Świetny horror. Jeszcze z czasów gdy Urbanowicz nie był tak popularny. Warto.

Świetny horror. Jeszcze z czasów gdy Urbanowicz nie był tak popularny. Warto.

Jako suwalczanka byłam książki ciekawa i opisy miejsc, które znam były przyjemne ( czytałam podczas podróży w samolotach, autobusach, miejscach poza krajem). Rozbicie czytania w czasie pozwoliło znieść tę przedziwną historię i podchodzić do niej luzacko, przewijając nieciekawy tekst na czytniku. Ciekawość zaspokoiłam, w ciemnych korytarzach oglądałam się za siebie bo odczułam narastającą atmosferę strachu. Nikomu jednak książki nie polecę ponieważ bohaterowie są antypatyczni, język jak ze szkolnych wypracowań, opisy nieznośnie długie a sama historia do przebrnięcia od deski do deski tylko dla miłośników tematyki pradawnych wierzeń. Jednak będąc nad Gałęzistym ( piękne miejsce, polecam) wspomnę stwora wynurzającego się z głębin 😁

Jako suwalczanka byłam książki ciekawa i opisy miejsc, które znam były przyjemne ( czytałam podczas podróży w samolotach, autobusach, miejscach poza krajem). Rozbicie czytania w czasie pozwoliło znieść tę przedziwną historię i podchodzić do niej luzacko, przewijając nieciekawy tekst na czytniku. Ciekawość zaspokoiłam, w ciemnych korytarzach oglądałam się za siebie bo...

Dwójka młodych ludzi, Karolina i Tomek, wybierają się na kilkudniową wycieczkę w okolice Suwałk. Przypadkiem trafiają do wioski w otoczeniu lasu, gdzie króluje prastara magia. Ale podczas pobytu w Białodębach zmagają się nie tylko ze strachem przed nieznanym, ale także próbują ocenić szanse na przetrwanie ich związku…

Strasznie się przy tej książce wymęczyłam. Nie było to moje pierwsze spotkanie z autorem, więc nie spodziewałam się arcydzieła, ale dawno nie czytałam książki tak fatalnie napisanej. Język jest w całości, od początku do końca potoczny, opisy, często prozaicznych czynności lub miejsc nieznośnie długie i szczegółowe, czasami też brakuje w fabule logiki i związków przyczynowo-skutkowych. Z założenia horror, jednak nie wywołał we mnie podczas lektury żadnej z oczekiwanych emocji. Nie polubiłam żadnego z bohaterów – byli dla mnie zbyt niedojrzali, nielogiczni, a ich relacja bardzo toksyczna (Tomek dodatkowo jest wyjątkowo seksistowski). Paradoksalnie jednak to właśnie ta relacja trzymała mnie przy tej książce do tego stopnia, że nie zakończyłam czytania w jej połowie. Byłam ciekawa, jak daleko bohaterowie posuną się w lekceważeniu i poniżaniu siebie nawzajem, i czy jakimś cudem ich związek przetrwa, bo z ciągłym godzeniem się, co było dla mnie zdumiewające, jakichś większych problemów nie mieli… Drugim elementem, który trzymał mnie przy lekturze, była mimo wszystko tajemnica lasów – i choć częściowo domyśliłam się, co się za nią kryło, to jednak autorowi udało się mnie zaskoczyć. Z pozytywów mogę też wymienić dobrą reklamę regionu, o którego atrakcjach turystycznych właściwie nic nie wiedziałam. Nie zmienia to jednak faktu, że więcej już po tego autora nie sięgnę – „Inkub”, choć z zastrzeżeniami, był dobry, „Demana” porzuciłam, a po „Gałęzistym” nie mam już ochoty na tak niepewne eksperymenty.

Książka dla wytrwałych…

Dwójka młodych ludzi, Karolina i Tomek, wybierają się na kilkudniową wycieczkę w okolice Suwałk. Przypadkiem trafiają do wioski w otoczeniu lasu, gdzie króluje prastara magia. Ale podczas pobytu w Białodębach zmagają się nie tylko ze strachem przed nieznanym, ale także próbują ocenić szanse na przetrwanie ich związku…

Strasznie się przy tej książce wymęczyłam. Nie było to...

Tomek i Karolina wybierają się na Suwalszczyznę, by spędzić tam razem Wielkanoc i odbudować swoje relacje. Trafiają do uroczej wioski Białodędy, która otoczona jest pięknym i gęstym lasem. Podczas gdy próbują naprawić swój związek wokół nich zaczynają się dziać coraz dziwniejsze rzeczy, a las wokół wydaje się żyć swoim życiem. Okazuje się, że ta wyprawa w sielskie tereny może kosztować ich życie.

To moje drugie spotkanie z autorem, pierwszą książką po którą sięgnęłam był Inkub. Byłam nią zachwycona, więc postanowiłam zapoznać się z innymi pozycjami autora. I tutaj też się nie zawiodłam. Pan Artur zdecydowanie dobrze czuje się w gatunku jakim jest horror. Choć przy Inkubie były momenty, że się bałam, a tutaj był to co najwyżej lekki niepokój, to jestem zdania, że zdecydowanie warto sięgnąć po tę książkę. Dlaczego? Bo siła mitów w tej pozycji sprawia, że jest ona naprawdę fascynująca. Jak ktoś lubi słowiański klimat to jest to z pewnością historia dla niego. Mnie tym urzekła najbardziej. Poza tym wykorzystanie lasu w kontekście straszenia, dla osoby, która wychowała się w Borach Tucholskich jest wręcz wymarzonym tematem. Postacie są naprawdę ciekawe, choć momentami irytujące. Żałuję, że nie poznajemy historii z perspektywy Natalii, choć od jakiegoś momentu, jednak nic nie szkodzi. Przeczytajcie. Pozwólcie sobie na zgubienie się w tych lasach.

