Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugie czytanie powieści "Śpiące królewny" przyniosło mi jeszcze więcej radości niż za pierwszym razem. Stephen King w mistrzowskiej formie. Nie wiem ile do powieści wniósł jego syn, ja widziałem tu tylko wspaniały styl "Króla Stefana".

Świetna fabuła na miarę "Bastionu". Doskonale sportretowani bohaterowie. Mimo tak wielu postaci, nie było zupełnie problemów z zapamiętaniem kto jest kim. Książka wciągnęła mnie bez reszty i tylko teraz czuję pustkę ... jak zwykle kiedy skończę czytać świetną powieść.

Polecam zdecydowanie.

Drugie czytanie powieści "Śpiące królewny" przyniosło mi jeszcze więcej radości niż za pierwszym razem. Stephen King w mistrzowskiej formie. Nie wiem ile do powieści wniósł jego syn, ja widziałem tu tylko wspaniały styl "Króla Stefana".

Świetna fabuła na miarę "Bastionu". Doskonale sportretowani bohaterowie. Mimo tak wielu postaci, nie było zupełnie problemów z...

Ponieważ "Pudełko z guzikami Gwendy" doczekało się już dwóch kontynuacji, postanowiłem przypomnieć sobie po 5 latach tę książkę. Wrażenia podczas lektury były wciąż takie same jak przed laty. Mogę więc przytoczyć tu własne słowa z 2017 roku:

"Brawo, brawo, brawo!

To zasłużone oklaski dla Króla. Tym razem krótka forma, mini-powieść, raczej nietypowa dla Mistrza. Ale ponieważ to Stephen King (wiem, wiem w duecie) to jak zwykle było rewelacyjnie. Historia bardzo wciągająca od pierwszych słów, świetnie napisana. Jedną gwiazdkę odejmuję za ilość stron. Mistrzu!! Czemu tak krótko??!! Potencjał fabuły jest tu nawet na 1000 stronicową powieść. Ale widocznie Król Stefan miał wolne 5 minut i na szybko stworzył takie "małe" arcydzieło.

Polecam zdecydowanie. "

Bardzo się cieszę, że ta fascynująca historia doczekała się ciągu dalszego. Nawet jeśli część drugą napisał sam Richard Chizmar bez udziału MISTRZA, to i tak jestem bardzo ciekawy tej powieści.

A "Pudełko z guzikami Gwendy" polecam jeszcze raz z czystym sumieniem.

Wspaniała proza!

Ponieważ "Pudełko z guzikami Gwendy" doczekało się już dwóch kontynuacji, postanowiłem przypomnieć sobie po 5 latach tę książkę. Wrażenia podczas lektury były wciąż takie same jak przed laty. Mogę więc przytoczyć tu własne słowa z 2017 roku:

"Brawo, brawo, brawo!

To zasłużone oklaski dla Króla. Tym razem krótka forma, mini-powieść, raczej nietypowa dla Mistrza. Ale...

Duże zaskoczenie. Po nie znanym autorze, nie spodziewałem się tak dobrej, zwartej i konsekwentnej powieści. Wszystko tutaj zagrało. Świetny pomysł na fabułę, niezły styl autora i dobrze nakreśleni bohaterowie. Czytałem z bardzo dużym zainteresowaniem aż do samego końca. Zakończenie również nie rozczarowuje. To naprawdę bardzo dobra powieść grozy.

Polecam zdecydowanie i myślę, że warto obserwować pana Piotra Borlika.

Duże zaskoczenie. Po nie znanym autorze, nie spodziewałem się tak dobrej, zwartej i konsekwentnej powieści. Wszystko tutaj zagrało. Świetny pomysł na fabułę, niezły styl autora i dobrze nakreśleni bohaterowie. Czytałem z bardzo dużym zainteresowaniem aż do samego końca. Zakończenie również nie rozczarowuje. To naprawdę bardzo dobra powieść grozy.

Polecam zdecydowanie i...

Dość ciekawa i wciągająca powieść grozy. Początek niezbyt dobry ale później fabuła robiła się stopniowo coraz ciekawsza. Widać tu liczne błędy debiutanta. Bardzo mnie rozbawiła ekspedycja archeologiczna składając się z 4 osób. Panie autorze, na przyszłość sugeruję przygotować się merytorycznie przed pisaniem powieści. Mimo wszystko książka jest udana i mimo wielu potknięć, czytałem z zainteresowaniem.

Polecam :)

Dość ciekawa i wciągająca powieść grozy. Początek niezbyt dobry ale później fabuła robiła się stopniowo coraz ciekawsza. Widać tu liczne błędy debiutanta. Bardzo mnie rozbawiła ekspedycja archeologiczna składając się z 4 osób. Panie autorze, na przyszłość sugeruję przygotować się merytorycznie przed pisaniem powieści. Mimo wszystko książka jest udana i mimo wielu potknięć,...

