Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaskoczenie. Wielkie zaskoczenie. Po nudnych jak flaki z olejem ,,Syzyfowych pracach" i jeszcze gorszych ,,Ludziach bezdomnych", nie spodziewałam się niczego lepszego po ,,Przedwiośniu". Żeromskiego od razu umieściłam na mojej prywatnej liście autorów znienawidzonych, który zajmował zaszczytne drugie miejsce a wyprzedzał go tylko Sienkiewicz.
Początek był trudny ale czym dalej tym lepiej. A kiedy rozpoczęłam część drugą ,,Nawłoć" to wkręciłam się do końca. Zdecydowanie najlepsza część powieści: miłosne uwikłania, niebanalni bohaterowie na czele z Wandą Okszyńską - niby bohaterka drugoplanowa a jednak najbardziej wryła się w moją pamięci - oraz dworek w Nawłoci jako wyizolowane miejsce, dla mnie mistrzostwo.
Po przeczytaniu,,Przedwiośnia" Żeromski ma u mnie dużego plusa. To jedna z najlepszych lektur szkolnych i wielkie dzieło.

Zaskoczenie. Wielkie zaskoczenie. Po nudnych jak flaki z olejem ,,Syzyfowych pracach" i jeszcze gorszych ,,Ludziach bezdomnych", nie spodziewałam się niczego lepszego po ,,Przedwiośniu". Żeromskiego od razu umieściłam na mojej prywatnej liście autorów znienawidzonych, który zajmował zaszczytne drugie miejsce a wyprzedzał go tylko Sienkiewicz.
Początek był trudny ale czym...

O ,,Ferdydurke” można powiedzieć wiele ale na pewno nie to, że jest to relaksująca lektura. Dla mnie czytanie powieści było drogą przez mękę. ,,Ferdydurke” jest mecząca, nużąca i przyprawia o ból głowy. To jeden wielki chaos. Absurd, groteska i paradoks Gombrowicza do mnie nie przemawia a kod autora tym bardziej. Tajemniczo brzmiące łydka, pupa oraz gęba nic nie mówią, może tylko tyle, że to części ciała. Ukończenie powieść przynosi ulgę, choć po przerzuceniu ostatniej strony, człowiek jest w tym samym miejscu, w którym była na samym początku. Krótko mówiąc: nie ma zielonego pojęcia o co chodzi. Dopiero po omówieniu wszystko staje się jasne. ,,Ferdydurke” śmiało mogę wrzucić do kategorii książek, które przeczytałam raz i nigdy więcej po nie, nie sięgnę.

O ,,Ferdydurke” można powiedzieć wiele ale na pewno nie to, że jest to relaksująca lektura. Dla mnie czytanie powieści było drogą przez mękę. ,,Ferdydurke” jest mecząca, nużąca i przyprawia o ból głowy. To jeden wielki chaos. Absurd, groteska i paradoks Gombrowicza do mnie nie przemawia a kod autora tym bardziej. Tajemniczo brzmiące łydka, pupa oraz gęba nic nie mówią, może...

Przeczytałam raz i już nigdy więcej.

Przeczytałam raz i już nigdy więcej.

Czytana w podstawówce i pamiętam, że nie dokończona. Byłam chyba jedną z nielicznych osób, którym się nie podobała. Inni sie zachwycali, że niby najlepsza lektura a ja się zastanawiałam co w niej takiego fajnego. Hisotria nudna i ciągnie się jak krew z nosa, bohaterowie o wiele nie lepsi.

Czytana w podstawówce i pamiętam, że nie dokończona. Byłam chyba jedną z nielicznych osób, którym się nie podobała. Inni sie zachwycali, że niby najlepsza lektura a ja się zastanawiałam co w niej takiego fajnego. Hisotria nudna i ciągnie się jak krew z nosa, bohaterowie o wiele nie lepsi.

Po tygodniach cierpień jakie musiałam znosić czytając te książkę, narszcie ją skończyłam. Nawet sama się dziwię, że dobrnełam do końca. Kiedyś czytałam ,,Syzoyfowe prace" i przyznam się szczerze, że po ,,Ludziach bezdomnych" spodziewałam się czegoś o wiele lepszego i z entuzjazmem sięgnełam po książkę. Niestety Żeromski uroczył nas strasznie nudnym dziełem a jednym ciekawym momentem był wątek Wiktora Judyma, i tylko za to dałam trzy gwiazdki. Powieść ,,zaliczyłma" i już nigdy po nią nie sięgne.

Po tygodniach cierpień jakie musiałam znosić czytając te książkę, narszcie ją skończyłam. Nawet sama się dziwię, że dobrnełam do końca. Kiedyś czytałam ,,Syzoyfowe prace" i przyznam się szczerze, że po ,,Ludziach bezdomnych" spodziewałam się czegoś o wiele lepszego i z entuzjazmem sięgnełam po książkę. Niestety Żeromski uroczył nas strasznie nudnym dziełem a jednym ciekawym...