Podobało mi się. Przede wszystkim klimat. Nie lubię głownego bohatera, ale w sumie nie przeszkadzało mi to w czytaniu. Bylem ciekaw, co będzie dalej. Czego chcieć więcej?

Podobało mi się. Przede wszystkim klimat. Nie lubię głownego bohatera, ale w sumie nie przeszkadzało mi to w czytaniu. Bylem ciekaw, co będzie dalej. Czego chcieć więcej?

W sumie intryga zgrabna ale ciut dialogi pokraczne. Sama postać Wolskiego jeszcze bardziej odpychająca niż w 1 części ale podobno taki był zamysł autora. Dobrnęłam do końca tylko że względu na sympatię do p. Chmielarza. Mam nadzieję że w trzecim tomie będzie niec zgrabniejsze pióro.

W sumie intryga zgrabna ale ciut dialogi pokraczne. Sama postać Wolskiego jeszcze bardziej odpychająca niż w 1 części ale podobno taki był zamysł autora. Dobrnęłam do końca tylko że względu na sympatię do p. Chmielarza. Mam nadzieję że w trzecim tomie będzie niec zgrabniejsze pióro.

Mam mocno mieszane uczucia. Jeszcze sama historia - ok, niech by była. Chodzi o bohaterów. Po pierwszym tomie uznałam, że ok, zobaczymy jak będzie w drugim. Ale jest tak samo - po raz pierwszy wśród głównych postaci książki nie znajduję nikogo, kogo bym darzyła sympatią. Więcej - ja ich naprawdę nie lubię.

Mam mocno mieszane uczucia. Jeszcze sama historia - ok, niech by była. Chodzi o bohaterów. Po pierwszym tomie uznałam, że ok, zobaczymy jak będzie w drugim. Ale jest tak samo - po raz pierwszy wśród głównych postaci książki nie znajduję nikogo, kogo bym darzyła sympatią. Więcej - ja ich naprawdę nie lubię.

To była bardzo dobra książka! O dziwo! Pierwszy tom przygód detektywa Wolskiego raczej nie przypadł mi za bardzo do gustu, jednak druga część zdecydowanie na plus.

W "Zombie" Dawid Wolski zostaje wynajęty przez prokuratora Adama Górskiego, który zleca mu odnalezienie zaginionego od dwudziestu lat chłopaka o ksywie Korsarz oraz pilnowanie "Pani która się źle prowadzi". Przy czym prokurator nie wspomina detektywowi, że szuka kolegi Adama którego ten zamordował przed laty, oraz nie wyjawia mu znajomości, którą łączy go z sąsiadką Dawida.

Ależ ta książka była brzydka! Mówię tutaj o zachowanym klimacie historii, szerząca się patologia, narkomani, alkoholicy i społeczne mendy. Prokurator mający na koncie różne grzeszki, brak angażowania policji w paskudne przestępstwa i kłamstwa, same kłamstwa.

W tej części lepiej poznajemy postać prokuratora Adama Górskiego, który na własną rękę próbuje rozwiązać zagadkę morderstwa dziewczynki i co go z nią łączy, a raczej kto. No bo przecież Korsarz nie żyje, Adam własnoręcznie pozbawił go życia uderzeniem młotka. Ale czy na pewno?

W tej książce nic nie jest takie jakim się wydaje. Mamy dużo zawiłości, dobrze napędzaną akcję i kilka tajemnic. Postać Dawida schodzi trochę na drugi plan, gdzie pierwsze skrzypce odgrywa sam Górski. Dla mnie to dobra zmiana, ponieważ detektyw budzi we mnie więcej negatywnych niż pozytywnych emocji. W tej części wydaje mi się bardziej wystraszony, nieporadny, ale równie chciwy jak w poprzedniej.

Ciekawa jestem ostatniej, trzeciej części z detektywem Dawidem Wolskim. Pierwsza była średnia, druga mocno zaciekawiła. Jak będzie z Wilkołakiem?

To była bardzo dobra książka! O dziwo! Pierwszy tom przygód detektywa Wolskiego raczej nie przypadł mi za bardzo do gustu, jednak druga część zdecydowanie na plus.

