwolnością. Mam coraz mniej cierpliwości do tego cyklu. Nadzieję pokładam w tym ,że tom ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka dużo jest lepsza odporzedniej części. Bardzo przypadła mi do gustu.
Agata Stec nadal ślepo wierzy w swojego brata. Czy kiedyś zrozumiem jaka jest prawda o jej bracie? Tego nie wiem zresztą nie chce zdradzać fabuły. Żebyście mogli sami przeczytać tą książkę.
Artur jest coraz bardziej brutalny i ukazuje swoje prawdziwe oblicze.
Jakim naprawdę jest psychologiem.
Polecam wam tą książkę.

Ta książka dużo jest lepsza odporzedniej części. Bardzo przypadła mi do gustu.
Agata Stec nadal ślepo wierzy w swojego brata. Czy kiedyś zrozumiem jaka jest prawda o jej bracie? Tego nie wiem zresztą nie chce zdradzać fabuły. Żebyście mogli sami przeczytać tą książkę.
Artur jest coraz bardziej brutalny i ukazuje swoje prawdziwe oblicze.
Jakim naprawdę jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza część lepsza.

Pierwsza część lepsza.

Pokaż mimo to

Druga część trylogii @piotr.borlik. I ta zdecydowanie bardziej podobała mi się od “Boskiej proporcji”.

Jest bardziej klimatycznie - mała wioska na Kaszubach, zamknięta społeczność, nieufna w stosunku do ludzi obcych. Po drugie - wow, super pomysł na zbrodnię. Na środku pola odnalezione zostają dwie kobiety, przybite do pali. Jedna z nich jest już martwa, druga żyje - jej funkcje podtrzymywane są przez kroplówkę. Do tego, z jej ciała wystają kwitnące powojniki.

Uratowaną kobietą zajmuje się Artur Kamiński. Pytanie, czy chce jej pomóc tylko zawodowo…? Tego nie zdradzę, ale zapewniam, że warto się dowiedzieć. Zdecydowanie postać brata nieustępliwej pani policjant namiesza, oj namiesza.

Śledztwo szybko zostaje zamknięte, Agacie Stec jednak nie wszystkie klocki w tej układance pasują. Postanawia pobawić się w domorosłego detektywa i odkryć, o co tak naprawdę chodzi. Jednak, ani mieszkańcy, ani miejscowy policjant Wilk raczej nie planują jej w tym pomóc… Stec nie jest moją ulubioną bohaterką, silne i niezależne kobiety powoli zaczynają mnie w książkach denerwować, ale rozumiem zabieg w stosunku do tej postaci. Jest charakterna, a to ważne.

Narracja stworzona przez Borlika jest mądra. Bo stworzyć coś, co jest jednocześnie stonowane i pełne dynamiki, to trudne zadanie. A temu Autorowi się to udało. Z niecierpliwością czekam, aż dorwę trzeci tom w swoje ręce.

www.instagram.com/zaczytana_olcia/

Druga część trylogii @piotr.borlik. I ta zdecydowanie bardziej podobała mi się od “Boskiej proporcji”.

Jest bardziej klimatycznie - mała wioska na Kaszubach, zamknięta społeczność, nieufna w stosunku do ludzi obcych. Po drugie - wow, super pomysł na zbrodnię. Na środku pola odnalezione zostają dwie kobiety, przybite do pali. Jedna z nich jest już martwa, druga żyje - jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Materiał ludzki"

"Nie miało to nic wspólnego z instynktem. Poczuła smród. Znała go aż za dobrze. Nie był to typowy dla pól zapach obornika, lecz duszący, lekko słodkawy fetor, gnijącego ciała..."

Gdybym miała opisać słowami główną bohaterkę, powiedziała bym, że to twarda babka, która nie jednego faceta potrafi postawić do pionu 😉 Ale nie stety jak magnes przyciąga do siebie kłopoty. Tym razem porywczość zaprowadzi gdańską komisarz na przymusowy urlop. Jako rasowy glina, Agata nie zamierza jednak odpoczywać tylko prowadzić prywatne śledztwo w kolejnej sprawie. Dokąd ją to zaprowadzi i co tym razem zaserwuje nam brat Pani komisarz, pozornie nieskazitelny Artur?

Autor zaserwował istną ucztę dla duszy i pokazał, że poprzeczka nadal jest wysoko. Liczę, że tak pozostanie i każda kolejna książka będzie równie dobra lub jeszcze lepsza.
Polecam wszystkim zapisanie sobie tego tytułu i zaczytanie się na własne oczy bo WARTO! 😉

"Materiał ludzki"

"Nie miało to nic wspólnego z instynktem. Poczuła smród. Znała go aż za dobrze. Nie był to typowy dla pól zapach obornika, lecz duszący, lekko słodkawy fetor, gnijącego ciała..."

Gdybym miała opisać słowami główną bohaterkę, powiedziała bym, że to twarda babka, która nie jednego faceta potrafi postawić do pionu 😉 Ale nie stety jak magnes przyciąga do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jestem w stanie pojąć zachwytów nad twórczością tego autora. Sprawiedliwie przyznaję, że druga odsłona przygód komisarz Stec jest ciut lepsza od "Boskiej proporcji", jednak nadal uważam, że to co Pan Borlik serwuje czytelnikom to nic innego jak kiepska podróba twórczości Harrisa.
Największym plusem tej części jest w większości brak nużących opisów potraw, ale to w sumie tyle co mogę dobrego napisać o tej książce. Zbrodnia podobna do tych, jakie miały miejsce w poprzednim tomie, autorowi chyba nie chciało się zbytnio wysilać. Wątek psychologa/polskiego Hannibala jest po prostu już śmieszny. Do tego mnogość absurdów fabularnych jest wręcz przytłaczająca.
Jakoś się przemęczę i przeczytam ostatnią część. Finał może będzie lepiej przemyślany.

Nie jestem w stanie pojąć zachwytów nad twórczością tego autora. Sprawiedliwie przyznaję, że druga odsłona przygód komisarz Stec jest ciut lepsza od "Boskiej proporcji", jednak nadal uważam, że to co Pan Borlik serwuje czytelnikom to nic innego jak kiepska podróba twórczości Harrisa.
Największym plusem tej części jest w większości brak nużących opisów potraw, ale to w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to