Ferdydurke

Jedna z nielicznych książek, która mnie aż tak zainteresowała. Przeczytałem ją, nie wiedząc nawet, że to lektura. Świetny, ponadczasowy utwór, opisane w nim absurdy edukacji są niestety do dziś obecne we współczesnym systemie oświaty, który chyba powinien się nazywać "systemem dzbanowym" :-)

Jedna z nielicznych książek, która mnie aż tak zainteresowała. Przeczytałem ją, nie wiedząc nawet, że to lektura. Świetny, ponadczasowy utwór, opisane w nim absurdy edukacji są niestety do dziś obecne we współczesnym systemie oświaty, który chyba powinien się nazywać "systemem dzbanowym" :-)

Pokaż mimo to

Ponowne spotkanie z tą lekturą po kilku latach okazało się o wiele przyjemniejsze, niż było to w liceum. Zdecydowanie więcej rozumiałam, cieszyłam się treścią i pomysłowością Gombrowicza.
Lektura ta potwierdza stwierdzenie,że do niektórych książek należy wrócić po latach, ponieważ dopiero wtedy zauważamy tkwiące w nich piękno.

Ponowne spotkanie z tą lekturą po kilku latach okazało się o wiele przyjemniejsze, niż było to w liceum. Zdecydowanie więcej rozumiałam, cieszyłam się treścią i pomysłowością Gombrowicza.
Lektura ta potwierdza stwierdzenie,że do niektórych książek należy wrócić po latach, ponieważ dopiero wtedy zauważamy tkwiące w nich piękno.

Pokaż mimo to

Groteska nadziana groteską, doprawiona groteską, z dodatkiem groteski i przystawką w postaci groteski!
Książka, do której z pewnością będę musiała jeszcze kiedys wrócić.

Groteska nadziana groteską, doprawiona groteską, z dodatkiem groteski i przystawką w postaci groteski!
Książka, do której z pewnością będę musiała jeszcze kiedys wrócić.

Pokaż mimo to

Próbowałam przekonać się do tej książki. Książka nie spodobała mi się. Główny bohater czasami strasznie mnie denerwował, ale to tylko moja subiektywna opinia. Według mnie ta książka jest dla tych, którzy lubią groteskę

Próbowałam przekonać się do tej książki. Książka nie spodobała mi się. Główny bohater czasami strasznie mnie denerwował, ale to tylko moja subiektywna opinia. Według mnie ta książka jest dla tych, którzy lubią groteskę

Pokaż mimo to

,,Ferdydurke" to moja młodość. Czasy liceum, odkrywanie życia, poznawanie przyjaciół, pierwsze miłości i rozczarowania. Gombrowicz pokazał mi, jak można bawić się formą, jak ją przekształcać, jak zakładać maskę i przybierać gębę. Nauczył mnie, że w życiu można być też narratorem i patrzeć na wszystko trochę z dystansu. Czasem budzę się rano i nie wiem ile mam lat. Może znów jestem chłopcem i wzdycham do pensjonarki. Dlatego ,,Ferdydurke" to dla mnie kultowa powieść.

,,Ferdydurke" to moja młodość. Czasy liceum, odkrywanie życia, poznawanie przyjaciół, pierwsze miłości i rozczarowania. Gombrowicz pokazał mi, jak można bawić się formą, jak ją przekształcać, jak zakładać maskę i przybierać gębę. Nauczył mnie, że w życiu można być też narratorem i patrzeć na wszystko trochę z dystansu. Czasem budzę się rano i nie wiem ile mam lat. Może znów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tragedia najgorsza lektura szkolna.

Tragedia najgorsza lektura szkolna.

