Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieznane oblicze artystycznej II RP, o którym raczej nie przeczytamy w podręcznikach szkolnych. Czyta się lekko i przyjemnie, chociaż - sam nie wiem czemu - denerwował mnie zwrot "inna sprawa", pojawiający się niemal na co drugiej stronie.

Nieznane oblicze artystycznej II RP, o którym raczej nie przeczytamy w podręcznikach szkolnych. Czyta się lekko i przyjemnie, chociaż - sam nie wiem czemu - denerwował mnie zwrot "inna sprawa", pojawiający się niemal na co drugiej stronie.

Od czasu kiedy Szekspir ustami Hamleta wypowiedział swoje słynne "to be or not to be", tak naprawdę nikomu innemu nie udało się wymyślić niczego mądrzejszego na opisanie kondycji ludzkiej w świecie.

Od czasu kiedy Szekspir ustami Hamleta wypowiedział swoje słynne "to be or not to be", tak naprawdę nikomu innemu nie udało się wymyślić niczego mądrzejszego na opisanie kondycji ludzkiej w świecie.

Nareszcie jakaś odtrutka na nudne, przesiąknięte patosem i niezdrowym patriotyzmem czytanki, którymi karmią nas w szkole!
Historia polskiego emigranta, przed którym na obczyźnie otwiera się szereg nowych życiowych możliwości (Synczyzna), ale jednocześnie cały czas ściga go „sumienie narodu” (Ojczyzna).
Gombrowicz próbuje walczyć z „formą polską”, a ponieważ ja sam mam w sobie buntowniczą naturę, rzuciłem się na ten tekst z niemal zwierzęcą łapczywością. Czy to nie zabrzmi strasznie, jeśli powiem, że momentami odczuwałem jakąś piekielną, masochistyczną satysfakcję, kiedy tak odsłaniał i piętnował nasze kolejne narodowe wady? Scena „szczucia” cudzoziemców pisarzem polskim uderzyła mnie chyba najbardziej.

Nareszcie jakaś odtrutka na nudne, przesiąknięte patosem i niezdrowym patriotyzmem czytanki, którymi karmią nas w szkole!
Historia polskiego emigranta, przed którym na obczyźnie otwiera się szereg nowych życiowych możliwości (Synczyzna), ale jednocześnie cały czas ściga go „sumienie narodu” (Ojczyzna).
Gombrowicz próbuje walczyć z „formą polską”, a ponieważ ja sam mam w...