Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy książka jest dobra? Kiedy nie przestajesz o niej myśleć. Kiedy musiałam ją odłożyć ze względów tak prozaicznych jak przygotowanie i zjedzenie obiadu, sprzątanie itp. to ledwo ją położyłam na półce a już chciałam wiedzieć co będzie dalej. Co mnie tak urzekło? Może to że nie czytałam jeszcze zbyt wielu powieści o tematyce miłosnej bo uważałam to za banał (może niesłusznie?) a miłość ukazana w „Jeźdzcu…” była inna, może taka o jakiej może ja sama czasem marzę, to nie było uczucie takie o jakim możemy poczytać w utworach Danielle Steel. Dla mnie była to literatura wzbudzająca emocje – emocje z Leningradu 41, emocje Tatiany, Aleksandra i innych bohaterów przenosiły się do mojego pokoju wprost do mnie.
Jednak zgadzam się z wcześniejszymi opiniami że autorkę nieco poniosło w II części z opisami zbliżeń pary, czasem także wręcz denerwowałam się na Tanię, najbardziej „byłam na nią zła” kiedy Aleksander przyjechał do Łazariewa a ona zaczęła się z nim kłócić dosłownie „gotowało się we mnie” i także może wstyd się przyznać kiedy Dasza umarła myślałam że Tania będzie miała już „wolną drogę” do Aleksandra. Ogólnie oceniam „Jeźdźca Miedzianego” na 8,5 gwiazdki bo 10 mogę dać „Saszeńce” Montefiore. Co nie zmienia faktu, że dziś mamy poniedziałek, w niedzielę skończyłam czytać pierwszą część trylogii leningradzkiej i ciągle o niej myślę a nie mogę dowiedzieć się co było dalej gdyż drugiej części nie mam (na razie); więc na zakończenie mogę powiedzieć, że kto zabiera się za pierwszą część niech ma w pobliżu drugą – „Tatianę i Aleksandra”.

Kiedy książka jest dobra? Kiedy nie przestajesz o niej myśleć. Kiedy musiałam ją odłożyć ze względów tak prozaicznych jak przygotowanie i zjedzenie obiadu, sprzątanie itp. to ledwo ją położyłam na półce a już chciałam wiedzieć co będzie dalej. Co mnie tak urzekło? Może to że nie czytałam jeszcze zbyt wielu powieści o tematyce miłosnej bo uważałam to za banał (może...