Ludzie bezdomni

Zacznę od tego, że żałuję, iż nie udało mi się tej książki tak zgłębić jeszcze w liceum. Teraz, kilka lat później, odkrywam Żeromskiego na nowo.

Sama książka jest przerażająco współczesna. Czy to oznacza, że nie udało się zmienić świata, nie udało się zmienić Polski? Tacy młodzi gniewni jak Judym są w każdym pokoleniu, i każdemu pokoleniu są potrzebni. Czytając widziałem świat oczami Judyma, ale jednocześnie też swoimi. My młodzi, którzy myślimy, że jesteśmy w stanie zmienić coś w świecie nas otaczającym ścieramy się z "dziaderskim" betonem, chcącym za wszelką cenę utrzymać swój świat we władzy. Bo młodzi są zbyt młodzi i za mało o ich świecie wiedzą. Bo gdy oni byli młodzi, mieli swoje idee i pomysły, nie udało im się ich zrealizować. Żeromski pokazuje też do dziś aktualne blaski i cienie kapitalizmu i wykorzystywanie (dziś niekoniecznie fizyczne) społecznych nizin. Co jest receptą? Czy potrzebujemy więcej Judymów? Odnajdując cząstki (czy raczej spore kawały) Judyma w sobie wierzę, że jego ostateczny wybór miał sens. Wierzę, że my młodzi dziś nie zostaniemy ludźmi bezdomnymi we własnym świecie.

P.S. Polecam przyjrzeć się głębiej postaci inżyniera Korzeckiego. Czy to nie aby pierwsza taka postać opisana w polskiej literaturze i to w tak (nie)dosłowny sposób?

Zacznę od tego, że żałuję, iż nie udało mi się tej książki tak zgłębić jeszcze w liceum. Teraz, kilka lat później, odkrywam Żeromskiego na nowo.

Sama książka jest przerażająco współczesna. Czy to oznacza, że nie udało się zmienić świata, nie udało się zmienić Polski? Tacy młodzi gniewni jak Judym są w każdym pokoleniu, i każdemu pokoleniu są potrzebni. Czytając widziałem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W skali LC "szósteczka" to "dobra" ocena, a mamy tutaj dobrą z plusem. U Żeromskiego najbardziej fascynujące jest zderzenie naturalistycznego wychowania z czasem dekadenckim, czasem socjalistycznym światopoglądem. Byłby zatem Tomcio spadkobiercą idei pozytywistycznych, ale ma w sobie też ten młody gniew, tę potrzebę rewolucji nowego pokolenia. Wspaniale wypada drobiazgowo "zriserczowany" świat, od paryskich melin, przez prawdziwe, zabójcze oblicze warszawy, po toksyczne bagniska Zagłębia. Różnie - zderzenia protagonisty z pozostałymi postaciami czy dziwnie pocięta metoda narracji. Niepotrzebny zaś, i tego będę bronił, był dziennik Joasi.

W skali LC "szósteczka" to "dobra" ocena, a mamy tutaj dobrą z plusem. U Żeromskiego najbardziej fascynujące jest zderzenie naturalistycznego wychowania z czasem dekadenckim, czasem socjalistycznym światopoglądem. Byłby zatem Tomcio spadkobiercą idei pozytywistycznych, ale ma w sobie też ten młody gniew, tę potrzebę rewolucji nowego pokolenia. Wspaniale wypada drobiazgowo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jakże mylące są opisy czy komentarze dotyczące tej powieści, nie wspominając o średniej ocen, która w moim odczuciu jest bardzo niesprawiedliwa dla literatury, która nie jest z natury rozrywkowa, ale ma za to do zaoferowania o wiele więcej. "Ludzie bezdomni" to opowieść o społeczeństwie, o podziałach, nierównościach i wywodzących się z nich lęków oraz barier. Judym to człowiek pełen idei, które co rusz natrafiają na twardy beton, są rozjeżdżane niczym przez walec. Z racji niskiego pochodzenia, doktora obezwładniają kompleksy oraz ciągłe poczucie, że nie zasługuje on na to samo, na co jego "lepiej" urodzeni koledzy. Szlachetne intencje nie są jedynym powodem, dla którego Judym podejmuje swoje decyzje. Podczas lektury uderzało mnie wielokrotnie, jak wiele spostrzeżeń czy to doktora czy Joannny Podborskiej wciąż jest aktualnych w polskim społeczeństwie, z jak wielu przywar wciąż nie wyrośliśmy jako Polacy ale też jako ludzie. Mimo, że Żeromski napisał "Ludzi bezdomnych" już mocno ponad sto lat temu, kiedy świat był o wiele bardziej konserwatywny niż obecnie, protagoniści mają niemal współczesne podejście do wielu spraw. Zwłaszcza podobały mi się wywody pani Joanny na temat sytuacji kobiet. Oczywiście książka nie jest napisana "po współczesnemu", ale ciężko doszukiwać się takiego stylu w XIX-wiecznej literaturze. Zresztą, czy nie po to czytamy książki z minionych epok, aby poczuć ich klimat, zrozumieć je?
Prawie zapomniałam o wątkach industrialnych, które dużo mówią o początkach dzisiejszych kapitalistycznych gospodarek, które zostały zbudowane na eksploatacji niższych warstw społecznych. Żeromski pieczołowicie przybliżył warunki, w jakich ludzie ci mieszkali i pracowali. Co do rozwlekłych opisów przyrody, to prawda, że wymagają cierpliwości. Jednak dzięki nim łatwiej ulec tym samym wrażeniom, co postaci, poczuć to co one w danym momencie. Są one niejednokrotnie odbiciem ich myśli, stanów i sytuacji życiowych.
Podsumowując, "Ludzie bezdomni" to opowieść ważna, wymagająca i mimo swojej leciwości, podejrzanie znajoma. Pozostawiam bez oceny, ponieważ nie wszystko da się i ma sens sprowadzić do konkretnej cyferki.