Pokaż mimo to

Dość ciężka w zrozumieniu książka. Mam wrażenie, że Gombrowicz brał coś podczas tworzenia. Przedstawione są tu losu 30-letniego... 17-letniego, a później jednak 30-letniego Józia. Wątki jak i sama osobowość Józia są bardzo poplątane i ciężko się czasami połapać co się właściwie stało. Zakończenie kompletnie mnie zaskoczyło i żałuję, że wątek Miętusa został w tak brutalny sposób urwany. Książka ciekawa choć nie dla każdego. Miłe odetchnięcie po "Granicy" Nałkowskiej, która osiągnęła to czego nie potrafiły inne książki - pokonała mnie. "Ferdydurke" polecam lecz nie jako lekką lekturę.

Dość ciężka w zrozumieniu książka. Mam wrażenie, że Gombrowicz brał coś podczas tworzenia. Przedstawione są tu losu 30-letniego... 17-letniego, a później jednak 30-letniego Józia. Wątki jak i sama osobowość Józia są bardzo poplątane i ciężko się czasami połapać co się właściwie stało. Zakończenie kompletnie mnie zaskoczyło i żałuję, że wątek Miętusa został w tak brutalny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cieszę się, że wróciłam do Ferdydurke po kilku latach od skończenia liceum. Większe doświadczenie czytelnicze i wyrobiona wrażliwość pozwoliły mi naprawdę cieszyć się tą książką. Myślę, że ostatnie, czego chciał autor, to żeby weszła do kanonu lektur szkolnych - to wręcz takie upupienie - zmuszanie 18-latków do interpretacji dzieła, które najlepiej przemawia do ludzi w okolicach trzydziestki. Wchodząc w prawdziwie dorosłe życie zauważamy, że bardzo ciężko wyrzec przybieranej maski. Naturalność również staje się pozą i pewnego rodzaju manifestem. Chcemy być brani na poważnie, a tu co chwile ktoś podtyka nam cukierki, w formie dobrych rad, krytyki wyborów i oczywiście wspomnień, jak to kiedyś było lepiej. Zaskakujące też jest, że przez tyle lat satyra na usilną postępowość i starcie konserwatyści-lewicowcy nie straciła na aktualności. Nieco przerażające jest to, że Młodziakowie, których poglądy były ekstrawaganckie przed rewolucją obyczajową, w dalszym ciągu siali by zgorszenie wśród wielu polskich rodzin.

Cieszę się, że wróciłam do Ferdydurke po kilku latach od skończenia liceum. Większe doświadczenie czytelnicze i wyrobiona wrażliwość pozwoliły mi naprawdę cieszyć się tą książką. Myślę, że ostatnie, czego chciał autor, to żeby weszła do kanonu lektur szkolnych - to wręcz takie upupienie - zmuszanie 18-latków do interpretacji dzieła, które najlepiej przemawia do ludzi w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę komedii, trochę charakteru, trochę z życia, a w całości właściwie nic. Od początku bawiło mnie słowo czytane, rozważania i losy bohatera. Tak, zostałam udziecinniona. Udało się to Gombrowiczowi. Szkoda, że później została pustka. Tak jakby autor wyczerpał to co najlepsze, a na koniec zostało spłycenie całości utworu aby go tylko zakończyć.

Trochę komedii, trochę charakteru, trochę z życia, a w całości właściwie nic. Od początku bawiło mnie słowo czytane, rozważania i losy bohatera. Tak, zostałam udziecinniona. Udało się to Gombrowiczowi. Szkoda, że później została pustka. Tak jakby autor wyczerpał to co najlepsze, a na koniec zostało spłycenie całości utworu aby go tylko zakończyć.

Pokaż mimo to

Może kiedyś zrozumiem jej fenomen, na dzień dzisiejszy, niestety, ale dla mnie lektura dość oporna i męcząca. Autor chciał manipulować słowem przez co fabuła, bohaterowie zeszli na zbyt daleki plan.

Może kiedyś zrozumiem jej fenomen, na dzień dzisiejszy, niestety, ale dla mnie lektura dość oporna i męcząca. Autor chciał manipulować słowem przez co fabuła, bohaterowie zeszli na zbyt daleki plan.

Pokaż mimo to