Była dobra, ale nie rewelacyjna. Raczej ta seria nie ma w sobie nic niesamowitego, co sprawiałoby, że jest wyjątkowa. Najbardziej przeszkadzały mi relacje między bohaterami, bo od początku wydawały mi się bardzo nieszczere. Ta część była lepsza od drugiej, ale gorsza od pierwszej. Nawet spoko zakończenie, ale określenie tego kim jest "ten zły" jak dla mnie było zbyt zagmatwane, bo raz okazywało się, że ta jest dobra, inna jest zła, a potem wychodziło na odwrót. Koniec końców tak seria jest taka sobie i raczej długo nie zostanie mi w pamięci.

Była dobra, ale nie rewelacyjna. Raczej ta seria nie ma w sobie nic niesamowitego, co sprawiałoby, że jest wyjątkowa. Najbardziej przeszkadzały mi relacje między bohaterami, bo od początku wydawały mi się bardzo nieszczere. Ta część była lepsza od drugiej, ale gorsza od pierwszej. Nawet spoko zakończenie, ale określenie tego kim jest "ten zły" jak dla mnie było zbyt...

Liczba stron: 756
Ocena: 8/10

Kiedy skończyłam czytać Zbuntowane Anioły bez wahania sięgnęłam po Studnię Wieczności - ostatnią część trylogii "Magiczny Krąg". Z jednej strony nie mogłam się doczekać, aż poznam dalsze losy bohaterki, ale z drugiej ze smutkiem obserwowałam malejącą liczbę stron. Wspaniała, zaskakująca i wciągająca książka!

Libba Bray ponownie używa narracji pierwszoosobowej.

Kiedy powracamy do Gemmy jest już marzec. Zbliża się sezon. Niedługo dziewczyny będą musiały zadebiutować przed Królową. Ale nasza bohaterka ma wiele innych spraw na głowie. Przez dwa miesiące nie mogła przywołać drzwi ze światła, które umożliwiały jej wejście do międzyświata. Twierdziła, że po prostu straciła swoją moc. Jednak magia powróciła, dziewczynie znów towarzyszą wizje. Dama w lawendowej sukni... Kim ona jest? Czy można jej ufać? Gemma wraz z Ann i Felicity zmagają się z wieloma przeszkodami aby rozwiązać tą zagadkę.

To było wspaniałe zakończenie trylogii "Magiczny Krąg". Książka miała w sobie tyle tajemnic. Tak dużo akcji. Jeśli jakaś zagadka się rozwikłała od razu pojawiała się następna. Tak własnie Libba Bray prowadzi nas aż do zakończenia. Przyznam, że pod koniec książki nie raz w oczach miałam łzy.

Po przeczytaniu Studni Wieczności nie mogłam uwierzyć, że moja przygoda z Gemmą Doyle się własnie zakończyła. Na pewno nie jednokrotnie powrócę do tej trylogii. Podsumowując: cała ta seria ma w sobie tyle magii, że z pewnością oczaruje każdego z was.
Naprawdę polecam!

Liczba stron: 756
Ocena: 8/10

Kiedy skończyłam czytać Zbuntowane Anioły bez wahania sięgnęłam po Studnię Wieczności - ostatnią część trylogii "Magiczny Krąg". Z jednej strony nie mogłam się doczekać, aż poznam dalsze losy bohaterki, ale z drugiej ze smutkiem obserwowałam malejącą liczbę stron. Wspaniała, zaskakująca i wciągająca książka!

Libba Bray ponownie używa narracji...

Po bardzo dobrych dwoch czesciach zawiodlam sie na trzeciej. Odnioslam wrazenie, ze byla pisana na sile i zbyt rozciagnieta. Zaczelam czytac z zainteresowaniem dopiero po okolo 500 stronach. Z zakonczenia wyszedl wielki banal, mimo ewidentnych prob autorki, zeby temu przeciwdzialac. Ta seria moglaby sie spokojnie zakonczyc na drugiej czesci, bo trzecia wniosla niewiele nowego, nie bylam w stanie sie w nia wciagnac ani wczuc w klimat i moim zdaniem tylko oslabila moje wrazenia z poprzednich czesci, ktore podobaly mi sie duzo bardziej.