W "Zombie" Dawid Wolski zostaje wynajęty przez prokuratora Adama Górskiego, który zleca mu odnalezienie zaginionego od dwudziestu lat chłopaka o ksywie Korsarz oraz pilnowanie "Pani która się źle...

Mocna, wciągająca książka. Trochę brutalnych scen i zaskoczenia. Łatwo było namieszać z fabułą, ale Chmielarzowi się udało tego nie zrobić.

Mocna, wciągająca książka. Trochę brutalnych scen i zaskoczenia. Łatwo było namieszać z fabułą, ale Chmielarzowi się udało tego nie zrobić.

Drugi tom cyklu gliwickiego "Zombie" Wojciecha Chmielarza podobał mi się bardziej niż poprzedni tom (bo był zdecydowanie ciekawszy),jednak klimat książki pozostał ten sam, wielu bohaterów z pierwszego tomu również i tutaj się pojawiło, jedynie sprawa kryminalna, którą zajmował się prywatny detektyw- Dawid Wolski, okazała się świeża. Wspólnym mianownikiem całego cyklu jest właśnie osoba Dawida Wolskiego, który w każdym tomie pracuje nad inną zagadką kryminalną.

W czym musieliśmy się unurzać tym razem? Otóż prokurator Adam Górski będąc małolatem, chodził do szkoły podstawowej nr 10 w Gliwicach, w której wszystkie dzieciaki terroryzował, okradał i gnębił na różne sposoby Filip Korsarski o pseudonimie Korsarz. Pewnego dnia został zabity i zakopany przez Adama Górskiego i ślad po nim zaginął. Od tego czasu minęło 20 lat i prokurator zostaje wezwany na miejsce odnalezienia zwłok 12-letniej dziewczynki dokładnie w tym samym miejscu, w którym Adam Górski zakopał ciało Korsarza. Pozostaje pytanie: co się w takim razie stało ze szczątkami zabitego chłopaka? I nad tym łamie sobie głowę Górski, który dostaje telefony od rzekomego Korsarza. Czy to możliwe, że chłopak jednak przeżył i teraz szuka zemsty? A może ktoś wie co zrobił przed laty Górski i próbuje go teraz szantażować? O jego czynie wiedziały tylko dwie osoby. Czy wygadały się komuś? I to jest właśnie główna zagwozdka całej akcji. Prokurator zleca detektywowi Wolskiemu zbadanie co stało się z Korsarzem. Oczywiście nie mówi mu o tym, że osobiście zatłukł chłopaka młotkiem. Jak to wszystko się zakończy? Muszę przyznać, że pomysł z tą sprawą kryminalną okazał się bardzo dobry i ten wątek został ciekawie poprowadzony.

A kim jest sąsiadka Wolskiego czyli "pani, która się źle prowadzi", a którą również Górski zlecił śledzić? Jaka jest jej rola w całej sprawie? Współczułam jej tego, że ma córeczkę z zespołem Dawna i jest skazana właściwie tylko na siebie jeżeli chodzi o opiekę nad tą dziewczynką. A przecież musi pracować i zarabiać na utrzymanie ich obu.

Główny bohater czyli Wolski jest podłym człowiekiem bez żadnych skrupułów, zahamowań, zasad moralnych i bez zwykłej ludzkiej przyzwoitości. Dla mnie zwykła kanalia łasa na pieniądze. Wcześniej sypiał z żoną klienta, który zlecił mu śledzenie tej żony. Zrobił dziecko Kamili i nie poczuwa się do żadnej odpowiedzialności ani za matkę dziecka ani za (przecież swoje własne!) dziecko. To, co o niej myśli, jak się w stosunku do niej zachowuje, woła o pomstę do nieba. No i ta scena cmentarzu, gdy Kamila udaje się na pogrzeb dziadka... Zwykły, bezczelny, egoistyczny bydlak. I jeszcze przetrzymuje u siebie w mieszkaniu małoletnią Martę, z którą sypia, z której zrobił sobie kucharkę i posługaczkę i żeruje na pieniądzach, które dziewczyna otrzymuje od matki. Przecież za sex z nieletnią powinien być karany, a tymczasem wszyscy wokoło ( w tym przedstawiciele prawa) mają klapki na oczach i przechodzi nad tym do porządku dziennego.