Hmmmm ... dziwna książka. Styl autorki niezły i od początku udało się Pani Oldze przykuć moją uwagę. Ale zakończenie niestety tragiczne i po prostu bzdurne. Szkoda bo mogła to być doba powieść grozy. Moja ocena to 5/10. Więcej niestety nie da rady.

Hmmmm ... dziwna książka. Styl autorki niezły i od początku udało się Pani Oldze przykuć moją uwagę. Ale zakończenie niestety tragiczne i po prostu bzdurne. Szkoda bo mogła to być doba powieść grozy. Moja ocena to 5/10. Więcej niestety nie da rady.

Naprawdę przyzwoita i wciągająca powieść grozy. Niezły styl autorów. Oczywiście piszą dość prosto i nie aspirują do literatury wysokich lotów. Jednak to naprawdę literatura rozrywkowa na wysokim poziomie.

Na minus jedynie zbyt wiele sexu i to zbyt dosłownie opisywanego. Mnie to jakoś szczególnie nie zraziło ale warto ostrzec potencjalnych, bardziej wrażliwych czytelników. Reszta już na plus. Wciągająca fabuła, ciekawi bohaterowie i fajne zakończenie. Moja ocena to mocne 7/10.

Polecam :)

Naprawdę przyzwoita i wciągająca powieść grozy. Niezły styl autorów. Oczywiście piszą dość prosto i nie aspirują do literatury wysokich lotów. Jednak to naprawdę literatura rozrywkowa na wysokim poziomie.

Na minus jedynie zbyt wiele sexu i to zbyt dosłownie opisywanego. Mnie to jakoś szczególnie nie zraziło ale warto ostrzec potencjalnych, bardziej wrażliwych czytelników....

Poległem. Od autora "Wisiołów" oczekiwałem zdecydowanie więcej. Dostałem dziwną i nudną powieść. Grozy zero. Troszkę jestem wkurzony na zmarnowany czas.

Nie polecam.

Poległem. Od autora "Wisiołów" oczekiwałem zdecydowanie więcej. Dostałem dziwną i nudną powieść. Grozy zero. Troszkę jestem wkurzony na zmarnowany czas.

Nie polecam.

Piękna powieść. Wciągnęła mnie bez reszty. Troszkę taka mieszanka Marcina Wolskiego z "Godziną pąsowej róży" (ale w wersji dla dorosłych). Styl Miłoszewskiego bezbłędny. Książkę czyta się jednym tchem. Jeśli można się do czegoś przyczepić, to do zakończenia.

Polecam z czystym sumieniem.

Piękna powieść. Wciągnęła mnie bez reszty. Troszkę taka mieszanka Marcina Wolskiego z "Godziną pąsowej róży" (ale w wersji dla dorosłych). Styl Miłoszewskiego bezbłędny. Książkę czyta się jednym tchem. Jeśli można się do czegoś przyczepić, to do zakończenia.

Polecam z czystym sumieniem.

Zbiór bardzo przeciętnych opowiadań. Momentami bardzo irytujące próby naśladowania stylu Sapkowskiego aż do bólu. Mimo wszystko to świat Geralta więc zawsze chętnie przeczytam coś podobnego. Ale książka jest raczej tylko dla zatwardziałych fanów Wiedźmina i Andrzeja Sapkowskiego.

Zbiór bardzo przeciętnych opowiadań. Momentami bardzo irytujące próby naśladowania stylu Sapkowskiego aż do bólu. Mimo wszystko to świat Geralta więc zawsze chętnie przeczytam coś podobnego. Ale książka jest raczej tylko dla zatwardziałych fanów Wiedźmina i Andrzeja Sapkowskiego.

Świetny początek. Wciągnąłem się od razu. Niestety fabuła poszła w takim kierunku, że moje zainteresowanie wyparowało. Oczywiście nie jest to zła książka. Autor po raz kolejny udowadnia, że pisać potrafi. Jego styl jest właściwie bezbłędny.

Świetny początek. Wciągnąłem się od razu. Niestety fabuła poszła w takim kierunku, że moje zainteresowanie wyparowało. Oczywiście nie jest to zła książka. Autor po raz kolejny udowadnia, że pisać potrafi. Jego styl jest właściwie bezbłędny.

W skrócie ... doskonała powieść.

Długo wahałem się przed przeczytaniem nowej książki Urbanowicza. Jego poprzednia powieść "Gałęziste" bardzo przypadał mi do gustu. Tym razem zniechęcało mnie reklamowanie "Grzesznika" jako mieszanki powieści gangsterskiej i horroru. Uwielbiam horrory ale już gangsterskie opowieści to nie moje klimaty. Tym bardziej byłem zaskoczony jak bardzo spodobała mi się nowa książka pana Artura.

