-
ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
-
Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński27
Biblioteczka
2019-01-29
2018-12-15
2018-12-05
Przepełniała ich moc miłości tak silna, jak koszmarna była otaczająca ich rzeczywistość.
Przepełniała ich moc miłości tak silna, jak koszmarna była otaczająca ich rzeczywistość.
Pokaż mimo to"Myślę, że krzyczę - ale krzyczę tylko w duchu. Myślę, że się ruszam, ale pozostaję nieruchoma. Porównuję się do drzewa: drzewo się nie przemieszcza, stoi wrośnięte w ziemię, nic nie mówi, nie płaczę nawet, gdy je tną, a jednak żyje. Gdyby ktoś postanowił mnie pociąć na kawałki, też nie zdołałabym zaprotestować. Przypominam drzewo pokryte grubą korą. Jak rozumiem, zostałam uwięziona. Zamknięta w trumnie własnego ciała."
"Myślę, że krzyczę - ale krzyczę tylko w duchu. Myślę, że się ruszam, ale pozostaję nieruchoma. Porównuję się do drzewa: drzewo się nie przemieszcza, stoi wrośnięte w ziemię, nic nie mówi, nie płaczę nawet, gdy je tną, a jednak żyje. Gdyby ktoś postanowił mnie pociąć na kawałki, też nie zdołałabym zaprotestować. Przypominam drzewo pokryte grubą korą. Jak rozumiem, zostałam...
więcej mniej Pokaż mimo to
Już daaaawno nie czytałam książki która by mnie roztrzaskała na drobne fragmenty... Jakby po części pisana o mnie. Nie chciałam przechodzić przez to ponownie... Inga rozumiem.
"Zamrugała powiekami, by powstrzymać napływające łzy. Jej dłonie zaczęły drżeć, krople kawy spadły na spodnie od piżamy i podłogę. Czy mogła? Czy potrafiła stawić czoło tej rzeczywistości pooranej i popękanej jak jej własne ciało? Rzeczywistości pełnej dziur, brakujących fragmentów, wyrwanych przemocą."
Już daaaawno nie czytałam książki która by mnie roztrzaskała na drobne fragmenty... Jakby po części pisana o mnie. Nie chciałam przechodzić przez to ponownie... Inga rozumiem.
więcej Pokaż mimo to"Zamrugała powiekami, by powstrzymać napływające łzy. Jej dłonie zaczęły drżeć, krople kawy spadły na spodnie od piżamy i podłogę. Czy mogła? Czy potrafiła stawić czoło tej rzeczywistości pooranej i...