Tomek i Karolina wybierają się na Suwalszczyznę, by spędzić tam razem Wielkanoc i odbudować swoje relacje. Trafiają do uroczej wioski Białodędy, która otoczona jest pięknym i gęstym lasem. Podczas gdy próbują naprawić swój związek wokół nich zaczynają się dziać coraz dziwniejsze rzeczy, a las wokół wydaje się żyć swoim życiem. Okazuje się, że ta wyprawa w sielskie tereny...

Czegoś mi zabrakło w tej książce, ale jest bardzo dobrą książką. Końcówka mnie mocno zaskoczyła...

Czegoś mi zabrakło w tej książce, ale jest bardzo dobrą książką. Końcówka mnie mocno zaskoczyła...

Mając w pamięci świetnego "Inkuba" sięgnąłem po inną książkę Urbanowicza i mam mieszane uczucia. Gdyby nie to tobym jej nie ukończył.
Fabuła bardzo długo się rozkręca. Dzieli się ona dwie części. Pierwsza to melodramat geograficzny gdzie zwiedzamy w akompaniamencie kłótni naszych bohaterów, a druga to horror właściwy. Książka porusza bardzo wiele tematów takich jak fanatyzm religijny, ekologia, ateizm, chrześcijaństwo i jego wpływ na ludzi. Autor doprowadza do tego, że zastanawiamy się nad tym wszystkim jak to pasuje do nas.
Dwójka bohaterów to zupełne swoje przeciwieństwa pod każdym względem. Wygląd, religia, styl życia, a także choroby. Tomek to świetnie dobrane imię do postaci. Idealnie oddaje jego osobę. Gdyby Karolina miała na imię Maria to byłby istny majstersztyk pod względem klimatu. Od początkowych scen irytują po całości, ale później odkrywamy prawdę dlaczego się tak zachowują i zmieniamy pogląd na nich. Dobrze prezentują się też postacie drugoplanowe: Natalia, Rogucki. Mają własną historię i poglądy. Po Prostu ciekawie napisane postaci. Nie zapominajmy też o innych, bo nikt nie trafił tu przypadkiem i jest potrzebny dla fabuły.
Gdy na końcowych stronach dochodzi do wyjaśnienia wszystkiego od strony złych postaci to wiele rzeczy łączy się w całość i ta książka przestaje być taka zła. Zakończenie mi osobiście się nie podoba, ale to kwestia gustu, bo jest logiczne.
Ogólnie coś jest nie tak z tą historią. Dlatego nie dziwię się, że autor postanowił ją przeredagować po 4 latach już w innym wydawnictwie. Oczywiście zapoznam się z tą wersją dla porównania. To samo tyczy się innych książek autora.

Tomek i Karolina wybierają się na wycieczkę do małej mieściny w Suwałkach by odbudować swój związek. Nie wiedzą jeszcze, że ktoś ma wobec nich inne zamiary. Zarówno ziemskie jak i duchowe.

Mając w pamięci świetnego "Inkuba" sięgnąłem po inną książkę Urbanowicza i mam mieszane uczucia. Gdyby nie to tobym jej nie ukończył.
Fabuła bardzo długo się rozkręca. Dzieli się ona dwie części. Pierwsza to melodramat geograficzny gdzie zwiedzamy w akompaniamencie kłótni naszych bohaterów, a druga to horror właściwy. Książka porusza bardzo wiele tematów takich jak...

Książka z naprawdę dobrym potencjałem. Szkoda, ze zakończenie pospieszne i nieudolne, ale spokojnie, to jest takie normalne w polskich książkach, ze juz nie zaskakuje. Dobra jak amerykański film na wieczór.

Książka z naprawdę dobrym potencjałem. Szkoda, ze zakończenie pospieszne i nieudolne, ale spokojnie, to jest takie normalne w polskich książkach, ze juz nie zaskakuje. Dobra jak amerykański film na wieczór.

Nieprawdopodobnie źle napisana i skonstruowana książka, dawno nic mnie tak nie odrzucało od przewracania kolejnych stron.

Nieprawdopodobnie źle napisana i skonstruowana książka, dawno nic mnie tak nie odrzucało od przewracania kolejnych stron.

Gałęziste wymiata. Absolutnie 10/10.

Gałęziste wymiata. Absolutnie 10/10.

O borze szumiący, nie mogę sobie wybaczyć, że zmarnowałam pieniądze kupując tę książkę. Nie mogę też uwierzyć, że ta powieść "zdobyła nagrodę czytelników polskiej literatury grozy"(cytat z okładki). Jedyne czego się bałam podczas lektury, że umrę z nudów i zażenowania poziomem dialogów, nakreślenia głównych postaci, prostackiego słownictwa i braku logiki.
I tym bardziej nie mogę uwierzyć, że kupiłam tę książkę z polecenia...
Daję jednego plusa za ciekawa okładkę, reszta to dno i metr mułu. Nie polecam!

O borze szumiący, nie mogę sobie wybaczyć, że zmarnowałam pieniądze kupując tę książkę. Nie mogę też uwierzyć, że ta powieść "zdobyła nagrodę czytelników polskiej literatury grozy"(cytat z okładki). Jedyne czego się bałam podczas lektury, że umrę z nudów i zażenowania poziomem dialogów, nakreślenia głównych postaci, prostackiego słownictwa i braku logiki.
I tym bardziej...