Katarzyna II Wielka – caryca Rosji. Któż ją nie zna? W Polsce ma niechlubną sławę, nasza historia ocenią ją surowo, uważa się ją za główną sprawczynią upadku naszej państwowości. Ale gdyby na nią spojrzeć inaczej? Jak na człowieka z krwi i kości, jak na kobietę z pełną gamą uczuć i myśli. Biografię carycy autorstwa Roberta K. Massie zaczęłam czytać z lekką obawą, czy przez nią przebrnę (ma ponad 500 stron),czy nie będzie mnie nudzić. Niepotrzebnie, gdyż jak dotąd dla mnie jest to najlepsza biografia, jaką przeczytałam. Rewelacyjnie napisana, czyta się szybko i przyjemnie, jak powieść. Autor nie tylko nakreślił sama postać Katarzyny i otaczających ja ludzi, ale również przedstawił portret epoki, jej kulturę, filozofię oraz wydarzenia zagraniczne, które miały wpływ na działania carycy. Szkoda bardzo, że ta książka nie jest już dostępna w regularnej sprzedaży. Jeszcze bardziej szkoda, że w ogóle nie ukazała się u nas biografia Piotra Wielkiego tego świetnego pisarza. Ciągle czekam na polskie wydanie książki „Peter the Great: His Life and World”, ale czy się ukaże?

Katarzyna II Wielka – caryca Rosji. Któż ją nie zna? W Polsce ma niechlubną sławę, nasza historia ocenią ją surowo, uważa się ją za główną sprawczynią upadku naszej państwowości. Ale gdyby na nią spojrzeć inaczej? Jak na człowieka z krwi i kości, jak na kobietę z pełną gamą uczuć i myśli. Biografię carycy autorstwa Roberta K. Massie zaczęłam czytać z lekką obawą, czy przez...

Zapytajcie jakiegoś ucznia polskiej szkoły podstawowej albo i średniej o Katarzynę Wielką a z reguły usłyszycie opinie dalekie od pochlebnych. Caryca-niedźwiedzica, absolutna autokratka, farbowana Ruska morda, Niemra przebrzydła co Polskę potraktowała jak pizzę, dzieląc się nią bez ceregieli z Austriakami i Prusakami. Ci których kręci poszukiwanie skarbów mogą jeszcze dorzucić co nieco informacji na temat bursztynowej komnaty i tu w zasadzie wiedza na temat jednej z najciekawszych kobiet osiemnastego wieku się kończy.

Nie jestem pewna czy książka Roberta Massie jest w stanie trafić do takich uczniów ale na pewno wyłania się z niej obraz dość różny od opinii które można znaleźć w polskich podręcznikach. Dla mnie osobiście najbardziej zaskakująca była informacja że Katarzyna, wtedy jeszcze zwana Sophie, urodziła się w... Szczecinie. Dlaczego do tej pory to miasto nie skapitalizowało takiej 'bombowej' informacji? Nie wiem.

Wiem jedno- byłam w Ajaccio na Korsyce, miejscu urodzin Napoleona Buonaparte, i przypominano mi o tym fakcie na tysiąc różnych sposobów. Rodzinny dom państwa Buonaparte przy uliczce Rue Saint-Charles jest właściwie jedną z głównych atrakcji tego miasta. Mieści się w nim muzeum poświęcone cesarzowi Francuzów i jego rodzinie a wstęp kosztuje 7 euro. Drodzy włodarze Szczecina - pomyślcie ile można by było zarobić na domu-muzeum poświęconym carycy Katarzynie Wielkiej i jej toksycznej rodzince...

Za walory odkrywczo-poznawcze dałam tej biografii stylizowanej na powieść sześć gwiazdek; trochę ujęłam za stronniczość i dość rozmamłaną końcówkę a także dłużyzny tu i ówdzie. Całościowo jednak polecam.

Zapytajcie jakiegoś ucznia polskiej szkoły podstawowej albo i średniej o Katarzynę Wielką a z reguły usłyszycie opinie dalekie od pochlebnych. Caryca-niedźwiedzica, absolutna autokratka, farbowana Ruska morda, Niemra przebrzydła co Polskę potraktowała jak pizzę, dzieląc się nią bez ceregieli z Austriakami i Prusakami. Ci których kręci poszukiwanie skarbów mogą jeszcze...

Bardzo ciekawie i rzetelnie napisana biografia Katarzyny II. Ale czy nie przedstawia jej w zbyt wyidealizowany sposób? Może warto też głębiej spróbować wytłumaczyć jej postawy polityczne, miłości, słabości. Barwny fresk historyczny, który daje pewną wiedzę o Rosji tamtych czasów. Soczyście, treściwie napisane.

