Tajemniczy ogród

Mądra, ciepła i pouczająca książka dziecięca dla małych i dorosłych. Świetnie się bawiłam słuchając jej.

Mądra, ciepła i pouczająca książka dziecięca dla małych i dorosłych. Świetnie się bawiłam słuchając jej.

Źle wspominam tę książkę z czasów dzieciństwa. Zawsze lubiłam czytać, więc dostałam na prezent "Tajemniczy ogród". W dobrej wierze, ale, niestety, dla mnie totalna klapa. Momentami była dla mnie potwornie nudna, a jeśli dobrze pamiętam, chyba jej nawet nie skończyłam. Ciągnące opisy, ale głównie postać głównej bohaterki... Potwornie mnie irytowała. Na pewno nie przeczytam jej ponownie, wystarczająco już mnie zniechęciła za dzieciaka. Dodatkowo ją źle wspominam, gdyż była, niestety, lekturą w szkole podstawowej...

Źle wspominam tę książkę z czasów dzieciństwa. Zawsze lubiłam czytać, więc dostałam na prezent "Tajemniczy ogród". W dobrej wierze, ale, niestety, dla mnie totalna klapa. Momentami była dla mnie potwornie nudna, a jeśli dobrze pamiętam, chyba jej nawet nie skończyłam. Ciągnące opisy, ale głównie postać głównej bohaterki... Potwornie mnie irytowała. Na pewno nie przeczytam...

Fajna książka, fajnie się czyta, ale CZEMU TU JEST PROMOWANE KAZIRODZTWO

Fajna książka, fajnie się czyta, ale CZEMU TU JEST PROMOWANE KAZIRODZTWO

Kiedyś to były czasy... dzieciaki nie siedziały przy komputerach czy telefonach, tylko dla nich największą radością była natura. O tym zachwycie cudownie się czytało. ALE .... jesli jest to książka przeznaczona dla młodszych w podstawówce to nie zazdroszczę, miejscami ciężko się to czytało

Kiedyś to były czasy... dzieciaki nie siedziały przy komputerach czy telefonach, tylko dla nich największą radością była natura. O tym zachwycie cudownie się czytało. ALE .... jesli jest to książka przeznaczona dla młodszych w podstawówce to nie zazdroszczę, miejscami ciężko się to czytało

Miło nadrabiać dzieciństwo.

Miło nadrabiać dzieciństwo.

Bardzo piękna książka. Ukazuje przemiane u dzieci i dorosłych. Kocham tą książkę ❤️❤️❤️❤️❤️

Bardzo piękna książka. Ukazuje przemiane u dzieci i dorosłych. Kocham tą książkę ❤️❤️❤️❤️❤️

Jestem przekonany, że dzięki tej powieści poczucie piękna ziemi i otaczającego ją nieba długo mnie nie opuści. A to wszystko za sprawą tak często wykpiwanej przez dorosłych dziecięcej ufności, tej jakże mało pielęgnowanej umiejętności wiary w dobro, która często po przekroczeniu progu dorosłości przekształca się w gorycz zawiedzionych nadziei. Sam się sobie dziwię, że wyczarowany piórem Burnetta ogród, tak długo czekał na odkrycie przeze mnie. W poszukiwaniu furtki do podsycających ciekawość nowości zawsze gdzieś omijałem klucz, którym mógłbym się posłużyć akurat w tym celu. Gdy w końcu go odnalazłem, to z zachwytem się przyglądałem panującej tam wiośnie i z niecierpliwością wyczekiwałem zapanowania szczęścia. Powieść Francesa Hodgsona Burnetta należy do gatunku zawsze dobrze kończących się historii. Dlatego też wiedziałem o tym, że szarość przemieni się w zieleń a życie powróci tam, skąd wcześniej musiało odejść.

Wyraźnie dominujące w "Tajemniczym ogrodzie" czarowne tony i głosy nie były jedynymi, dzięki którym zauroczyłem się tą lekturą. Ogromny wpływ na odbiór tej powieści miało zaufanie, przenikające każdą stronę przesyconej wiosennym światłem historii. To ufność w siłę nowego, potężnego i przedziwnego uczucia. Zdolnego przemodelować wyglądający na znieruchomiałego świat i tchnący w niego powiew świeżości. Przez ostatnie kilka dni miałem wiele czasu aby dobrze się rozejrzeć po tym pełnym tajemniczego czaru królestwie. Byłem świadkiem narodzin przyjaźni. Widziałem jak wszystko rośnie. Patrzyłem na dom pełen zagadek i dziwowałem się nad czarami przyrody. Coś magicznego otaczało tytułowy ogród, roztaczało aurę miłości i zrozumienia. Nie brakowało nawet wiary w ludzi, rosnącego z rozdziału na rozdział przeświadczenia o potędze ludzkiego uczucia.

