Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z tą książką, odłożyłam ją, pewna że jest to kolejne płytkie romansidło, niewarte uwagi. Dopiero później, kiedy dowiedziałam się jak wielki sukces, przyniosła ona autorowi, zdecydowałam się po nią sięgnąć.

Oliver Barrett IV, student prawa, to typowy chłopak z wyższych sfer. Przystojny, inteligentny, bogaty, odnoszący nie tylko sukcesy naukowe, ale i świetnie radzący sobie na lodzie, z kijem hokejowym w ręku. Jennifer Cavilleri, to zupełnego jego przeciwieństwo. Dziewczyna studiuje w Radcliffe i jest po uszy zakochana w muzyce klasycznej. Pochodzi z ubogiej i prostej rodziny. W przeciwieństwie do Oliviera, który nie potrafi porozumieć się z rodzicami, Jenny ma bardzo dobry kontakt z ojcem.

Młodzi mimo dzielącej ich przepaści, zakochują się w sobie i postanawiają razem spędzić resztę życia. Decyzja pary spotyka się jednak z dezaprobatą ojca Oliviera, który nie potrafi przyjąć do wiadomości, że jego syn może się związać z panną pochodzącą z niższych sfer. Rozczarowany chłopak w odwecie zrywa stosunki z rodziną i postanawia sam zapracować na swoje utrzymanie. Młodym mimo wielu przeciwności udaje się związać koniec z końcem. Oliver otrzymuje po czasie dobrą posadę w kancelarii prawniczej i oboje z Jenny decydują się na dziecko. Może się wydawać, że to już koniec ich problemów i teraz wszystko się jakoś ułoży. Tymczasem nagle, na młode małżeństwo spada wiadomość, która już na zawsze odmieni ich życie.

Ocena tej pozycji stanowiła dla mnie nie lada problem. Książka nie powaliła mnie na kolana i nie wywołała spodziewanego potoku łez. Z drugiej jednak strony historia w niej opisana potrafiła wciągnąć swą prostotą, ukazać miłość prawdziwą, bez zbytniego przesłodzenia.

Kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z tą książką, odłożyłam ją, pewna że jest to kolejne płytkie romansidło, niewarte uwagi. Dopiero później, kiedy dowiedziałam się jak wielki sukces, przyniosła ona autorowi, zdecydowałam się po nią sięgnąć.

Oliver Barrett IV, student prawa, to typowy chłopak z wyższych sfer. Przystojny, inteligentny, bogaty, odnoszący nie tylko sukcesy...

Wciągająca, zaskakująca, klimatyczna... To tylko niektóre cechy, które można przypisać książce pani Montefiore. Kiedy ją czytałam, czułam jakbym to i ja wspinała się po rozłożystych gałęziach ombu, pragnąc powierzyć mu swoje marzenia.

Sofia Solanas wychowuje się na położonym na argentyńskiej pampie ranczu 'Santa Catalina'. Dziewczyna lubi być w centrum uwagi, jest odważna, dumna i zawsze chce postawić na swoim. Niestety Sofia ma zły kontakt z matką. Anna nie potrafi okazywać dziecku uczuć, jest stanowcza, czasami nawet oziębła. Zazdrości córce poczucia bezpieczeństwa i przynależności, której ona nigdy nie potrafiła zaznać.
Sofia spędza najwięcej czasu ze swoimi kuzynami Marią i Santim. Razem bawią się pod drzewem ombu i wycinają w jego korze symbole, które mają oznaczać ich ukryte pragnienia. Nic nie wskazuje na to, że dziewczyna będzie musiała kiedyś opuścić to miejsce.

Wraz z upływem czasu Sofia i Santi zakochują się w sobie i wdają w namiętny romans. Na początku udaje im się ukrywać płomienne uczucie. Kiedy jednak pojawiają się pewne komplikacje i rodzice Sofii dowiadują się o łączącej ich więzi są zgorszeni i nie potrafią zrozumieć córki. Ich decyzja jest jedna: kochanków należy rozdzielić, ponieważ ich zachowanie przyniesie hańbę rodzinie. Sofia zostaje wysłana daleko od domu do nieznanej jej Europy. Dziewczyna czuje się odrzucona przez rodziców. Bardzo silnie przeżywa rozstanie z Argentyną, a szczególnie z ukochanym, który nie daje znaku życia. Sofia czując się odepchnięta postanawia rozpocząć nowe życie i ze Szwajcarii przenosi się do Londynu.