Bardzo ciekawie i rzetelnie napisana biografia Katarzyny II. Ale czy nie przedstawia jej w zbyt wyidealizowany sposób? Może warto też głębiej spróbować wytłumaczyć jej postawy polityczne, miłości, słabości. Barwny fresk historyczny, który daje pewną wiedzę o Rosji tamtych czasów. Soczyście, treściwie napisane.

Po mojemu, warto czasami przeczytać książki spoza kręgu beletrystyki. Ja, jako że historią Rosji interesuję się bardzo, a postać Katarzyny II zawsze bardzo mnie interesowała, sięgnąłem po jej biografie, którą napisaną przez Roberta K. Messie.

Gruba książka, pełno historii, sporo dat, wydawać by się mogło, że to nuda, którą się pamięta z lekcji historii w szkole. Wcale w tym przypadku tak nie jest. Autor cudownie opisuje życie wielkiej imperatricy. Od jej najmłodszych lat, czyli od narodzin w Szczecinie, kiedy jeszcze nazywała się księżniczką Zofią Fryderyką Augustą. Pięknie opisana jej podróż do Rosji, poznanie z Piotrem III, jej stosunek do carycy Elżbiety Pietrownej.

Książka jest podzielone na jasne, czytelne rozdziały, który każdy odpowiada rozdziałom z życia carycy. Oprócz tego jest mnóstwo tekstów źródłowych, fragmenty pamiętnika Katarzyny, fragmenty listów jej do kochanków i kochanków do niej, ale nie tylko. Świetnie jest opowiedziana historia jej zapoznania się, a później krótkiego związku miłosnego z późniejszym królem Rzeczpospolitej, Stanisławem Augustem Poniatowskim.

A wszystko to jest podane w przystępny sposób, nie ma gigantycznego nagromadzenia dat, nie traktuję się tę książkę jako podręcznik do historii.

Po mojemu, nie ma co się rozpisywać o fabule książki biograficznej... Mogę jedynie powiedzieć, że uważam, z całą pewnością, że jest to jedna z najlepszych biografii Katarzyny Wielkiej na rynku z jaką miałem, styczność. Polecam, polecam, polecam!

http://pomojemuliteratura.blogspot.com/?m=1

Po mojemu, warto czasami przeczytać książki spoza kręgu beletrystyki. Ja, jako że historią Rosji interesuję się bardzo, a postać Katarzyny II zawsze bardzo mnie interesowała, sięgnąłem po jej biografie, którą napisaną przez Roberta K. Messie.

Gruba książka, pełno historii, sporo dat, wydawać by się mogło, że to nuda, którą się pamięta z lekcji historii w szkole. Wcale w...

Do tej interesująco napisanej książki mam dwie uwagi. Autor zupełnie nie korzysta z rosyjskich źródeł. Rosyjscy historycy w wielu kwestiach mają odmienne zdanie na życie i panowanie Katarzyny II. W książce mamy łagodny, żeby nie rzec przesłodzony obraz Carycy, w rzeczywistości kobiety bezwzględnej, korzystającej ze wszystkich dostępnych środków pozwalających na realizację wytyczonych celów.

Do tej interesująco napisanej książki mam dwie uwagi. Autor zupełnie nie korzysta z rosyjskich źródeł. Rosyjscy historycy w wielu kwestiach mają odmienne zdanie na życie i panowanie Katarzyny II. W książce mamy łagodny, żeby nie rzec przesłodzony obraz Carycy, w rzeczywistości kobiety bezwzględnej, korzystającej ze wszystkich dostępnych środków pozwalających na realizację...

Mówiąc uczciwie, za biografiami nigdy specjalnie nie przepadałam. Być może powodem było moje zrażenie się na jednej z "zachwalanych" swego czasu biografii mojego wielkiego idola, Leonadro da Vinci, a może... nie wiem. Nie będę się w to wgłębiać.

Nie przepadałam i już.

Jednak, gdy na portalu "ciekawostkihistoryczne.pl" przeczytałam krótki artykuł o romansie carycy Katarzyny, i informację, że powstał on na podstawie tej książki... poszukałam, zagłębiłam się i w zasadzie to przepadłam.

Robert K. Massie odmalowuje niezwykły portret przede wszystkim kobiety, jaką caryca Katarzyna była. Pokazuje jej słabości, jej siłę, błędy...ocenia, analizuje, jednak przede wszystkim pamięta o tym, że ta wielka i na swój sposób genialna władczyni była przede wszystkim... kobietą.

