Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo przyjemny styl i ciekawa fabuła, książkę czyta się szybko - to fajna pozycja na plażę czy jakiś wypad, kiedy chcemy mieć pod ręką coś lekkiego, ale wciągającego. Waham się w ocenie między "przeciętną" a "dobrą", bo jednak główny bohater czasem był boleśnie niedomyślny, a naprawdę dość prędko można się zorientować, kto jest sprawcą :) Nie mniej jednak nasuwające się podejrzenia nie odbierają frajdy z dalszego czytania.

Bardzo przyjemny styl i ciekawa fabuła, książkę czyta się szybko - to fajna pozycja na plażę czy jakiś wypad, kiedy chcemy mieć pod ręką coś lekkiego, ale wciągającego. Waham się w ocenie między "przeciętną" a "dobrą", bo jednak główny bohater czasem był boleśnie niedomyślny, a naprawdę dość prędko można się zorientować, kto jest sprawcą :) Nie mniej jednak nasuwające się...

Przyznam szczerze, że gdy natknęłam się na "Panią Walewską", ani nie słyszałam wcześniej o tym tytule, ani nawet nie kojarzyłam prawdziwej historii pani Walewskiej. Pobieżnie zapoznałam się z fabułą w Internecie, zaciekawiło mnie, więc kupiłam - myśląc, że będzie to przyjemny romans historyczny w stylu Jane Austen (mam na myśli podobieństwo raczej w samej fabule, niż w stylistyce, to znaczy - ot, taki przyjemy romansik).
Nic z tych rzeczy! "Pan Walewska" ogromnie mnie zaskoczyła swoją smutną i gorzką historią, całą gamą uczuć, które wręcz biły z kartek. Książka napisana została ponad sto lat temu, ale uważam, że zdecydowanie radzi sobie z upływem czasu i choć czasem zawiłości polityczno-historyczne mogą stanowić nie lada przeszkodę (której zrozumienia nie ułatwiają dialogi bohaterów, będące typowymi dworskimi frazesami owiniętymi w grube połacie bawełny), to przeczytałam ją wręcz jednym tchem. A scena rozmowy Pawła z siostrą była tak przejmująco smutna i piękna, że aż zatrzymałam się przy tym fragmencie i czytałam go raz za razem.
Po książce pozostała mi też pewna przykra refleksja: jakże smutne było przez całe wieki życie kobiet, jak bardzo pozbawione były one decyzyjności i samostanowienia...

Przyznam szczerze, że gdy natknęłam się na "Panią Walewską", ani nie słyszałam wcześniej o tym tytule, ani nawet nie kojarzyłam prawdziwej historii pani Walewskiej. Pobieżnie zapoznałam się z fabułą w Internecie, zaciekawiło mnie, więc kupiłam - myśląc, że będzie to przyjemny romans historyczny w stylu Jane Austen (mam na myśli podobieństwo raczej w samej fabule, niż w...

Po kilkuletniej przerwie od fantastyki znienacka napadła mnie chęć na powrót na stare śmieci. Na półce od dawna stała i kurzyła się trylogia Sandersona, dzielnie czekając na swoją kolej. Doczekała się, bo na nią padł mój wybór, i... przepadłam całkowicie! Początkowo obawiałam się, że już nie będę w stanie obudzić w sobie tej ekscytacji i fascynacji światami fantastycznymi, które towarzyszyły mi zawsze, gdy byłam jeszcze dzieckiem i potem nastolatką. Przeczytałam już tak wiele książek o tej tematyce, że wszystkie dalsze zaczęły wydawać mi się wtórne, wątki powielane, postacie nudne i schematyczne. Pierwsze rozdziały "Z mgły zrodzonego" też takie mi się wydawały - że już coś takiego czytałam, to już było... Ale się myliłam, połknęłam całość błyskawicznie, potem drugi tom, aż kilka godzin temu zamknęłam wzruszona do łez "Bohatera wieków". Książka zaskakiwała mnie z każdym kolejnym rozdziałem, kiedy tylko myślałam sobie "dobra, teraz już wiem, dokąd to zmierza", okazywało się, że nic z tego. Bardzo zżyłam się z postaciami, chociaż średnio przepadam za motywem kobiety-mrocznej skrytobójczyni, to Vin wyjątkowo polubiłam. Ogromnie spodobał mi się nieco postapokaliptyczny świat, z każdym kolejnym rozdziałem wręcz czułam, jak popiół i mgła gęstnieją, zakrywając kartki książki. Trylogia Sandersona to dla mnie bardzo duże pozytywne zaskoczenie, a ponieważ równie mocno wciągnęło mnie niegdyś jego "Elantris", to myślę, że z pewnością sięgnę i po pozostałe serie tego autora.

Po kilkuletniej przerwie od fantastyki znienacka napadła mnie chęć na powrót na stare śmieci. Na półce od dawna stała i kurzyła się trylogia Sandersona, dzielnie czekając na swoją kolej. Doczekała się, bo na nią padł mój wybór, i... przepadłam całkowicie! Początkowo obawiałam się, że już nie będę w stanie obudzić w sobie tej ekscytacji i fascynacji światami fantastycznymi,...