Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cudownie gęste, esencjonalne, zagadkowe, symboliczne i nieco hermetyczne. Zapewne to zestawienie nie wyczerpuje jeszcze w pełni określeń, jakimi można by obdarzyć tę objętościowo niewielką książeczkę. We wstępie Bogdan Baran odnosi się do kabalistycznego znaczenia tekstu - trudno ustosunkować się do tego komuś, kto z kabałą miał styczność zaledwie nikłą lub żadną. Na swój użytek jednakże odnalazłam wiele skojarzeń prowadzących do Junga. Nie wiem, czy Benjamin interesował się psychologią głębi i czy w jakikolwiek sposób czerpał z niej inspiracje, ale analogie narzucają się same. Weźmy chociażby rozdział "Nr 113", gdzie sny narratora ułożone zostały na poziomach odpowiadających strukturze kamienicy: "Suterena" zawiera warstwy pamięci najstarsze, zepchnięte najbardziej w nieświadomość, "Westybul" i "Jadalnia" korespondują zaś z marzeniami współczesnymi i uświadomionymi.
Króciutkie tekściki, wielokrotnie niemal zredukowane do aforyzmów, odnoszą się jednak do szerszego aspektu świata współczesnego autorowi:krytyki społeczeństwa niemieckiego, jego funkcjonowania w chaosie po przegranej wojnie; krytyki świata wydawniczego i warsztatu pisarskiego ogólnie - przytaczając tylko te najoczywistsze.
Wchłonęłam to dzieło jak gąbka, aczkolwiek zdaję sobie sprawę, że sięgnęłam zaledwie pierwszej, być może w niektórych momentach drugiej warstwy. To lektura wielokrotnego powrotu, odkrywająca za każdym razem kolejne wtajemniczenie.
Szampańska delicja...

Cudownie gęste, esencjonalne, zagadkowe, symboliczne i nieco hermetyczne. Zapewne to zestawienie nie wyczerpuje jeszcze w pełni określeń, jakimi można by obdarzyć tę objętościowo niewielką książeczkę. We wstępie Bogdan Baran odnosi się do kabalistycznego znaczenia tekstu - trudno ustosunkować się do tego komuś, kto z kabałą miał styczność zaledwie nikłą lub żadną. Na swój...