Jak dla mnie, to całe opisane w tym cyklu środowisko gliwickich bohaterów to jakaś cholerna patologia. Nie podoba mi się to wszystko, co tu się dzieje. Przecież ludzie to nie zwierzęta i powinni kierować się rozumem, wykazywać jakieś ludzkie odruchy, uczucia, a tymczasem, to, co dzieje się w tym środowisku, to zachowania patologiczne: handel narkotykami, gangsterka, prostytucja małoletnich, manipulowanie sprawami kryminalnymi, gdzie nawet prokurator jest głęboko "umoczony". Nie chciałabym żyć wśród takich ludzi. Wydaje się, że w tych Gliwicach nie ma żadnej normalnej rodziny. U każdego coś "kuleje", każdy ociera się w jakiś sposób o łamanie prawa. Nie podoba mi sę ta seria. Jest dobrze i ciekawie napisana, jednak dla mnie okazała się tak dołująca i mająca tak negatywny wydźwięk, że (wiedząc już mniej więcej co mnie czeka) niechętnie sięgnę po trzeci (i na szczęście) ostatni tom. Za dużo tu brutalnych scen przemocy, sexu i chuligaństwa. Zdaję sobie sprawę z tego, iż Wojciech Chmielarz ma takie a nie inne postrzeganie rzeczywistości (większość jego książek jest w takich właśnie klimatach),ale w tym cyklu jest wyjątkowo dużo nurzania się w ludzkich niegodziwościach, co wywarło na mnie negatywny wpływ i nastroiło mnie pesymistycznie. Umęczyłam się psychicznie taką ilością potworności zgromadzonych w jednej książce.

Drugi tom cyklu gliwickiego "Zombie" Wojciecha Chmielarza podobał mi się bardziej niż poprzedni tom (bo był zdecydowanie ciekawszy),jednak klimat książki pozostał ten sam, wielu bohaterów z pierwszego tomu również i tutaj się pojawiło, jedynie sprawa kryminalna, którą zajmował się prywatny detektyw- Dawid Wolski, okazała się świeża. Wspólnym mianownikiem całego cyklu jest...

Adam Górnik – młody błyskotliwy prokurator. Kochający mąż i troskliwy ojciec. Wzorowy obywatel. Jeden z najmłodszych zabójców w Polsce. Kiedy miał piętnaście lat, zamordował szkolnego kolegę, chuligana i postrach innych uczniów, Filipa „Korsarza” Korsarskiego, uderzając go młotkiem w głowę.
Wiele lat później dostaje wezwanie; jest przekonany, że wreszcie odkryto zwłoki jego ofiary. Teraz będzie mógł poprowadzić śledztwo we własnej sprawie i ostatecznie zatuszować zbrodnię. Jednak na miejscu znajduje ciało zabitej parę dni wcześniej dziewczynki. Szczątki Korsarza zniknęły. Czyżby wrócił zza grobu, żeby się zemścić?
Zaczyna się gra z zabójcą, którego okrucieństwo przekracza ludzką wyobraźnię. Górnik musi rozwiązać zagadkę potwora z przeszłości, odnaleźć go i powstrzymać. Wynajmuje detektywa Dawida Wolskiego, znanego z niekonwencjonalnych metod działania i wątpliwej etyki zawodowej.
Zombie to najmroczniejszy polski kryminał ostatnich lat. Nic nie jest tu czarno-białe, wir przemocy wciąga winnych i niewinnych, z pokolenia na pokolenie, a wśród kłamstw i ułudy trudno odróżnić prawdę od fałszu i wrogów od przyjaciół. Przetrwają tylko najsilniejsi i najbardziej bezwzględni…

Adam Górnik – młody błyskotliwy prokurator. Kochający mąż i troskliwy ojciec. Wzorowy obywatel. Jeden z najmłodszych zabójców w Polsce. Kiedy miał piętnaście lat, zamordował szkolnego kolegę, chuligana i postrach innych uczniów, Filipa „Korsarza” Korsarskiego, uderzając go młotkiem w głowę.
Wiele lat później dostaje wezwanie; jest przekonany, że wreszcie odkryto zwłoki jego...