"Tajemniczy ogród" jest też opowiedzianą z zapałem i fantazją historią wielkiej przemiany. Ponieważ aby można było do niego wejść, to trzeba kochać życie. Należy patrzeć i słuchać, szukając ukojenia potrzeba wyzbyć się urojonych obaw i lęków. Warto przy tym pamiętać o szacunku do ludzi i zwierząt. Tylko wtedy wiosna naszego życia dokona w nim cudów. Dzięki temu odczujemy ulgę i poczujemy prawdziwy zapach doskonałej chwili. Bo myślę, że chyba chodzi tu o ukazaną przelotnym momentem doskonałość. Jednak nie o tę górnymi słowami wyrażoną chęć wspinania się na szczyty doświadczenia ale o cichą i skromną pracę dla ogółu ludzi. Bo gdy świat rodzi się na nowo, to i dla nas, aktywnych uczestników przemiany, znajdzie się w nim wygodne miejsce. Bardzo pokrzepiająca jest ta nadzieja na lepsze życie.

Po przeczytaniu tej książki można mieć z pewnością wiele pomysłów na lepsze ułożenie sobie świata wokół siebie. Tym bardziej, że jako osoby wciąż go poznające chcemy kierować się uczuciami, dzięki którym ciągle wzrastamy i zyskujemy odpowiednią dla nas pozycję. Ta książka wiele nam w tym pomoże ale jednocześnie postawi przed nami pytania, na których odpowiedź poznamy dopiero po wykształceniu w sobie specyficznego zaufania do otaczającej nas rzeczywistości. Nie każde działanie jest dobre i nie wszystkie rozwiązania wpływają na naszą korzyść. Wiele zależy od znalezionego przez nas klucza do pojmowania życia i od umiejętnego się nim posłużenia. Tego nas uczą bohaterowie "Tajemniczego ogrodu", przekonania o celowości zmian ale też wiary w rwącą rzekę życia zwaną szczęściem, do której wskoczenie w odpowiednim momencie jest nie lada wyzwaniem.

Jestem przekonany, że dzięki tej powieści poczucie piękna ziemi i otaczającego ją nieba długo mnie nie opuści. A to wszystko za sprawą tak często wykpiwanej przez dorosłych dziecięcej ufności, tej jakże mało pielęgnowanej umiejętności wiary w dobro, która często po przekroczeniu progu dorosłości przekształca się w gorycz zawiedzionych nadziei. Sam się sobie dziwię, że...

Fajna, przygodowa książka dla dzieci, niestety nie spodobał mi się ten aspekt edukacyjny, jakoś chyba za stara jestem już na takie głupkowate mądrości, wielkie pompatyczne idee... pod koniec miało się wrażenie że autor aż za bardzo chce nam pokazać jak bardzo pozytywne myśli zmieniają świat. Okej, ale życie nie jest takie kolorowe i czasami człowiek spotyka się ze ścianą, nie taką którą spotkali nasi bohaterowie w postaci muru tajemniczego ogrodu, to są faktyczne przeszkody nie do pokonania.
Może dziecko by się nabrało ale nie dorosły.

Momentami niestety książka była nudnawa choć miło się obserwowało przemianę bohaterów. Podobał mi się ten mistyczny, magiczny klimat.

Przemawia przeze mnie trochę nostalgia bo mama czytała mi tą historię do snu... po czasie uważam że pewne rzeczy lepiej wyglądały we wspomnieniach ;)

Fajna, przygodowa książka dla dzieci, niestety nie spodobał mi się ten aspekt edukacyjny, jakoś chyba za stara jestem już na takie głupkowate mądrości, wielkie pompatyczne idee... pod koniec miało się wrażenie że autor aż za bardzo chce nam pokazać jak bardzo pozytywne myśli zmieniają świat. Okej, ale życie nie jest takie kolorowe i czasami człowiek spotyka się ze ścianą,...

Kto z nas nie zna książki lub filmy “Tajemniczy ogród” jest to cudowna historia, która pokazuje, jak ważna jest przyjaźń.
Cudownie było wrócić do tej historii po latach, bo nie ukrywam, że jako dzieciak nie lubiłam szkolnych lektur 😂
Jednak teraz kiedy dzięki wydawnictwu mogła wrócić do kapryśnej Mary i osamotnionego Collinsa. Fajnie było odkrywać z nimi tajemnice posiadłości i tytułowego tajemniczego ogrodu.
Dodatkowym plusem, a zarazem wspaniałym dodatkiem są piękne ilustracje w książce, które działają pobudzająco na wyobraźnię i pozwalają się przenieść do książkowego świata.
Polecam jest to historia nie tylko dla dzieci ale również dla dorosłych.

Kto z nas nie zna książki lub filmy “Tajemniczy ogród” jest to cudowna historia, która pokazuje, jak ważna jest przyjaźń.
Cudownie było wrócić do tej historii po latach, bo nie ukrywam, że jako dzieciak nie lubiłam szkolnych lektur 😂
Jednak teraz kiedy dzięki wydawnictwu mogła wrócić do kapryśnej Mary i osamotnionego Collinsa. Fajnie było odkrywać z nimi tajemnice...

"Gdzie róże, chłopcze, posiejesz,
Nie mogą zakwitnąć osty"

"Gdzie róże, chłopcze, posiejesz,
Nie mogą zakwitnąć osty"