"Grzesznik" zaczyna się jak powieść gangsterska i bardzo długo nie pojawia się tu nawet ślad horroru. Jednak świetny styl autora, doskonale nakreśleni bohaterowie, szybka fabuła i niesamowite zwroty akcji powodowały że czytałem z wielkim zainteresowaniem. Im dalej tym było coraz lepiej i ciekawiej. W pewnym momencie zorientowałem się, że od tej powieści nie można się oderwać. Pojawienie się wątków ponadnaturalnych, elementów horroru tylko wzmogło moje pozytywne odczucia.

Jak zwykle nie będę zdradzał szczegółów fabuły. Książki są od czytania ... a "Grzesznika" przeczytać musicie. Grzechem byłoby nie poznać tak pasjonującej historii.

W skrócie ... doskonała powieść.

Długo wahałem się przed przeczytaniem nowej książki Urbanowicza. Jego poprzednia powieść "Gałęziste" bardzo przypadał mi do gustu. Tym razem zniechęcało mnie reklamowanie "Grzesznika" jako mieszanki powieści gangsterskiej i horroru. Uwielbiam horrory ale już gangsterskie opowieści to nie moje klimaty. Tym bardziej byłem zaskoczony jak...

"Mars" to kolejna książka która mnie pokonała. Nie dotrwałem do końca. Początek niezły, styl autora też bez zastrzeżeń. Niestety jest nudno a momentami bardzo nudno. Nie polecam.

"Mars" to kolejna książka która mnie pokonała. Nie dotrwałem do końca. Początek niezły, styl autora też bez zastrzeżeń. Niestety jest nudno a momentami bardzo nudno. Nie polecam.

Nie dokończyłem. Podobnie jak "Kolekcjoner oczu" książka nudnawa, przegadana i chaotyczna. Główny bohater nie przypadł mi do gustu już w 1 części i nic się tutaj nie zmieniło. Książka ma na LC bardzo wysokie oceny ale moim zdaniem szkoda dla niej czasu.

Nie dokończyłem. Podobnie jak "Kolekcjoner oczu" książka nudnawa, przegadana i chaotyczna. Główny bohater nie przypadł mi do gustu już w 1 części i nic się tutaj nie zmieniło. Książka ma na LC bardzo wysokie oceny ale moim zdaniem szkoda dla niej czasu.

Cóż ... jak dla mnie to najsłabsza powieść Fitzka. Chaotyczna, niespójna i o zgrozo przewidywalna. Autor zatracił tu swój talent do mylenia czytelnika. Przyznam się, że trochę się wymęczyłem podczas czytania. Zastanawiałem się czy sięgnąć po kontynuację ... i ostatecznie spróbuję przeczytać. Chociaż nie wiem czy to dobry pomysł ...

Cóż ... jak dla mnie to najsłabsza powieść Fitzka. Chaotyczna, niespójna i o zgrozo przewidywalna. Autor zatracił tu swój talent do mylenia czytelnika. Przyznam się, że trochę się wymęczyłem podczas czytania. Zastanawiałem się czy sięgnąć po kontynuację ... i ostatecznie spróbuję przeczytać. Chociaż nie wiem czy to dobry pomysł ...

W skrócie ... doskonała książka.

Uwielbiam powieści z dużym ładunkiem emocjonalnym. I właśnie takim thrillerem jest "Przesyłka". Główna bohaterka, tonąca w oparach paranoi, sama nie wie przez kogo została skrzywdzona. Nie potrafi już odróżniać prawdy od fikcji.

Sebastian Fitzek jak zwykle po mistrzowsku myli tropy i trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Wszystko w tej powieści jest doskonałe. Świetna fabuła, mistrzowsko nakreśleni bohaterowie i te niesamowite emocje. Szczegółów fabuły zdradzać nie będę bo to zepsuć by mogło komuś przyjemność czytania.

Moja ocena to 9/10. Jedną gwiazdkę odejmuję za to, że powieść jest zbyt krótka. Polecam z czystym sumieniem. To trzeba przeczytać.

W skrócie ... doskonała książka.

Uwielbiam powieści z dużym ładunkiem emocjonalnym. I właśnie takim thrillerem jest "Przesyłka". Główna bohaterka, tonąca w oparach paranoi, sama nie wie przez kogo została skrzywdzona. Nie potrafi już odróżniać prawdy od fikcji.

Sebastian Fitzek jak zwykle po mistrzowsku myli tropy i trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Wszystko...