Jakże mylące są opisy czy komentarze dotyczące tej powieści, nie wspominając o średniej ocen, która w moim odczuciu jest bardzo niesprawiedliwa dla literatury, która nie jest z natury rozrywkowa, ale ma za to do zaoferowania o wiele więcej. "Ludzie bezdomni" to opowieść o społeczeństwie, o podziałach, nierównościach i wywodzących się z nich lęków oraz barier. Judym to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najnudniejsza lektura, jaką czytałam - i mówi to wielbicielka lektur szkolnych.

Najnudniejsza lektura, jaką czytałam - i mówi to wielbicielka lektur szkolnych.

Pokaż mimo to

Ludzie bezdomni autorstwa Stefana Żeromskiego to bez wątpienia bardzo znana lektura szkolna.
Główny bohater to młody lekarz który szuka swojego miejsca na ziemi. Ma ideały i jest bardzo szlachetnym człowiekiem chcącym nieść pomoc najbardziej potrzebującym. Jest to opowieśc o nierównościach społecznych . Dobra lektura dla dorastającej młodzieży.

Ludzie bezdomni autorstwa Stefana Żeromskiego to bez wątpienia bardzo znana lektura szkolna.
Główny bohater to młody lekarz który szuka swojego miejsca na ziemi. Ma ideały i jest bardzo szlachetnym człowiekiem chcącym nieść pomoc najbardziej potrzebującym. Jest to opowieśc o nierównościach społecznych . Dobra lektura dla dorastającej młodzieży.

Pokaż mimo to

6/10
W "Ludziach bezdomnych" Żeromski opowiada historię idealisty Tomasza Judyma, doktora tułającego się po Polsce i Europie w poszukiwaniu własnego miejsca i celu w życiu. Nie jest to, jak sądziłem, opowieść o altruizmie, nędzy i trudzie służenia najuboższym. I choć ten temat też jest lekko poruszony w powieści, głównym tematem jest indywidualizm i życie w drodze. Są to rzeczywiście ciekawsze motywy niż po prostu bieda, ale mimo to Żeromski nie potrafi wytworzyć ciekawej fabuły.

Judym jest po prostu mdły, prosty i nijaki. Z pewnością dałoby się wytworzyć znacznie ciekawszą postać, której głównymi cechami byłaby osobliwa mieszanka wspomnianych idealizmu i altruizmu z postawą buntowniczą wobec świata. Inne postacie są równie wyblakłe, choć łączy ich motyw wędrówki podejmowanej z różnych powodów. Nie znam innej klasycznej polskiej powieści, która działaby się w tak wielu miejscach w ciągu jednej książki, co jest akurat ciekawym aspektem.

Żeromski jednak strasznie przynudza w wielu momentach. Kompozycja powieści jest dość chaotyczna. O niektórych sprawach autor potrafi się rozwodzić, o innych (jak np. działalność Judyma w uzdrowisku) jedynie przebąkiwać w ogólnikach. W połowie powieści pojawia się najdłuższy rozdział z fragmentami z pamiętnika pewnej panny. Związek z resztą powieści jest znikomy, a gdy czytelnik w końcu dowie się, kim jest ta panna, prędzej się zirytuje, niż zaskoczy. Dygresje nie służą niczemu - miałem wrażenie, że Żeromski naczytał się Dostojewskiego i postanowił się w pewnych momentach wzorować na jego dygresyjnym stylu, ale nie zrozumiał, że dygresje muszą służyć dalszej fabule, by miały sens. Autor więc traktuje życie ludzi jako część przyrody. Brzmi to trochę jak taki pseudo naturalizm i chyba nim jest.

Ponoć przełomowa dla polskiej literatury powieść jest więc co najwyżej niezłą, głównie za sprawą słabego warsztatu. Irytujące były też te wszystkie niesamowite i mało prawdopodobne sploty wydarzeń (cudowne spotkanie zagranicą Karbowskich przez Judymową), które przypominały czytelnikowi, że to tylko fikcja literacka. Jedyną ciekawą rzeczą jest metafora tytułowych ludzi bezdomnych, czyli ludzi w ciągłej podróży, wybierających w ramach nonkonformistycznego buntu tułaczkę mimo możliwości ustatkowania się i wiedzenia prostego życia.

6/10
W "Ludziach bezdomnych" Żeromski opowiada historię idealisty Tomasza Judyma, doktora tułającego się po Polsce i Europie w poszukiwaniu własnego miejsca i celu w życiu. Nie jest to, jak sądziłem, opowieść o altruizmie, nędzy i trudzie służenia najuboższym. I choć ten temat też jest lekko poruszony w powieści, głównym tematem jest indywidualizm i życie w drodze. Są to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa. :)

Ciekawa. :)

Pokaż mimo to

Ani mnie to ziębi, ani grzeje. Chociaż może trochę jednak grzeje, bo utwór jest historycznie ważny i wywarł wplyw na ówczesnych.

Ani mnie to ziębi, ani grzeje. Chociaż może trochę jednak grzeje, bo utwór jest historycznie ważny i wywarł wplyw na ówczesnych.

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych lektur z czasów szkolnych ;)

Jedna z moich ulubionych lektur z czasów szkolnych ;)

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka.

Bardzo dobra książka.

Pokaż mimo to