Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bowiem istnieją cuda, które muszą wydarzać się w ciemnościach.

"Rumo i cuda w ciemnościach" to trzecia z kolei, po "Kocie alchemika" i "13 i 1/2 życia kapitana Niebieskiego Misia", powieść Waltera Moersa, po którą sięgnęłam. Wyżej wspomniane tytuły zdołały już całkowicie zawładnąć moim sercem, umieścić Moersa w trójcy moich ulubionych pisarzy, i co najważniejsze - zaszczepić we mnie pragnienia więcej, więcej Camonii! Stąd też z niecierpliwością i niewysłowioną rozkoszą usadowiłam się w fotelu, z kubkiem herbaty i opasłą księgą w ręce. Wsadźcie ciastka do kieszeni, ile tylko się da, bowiem czas wyruszyć w kolejną podróż po Camonii, i każdy prowiant się przyda!

Tym razem wyruszamy w towarzystwie jej największego bohatera, wolpertinga Rumo. Dobrze widzę? Oddychacie z ulgą, słysząc słowo "bohater", w dodatku "największy"? Ha, wydaje wam się pewnie, że mając go u boku, możecie zwiedzać Camonię bez obawy o zdrowie i życie. Nic bardziej mylnego, towarzysze. Nasz dzielny przyjaciel będzie bardzo zajęty, a jeśli w ferworze walki gdzieś się zagubicie, może nawet tego nie zauważyć. Jak to się mawia - wypadki chodzą po ludziach, a Camonia z pewnością jest miejscem, gdzie o nieszczęśliwy wypadek doprawdy nietrudno. Możecie polec podczas oblężenia Twierdzy Smoków, trafić do żołądków Czarcich Cyklopów, paść ofiarą nurny... A to i tak lepsze, niż trafić we władanie Podskórnego Szwadronu Śmierci, brrr...

Widzicie sami, że uroczy, mały wolperting o wdzięcznym imieniu Rumo nie mógł przewidzieć nawet jednej dziesiątej niesamowitych przygód, jakie miały czekać go w życiu. Jedynym znakiem czekającej go wyprawy była Srebrna Nić, którą Rumo widział nosem, gdy zamykał oczy (ot, taka użyteczna umiejętność). Wiedziony jej szlakiem Rumo wchodzi na ścieżki przyszłej sławy, ale zanim jej dostąpi, będzie musiał niejednokrotnie wykazać się odwagą i siłą. Będzie musiał także wiele poświęcić, bo, jak pewnie wszyscy pamiętamy, camońskie historie lubią kończyć się źle...

Chciałabym teraz poświęcić mądry i wzniosły akapit, hojnie okraszony wymyślnymi epitetami, opisujący niebywały kunszt pisarski i niepowtarzalną wyobraźnię Waltera Moersa. Chciałabym móc wyrazić zachwyt, w jaki wprawiają mnie jego pomysły, ich mnogość, rozmach, niepowtarzalność. Chciałabym umiejętnie oddać cudowność wymyślonych przezeń postaci i miejsc. Ale nie umiem. Nie wiem, jak to opisać. Brakuje mi słów. Padam przed tobą na kolana, Moers! Nie wiem, jak to robisz, jesteś chyba czarodziejem, a nie pisarzem!

Bowiem istnieją cuda, które muszą wydarzać się w ciemnościach... Ach, więc już wiem, jak piszesz książki, Moers! Po ciemku!

Bowiem istnieją cuda, które muszą wydarzać się w ciemnościach.

"Rumo i cuda w ciemnościach" to trzecia z kolei, po "Kocie alchemika" i "13 i 1/2 życia kapitana Niebieskiego Misia", powieść Waltera Moersa, po którą sięgnęłam. Wyżej wspomniane tytuły zdołały już całkowicie zawładnąć moim sercem, umieścić Moersa w trójcy moich ulubionych pisarzy, i co najważniejsze -...