Jestem wielką fanką Wojciecha Chmielarza i czytam go bardzo regularnie, jednakże dopiero po ponad roku sięgnęłam po drugą część z serii Detektyw Dawid Wolski. Niepotrzebnie czekałam, gdyż to, co dostałam w tej części, powaliło mnie na kolana. I chyba mam wrażenie, że autor pisał bardziej dosadnie wcześniej, a jego bohaterowie byli niesamowicie wyraźni i nieszablonowi.

Dawid dostaje tym razem zlecenie od swojego kolegi Adama Górnika, prokuratora, który po sprawie z Alicją -odsyłam do tomu pierwszego-Wampir, jest bohaterem, a tylko oni obaj wiedzą, jak było naprawdę. Detektyw nie ma innego wyjścia, jak podporządkować się woli "kolegi", gdyż bardzo cienko przędzie i praktycznie nie ma możliwości znalezienia nowego zlecenia. Zlecenie to otrzymuje, po tym, jak do Adama Górnika zadzwonił Korsarz, jego były kolega szkolny, który.... nie żyje od wielu lat. Mało tego, w miejscu, gdzie było jego ciało, policjanci znajdują ciało kilkunastoletniej dziewczynki. Nic się nie zgadza, a ktoś wie o wiele więcej, niż powinien. Nikt nie wie, że prokurator ma wiele za uszami, a tajemnice, które skrywa, nikomu się nie przysłużą, a tym bardziej jemu.

W śledztwie pomaga mu dzielnie Marta, która zamieszkała u Dawida i stała się jego jedynym i najlepszym przyjacielem. Pytanie tylko, czy Dawid może mieć przyjaciół, a jeśli już, to czy potrafi ich przy sobie zatrzymać???

Detektyw spotyka się z dawnymi kolegami ze szkoły, których drogi dawno temu się rozeszły, a teraz zrządzeniem losu, drogi te stały się jedną i wszyscy podążają w jednym kierunku.
Muszą odkryć, co wydarzyło się w 1996, kiedy byli łebkami. Bill, Karolina, Eldrich łączy ich wspólna historia, a teraz ma ona szansę na swój finał.

Ta książka była bardzo brutalna. Może nie tyle w morderstwa, których aż tak wiele nie było, ale w taki ludzki, smutny sposób. Autor niesamowicie potrafi opisać historie ludzkie, a my czujemy ich ból, biedę, rozpacz i rozczarowanie. To jest wręcz namacalne. Dla mnie Wojciech Chmielarz jest mistrzem słowa, prowadzi nas przez labirynt ludzkich zachowań, podsuwa mylne tropy, by na koniec sprzedać zakończenie, którego absolutnie się nie spodziewaliśmy.

To nie jest tylko kryminał, to jest rys psychologiczny dzieci, które mieszkały w biednych domach, gdzie przemoc i alkohol często były na pierwszym miejscu. Te dzieciaki, radziły sobie, jak umiały, choć potem ponosiły konsekwencje swoich czynów przez całe życie. Jednym się udało, innym nie, czyli tak jak w życiu. Dlatego tak bardzo książki Chmielarza są realne i przemawiają do nas. Doskonale smutna historia, z zatrważającym zakończeniem.

Jestem wielką fanką Wojciecha Chmielarza i czytam go bardzo regularnie, jednakże dopiero po ponad roku sięgnęłam po drugą część z serii Detektyw Dawid Wolski. Niepotrzebnie czekałam, gdyż to, co dostałam w tej części, powaliło mnie na kolana. I chyba mam wrażenie, że autor pisał bardziej dosadnie wcześniej, a jego bohaterowie byli niesamowicie wyraźni i nieszablonowi....

Mocny kryminał, bardzo realistyczny,pokazujący tajniki ludzkiej psychiki. Ciekawa fabuła , szybka akcja zaskakujące zakończenie...
Dawid jak zywyle wkurzajacy choć robiący postępy w rozwoju swojego człowieczenstwa

Mocny kryminał, bardzo realistyczny,pokazujący tajniki ludzkiej psychiki. Ciekawa fabuła , szybka akcja zaskakujące zakończenie...
Dawid jak zywyle wkurzajacy choć robiący postępy w rozwoju swojego człowieczenstwa

Czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Zakończenia się nie spodziewałam

Czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Zakończenia się nie spodziewałam