Po bardzo dobrych dwoch czesciach zawiodlam sie na trzeciej. Odnioslam wrazenie, ze byla pisana na sile i zbyt rozciagnieta. Zaczelam czytac z zainteresowaniem dopiero po okolo 500 stronach. Z zakonczenia wyszedl wielki banal, mimo ewidentnych prob autorki, zeby temu przeciwdzialac. Ta seria moglaby sie spokojnie zakonczyc na drugiej czesci, bo trzecia wniosla niewiele...

Naprawdę cudowna.

Naprawdę cudowna.

To przepiękna historia o przyjaźni, miłości, dojrzewaniu, walki o samego siebie i podejmowaniu ważnych decyzji. Realia wiktoriańskiej Anglii połączone z magiczną krainą pełną tajemniczych stworzeń. Z pewnością wszystkie trzy tomy zapewniają sporą rozrywkę, trochę emocji i niekiedy dawkę śmiechu. Znajdziemy w niej kilka życiowych lekcji, ale przede wszystkim przeżyjemy cudowną przygodę. Nie jest to może literatura z najwyższej półki, ale potrafi wciągnąć czytelnika. Osobiście polecam

To przepiękna historia o przyjaźni, miłości, dojrzewaniu, walki o samego siebie i podejmowaniu ważnych decyzji. Realia wiktoriańskiej Anglii połączone z magiczną krainą pełną tajemniczych stworzeń. Z pewnością wszystkie trzy tomy zapewniają sporą rozrywkę, trochę emocji i niekiedy dawkę śmiechu. Znajdziemy w niej kilka życiowych lekcji, ale przede wszystkim przeżyjemy...

[notka: ocena z czasów, kiedy byłam nastolatką]

[notka: ocena z czasów, kiedy byłam nastolatką]

Podziwiam tą autorkę za niesamowitą wyobraźnię i umiejętność prowadzenia wątku, przy tak dużej ilości faktów...postaci...miejsc...I to wszystko się zazębia...ma sens...ciekawi.
Ostatnia część trylogii niczym nie odstaje od poprzednich...żegnam się z bohaterkami z żalem.

Podziwiam tą autorkę za niesamowitą wyobraźnię i umiejętność prowadzenia wątku, przy tak dużej ilości faktów...postaci...miejsc...I to wszystko się zazębia...ma sens...ciekawi.
Ostatnia część trylogii niczym nie odstaje od poprzednich...żegnam się z bohaterkami z żalem.

Po całkiem niezłej jedynce i fajnej, wciągającej dwójce, trójka jest dla mnie rozczarowaniem. Strasznie mi się dłużyła, a przyjemność z czytania malała z każdą stroną. Chciałam się dowiedzieć, jak to się skończy i co Gemma zrobi z magią, ale końcówka też mnie rozczarowała. A szkoda, bo zapowiadało się tak fajnie.

Po całkiem niezłej jedynce i fajnej, wciągającej dwójce, trójka jest dla mnie rozczarowaniem. Strasznie mi się dłużyła, a przyjemność z czytania malała z każdą stroną. Chciałam się dowiedzieć, jak to się skończy i co Gemma zrobi z magią, ale końcówka też mnie rozczarowała. A szkoda, bo zapowiadało się tak fajnie.

Ciekawa opowieść jednak brakowało mi czegoś na koniec. Czułam lekki niedosyt. Mimo to uważam książkę za dobrą pozycję.

Ciekawa opowieść jednak brakowało mi czegoś na koniec. Czułam lekki niedosyt. Mimo to uważam książkę za dobrą pozycję.

Pomimo pokaźnej , wręcz odstraszającej ilości stron muszę przyznać, że ta część najbardziej przypadła mi do gustu. Nie przeczytałam jej za jednych zamachem, ale dobrze mi się ją czytało. Ale ta końcówka... ech... miałam nadzieję, że jednak to wszystko skończy się inaczej. Podsumowując całą serię, byłam dość sceptyczna po przeczytaniu pierwszej części, ale potem było już tylko lepiej

Pomimo pokaźnej , wręcz odstraszającej ilości stron muszę przyznać, że ta część najbardziej przypadła mi do gustu. Nie przeczytałam jej za jednych zamachem, ale dobrze mi się ją czytało. Ale ta końcówka... ech... miałam nadzieję, że jednak to wszystko skończy się inaczej. Podsumowując całą serię, byłam dość sceptyczna po przeczytaniu pierwszej części, ale potem było już...