Dziewczynie udaje się wyjść na prostą. Wychodzi za mąż i zamieszkuje na wsi. Nigdy jednak nie zapomina o dawnej miłości, która wciąż w niej żyje. Lata mijają a ona myśli, że już nigdy nie powróci do domu. Jest dumna i nie zamierza przebaczać. Wszystko zmienia się jednak gdy pewnego dnia otrzymuje list z tragiczną wiadomością.

''Spotkamy się pod drzewem ombu'', to książka która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Czyta ją się z zapartym tchem, jest bardzo wciągająca i nie sposób się przy niej nudzić. Jest to historia miłości prawdziwej, choć zakazanej. Miłości, której nie ugasi czas, odległość ani ból. Miłości na całe życie...

Wciągająca, zaskakująca, klimatyczna... To tylko niektóre cechy, które można przypisać książce pani Montefiore. Kiedy ją czytałam, czułam jakbym to i ja wspinała się po rozłożystych gałęziach ombu, pragnąc powierzyć mu swoje marzenia.

Sofia Solanas wychowuje się na położonym na argentyńskiej pampie ranczu 'Santa Catalina'. Dziewczyna lubi być w centrum uwagi, jest odważna,...

Bardzo mnie wciągnęły losy Gemmy, Ann oraz Felicity, dlatego z odrobiną smutku sięgałam po ostatni tom trylogii ''Magiczny Krąg''. Spodziewałam się długich opisów bali, przyjęć i podwieczorków, związanych z nadchodzącym debiutem panien. Tymczasem Pani Bray zaskoczyła mnie kolejną porcją intryg, zagadek oraz tajemnic.

''Studnia Wieczności'' różni się nieco od swoich poprzedniczek. Panuje w niej dużo mroczniejszy klimat i bardziej od pozostałych części trzyma czytelnika w napięciu. Odkąd Gemma zawiązała magię z sobą, nic nie jest takie jak było przedtem. Ciąży na niej ogromna odpowiedzialność z którą czasami trudno jej sobie poradzić. O ile w poprzednich częściach byłam fanką Gemmy, to tutaj czasami irytowało mnie jej zachowanie. Chodzi mi mianowicie o wykorzystywanie przez nią magii. Nieraz korzystała ze swojej mocy w sytuacjach, błahych, wolała iść na skróty, co oczywiście miało swoje konsekwencje.

Gemma widzi w wizjach tajemniczą damę w lawendowej sukni, która przekazuje jej informacje o tym, że Drzewo Wszystkich Dusz naprawdę istnieje. Tymczasem w międzyświecie plemiona domagają się swojego udziału w magii, chcą mieć również do niej dostęp Rakshana oraz Zakon. Gemma w pewnym momencie nie wie już kto jest jej sprzymierzeńcem, a kto wrogiem. Co jest iluzją a co prawdą. Bohaterka choć żyje w epoce wiktoriańskiej, to może się z nią utożsamić każdy młody człowiek XXI w. Jej wahania, strach przed samotnością oraz lęk w chwili wchodzenia w dorosłość, towarzyszą w pewnym momencie życia każdemu człowiekowi. Choć w powieści dziewczyna staje się oficjalnie kobietą po ukłonie przed królowa Wiktorią, widzimy jednak, że stawanie się kobietą jest to raczej dłuższy proces. Nie można stać się dorosłym w jeden dzień. Doskonale widać to w przypadku Gemmy, która nie staje się kobietą pod wpływem dygnięcia przed monarchinią, ale decyzji, które podejmuje.

Bardzo podobał mi się wątek miłosny w całej serii, choć muszę przyznać...Nie narzekałabym gdyby został odrobinę bardziej rozwinięty ;) Kartika bardzo polubiłam od samego początku i stał się moim ulubionym bohaterem.

Książka bardzo pobudziła moją wyobraźnie. Do teraz mam przed oczami Akademię Spence, ogród w międzyświecie czy świątynię. Kiedy już się zżyję z jakimiś bohaterami to mam nadzieje, że ich losy skończą się jak najlepiej. Pewnie dlatego tak bardzo zasmuciło mnie zakończenie. Miałam nadzieję na 'i żyli długo i szczęśliwie', a tymczasem stało się zupełnie inaczej. Wierzę jednak, że gdzieś w dalekiej przyszłości ich los się odmieni i miłość zwycięży.

Bardzo mnie wciągnęły losy Gemmy, Ann oraz Felicity, dlatego z odrobiną smutku sięgałam po ostatni tom trylogii ''Magiczny Krąg''. Spodziewałam się długich opisów bali, przyjęć i podwieczorków, związanych z nadchodzącym debiutem panien. Tymczasem Pani Bray zaskoczyła mnie kolejną porcją intryg, zagadek oraz tajemnic.

''Studnia Wieczności'' różni się nieco od swoich...