Początek świetny, jak to u Fitzka. Potem już było różnie. Książka bardzo nierówna. Były naprawdę świetne momenty ale też takie kiedy się nudziłem i widać było, że autor trochę się miota. Minus za postaci policjantów. Plus za styl i za udźwignięcie ciężkiego tematu. Moja ocena to 6/10.

Początek świetny, jak to u Fitzka. Potem już było różnie. Książka bardzo nierówna. Były naprawdę świetne momenty ale też takie kiedy się nudziłem i widać było, że autor trochę się miota. Minus za postaci policjantów. Plus za styl i za udźwignięcie ciężkiego tematu. Moja ocena to 6/10.

Zaskakująca, wciągająca i doskonała powieść Fitzka. Od pierwszej strony byłem oczarowany i nie mogłem oderwać się od czytania. Fabuła przypomina mi mariaż dwóch świetnych filmów: "Eternal Sunshine of the Spotless Mind" i "The game" Davida Finchera. Główny bohater wpada w wir wydarzeń i sam już nie wie co jest prawdą a co fikcją. Styl autora doskonały. Świetnie skonstruowane postaci i ta wspaniała fabuła. Oczywiście można trochę czepiać się zakończenia. A właściwie nie samego zakończenia a pewnych wyborów bohaterów. Gdyby wybrali prostsze decyzje, wszystko mogłoby potoczyć się inaczej i nie tak dramatycznie. Z drugiej strony nie dostalibyśmy wtedy tak świetnej książki. Przeprasza za lakoniczność ale szkoda by było gdybym zdradził tu cokolwiek. Ta książka opiera się na nieustannym zaskakiwaniu i naprawdę im czytelnik wie mniej przed lekturą, tym lepiej.
Moja ocena to 8/10 ... i sam nie wiem czy nie jest trochę za niska. W każdym razie zdecydowanie polecam.

Zaskakująca, wciągająca i doskonała powieść Fitzka. Od pierwszej strony byłem oczarowany i nie mogłem oderwać się od czytania. Fabuła przypomina mi mariaż dwóch świetnych filmów: "Eternal Sunshine of the Spotless Mind" i "The game" Davida Finchera. Główny bohater wpada w wir wydarzeń i sam już nie wie co jest prawdą a co fikcją. Styl autora doskonały. Świetnie skonstruowane...

To moje pierwsze spotkanie z literaturą Sebastiana Fitzka i raczej spotkanie udane. Może nie podzielę wszystkich zachwytów nad "Pasażerem 23", jednak książkę uznaję za udaną.

Mamy tu naprawdę mroczny i dość wciągający thriller. Umieszczenie akcji na statku podczas rejsu, daje autorowi spore możliwości. Może fabuła jest momentami lekko naciągana i być może zakończenie też mogłoby być lepsze ... ale naprawdę nie jest źle. Trudna i brutalna tematyka powoduje, że są momenty kiedy powieść "chwyta nas za gardło".

Moja ocena to 7/10. Polecam.

To moje pierwsze spotkanie z literaturą Sebastiana Fitzka i raczej spotkanie udane. Może nie podzielę wszystkich zachwytów nad "Pasażerem 23", jednak książkę uznaję za udaną.

Mamy tu naprawdę mroczny i dość wciągający thriller. Umieszczenie akcji na statku podczas rejsu, daje autorowi spore możliwości. Może fabuła jest momentami lekko naciągana i być może zakończenie też...

Bardzo nierówna książka. Autor próbując porównywać się do Janusza Zajdla i do jego "Limes inferior" (między innymi), z góry skazany był na porażkę. "Różaniec" początkowo bardzo mnie wciągnął i czytałem naprawdę z przejęciem. Wizja przyszłości Warszawy ciekawa. Niestety stopniowo było coraz słabiej. Pod koniec zmuszałem się do czytania. Książka nie jest zła, autor pisać potrafi ale spodziewałem się o wiele więcej. Szkoda.

Bardzo nierówna książka. Autor próbując porównywać się do Janusza Zajdla i do jego "Limes inferior" (między innymi), z góry skazany był na porażkę. "Różaniec" początkowo bardzo mnie wciągnął i czytałem naprawdę z przejęciem. Wizja przyszłości Warszawy ciekawa. Niestety stopniowo było coraz słabiej. Pod koniec zmuszałem się do czytania. Książka nie jest zła, autor pisać...

Niezła książka. Ciekawe połączenie sensacji, horroru i fantastyki. Autor potrafi opowiadać i czytając wciąż byłem ciekaw co będzie dalej. Zakończenie zaskakujące. Polecam.

Niezła książka. Ciekawe połączenie sensacji, horroru i fantastyki. Autor potrafi opowiadać i czytając wciąż byłem ciekaw co będzie dalej. Zakończenie zaskakujące. Polecam.