Niemiecka księżniczka, wywodząca się z początkowo umiarkowanie bogatej szlachty, ze związku wybitnie niedopasowanych rodziców, przybywa na dwór carycy Elżbiety II, jako przyszła narzeczona jej syna, Piotra, późniejszego (i bardzo krótkiego z punktu widzenia władania) cara Piotra III. Zagłębiamy się więc w analizę od początku, poznajemy historię Katarzyny od czasu jej narodzin i trudnego dzieciństwa, poprzez nieprzyjemne relacje z matką, później z mężem aż do objęcia tronu i panowania nad imperium rosyjskim przez długie lata. Poznajemy kobietę, która jest zdeterminowana i ambitna, staje się niemal "ikoną" epoki oświecenia. Posiada swe słabości i chwile zwątpienia, jest zbyt dumną jednak, by sobie odpuścić. Wszelkie upokorzenia, jakich zaznawała od Piotra, przekuła na swoją tarczę. Rosjanie ją pokochali - i ta książka pokazuje, dlaczego.

Sporym plusem jest też pokazanie i zobrazowanie ludzi z najbliższego otoczenia carycy, próba analizy ich osobowości, zachowania i działań, jakie podejmowali. Nie zawsze mądrych działań, to prawda, ale w końcu, to tylko ludzie. Ciężko było się oderwać od lektury - zarwanie jednej nocy tylko po to, by nie przerywać sobie przyjemności warte było litra kawy później...

Niestety, mam wrażenie, że książka jest nie do końca wciąż na tym samym poziomie. Póki autor korzystał z "Pamiętników", narracja była płynna, wciągająca i wręcz z trudem odrywałam się od kolejnych fragmentów. Kiedy "Pamiętniki" się skończyły, a autor był zmuszony korzystać z listów, biografii innych autorów i domysłów, nastąpił spadek jakości czytanej lektury. Zatraciła się osobowość Katarzyny jako kobiety, za to została tylko Katarzyna jako caryca. Choć z drugiej strony pozwala to spojrzeć z innej strony na sytuację polityczną w Polsce: wybór Stanisława Augusta Poniatowskiego na króla, konstytucję 3 maja, powstanie Kościuszkowskie, ale też i na odleglejsze sprawy - oświeceniowe rewolucje dziejące się w całej Europie. Przybliża nam też samą Rosję, jako nie kraj odległy i "dziki", ale dumny, oryginalny i zdecydowany, by utrzymać własne dziedzictwo...

Przystępny język, fragmenty listów, pamiętników i ówczesnych dzieł obrazujących czasy XVIII wieku w Rosji - stanowią olbrzymi plus tej pozycji. Zwłaszcza przystępny język, oraz lekkość, z jaką autor lawiruje między historycznymi sytuacjami. Minus? Zatracenie Katarzyny jako kobiety po objęciu tronu, skupienie się na tym, jak władała, a nie co sobą przedstawiała bardziej prywatnie.

Podsumowując, jest to świetna pozycja z gatunku biografii, po które warto sięgnąć, by raz na zawsze rozprawić się z mitem "tej złej carycy, co to Polskę zniszczyła". Poznać na nowo historię, delektować się nią i przez chwilę czuć się tak, jakby żyło się na dworze oświeconego w końcu caratu rosyjskiego pod panowaniem pewnej bardzo ambitnej, niemieckiej księżniczki, która mimo wszystko zapisała się na kartach historii jako jedna z najpotężniejszych kobiet świata.

http://kaginbox.blox.pl/2016/05/Katarzyna-Wielka-Portret-kobiety.html

Mówiąc uczciwie, za biografiami nigdy specjalnie nie przepadałam. Być może powodem było moje zrażenie się na jednej z "zachwalanych" swego czasu biografii mojego wielkiego idola, Leonadro da Vinci, a może... nie wiem. Nie będę się w to wgłębiać.

Nie przepadałam i już.

Jednak, gdy na portalu "ciekawostkihistoryczne.pl" przeczytałam krótki artykuł o romansie carycy...

mocny portret kobiety, która kochając władzę - sama chciała tylko być kochana

mocny portret kobiety, która kochając władzę - sama chciała tylko być kochana

rewelacyjna biografia, świetnie napisana, język bardzo komunikatywny, no może trochę wybielona, polecam miłośnikom historii wszelkiej

rewelacyjna biografia, świetnie napisana, język bardzo komunikatywny, no może trochę wybielona, polecam miłośnikom historii wszelkiej

Bardzo dobra biografia Katarzyny Wielkiej, z dużą przyjemnością przeczytałem i dużo się z niej dowiedziałem.

Bardzo dobra biografia Katarzyny Wielkiej, z dużą przyjemnością przeczytałem i dużo się z niej dowiedziałem.

Wspaniała biografia Katarzyny Wielkiej.
Ciekawie opisana,świetna książka.

Wspaniała biografia Katarzyny Wielkiej.
Ciekawie opisana,świetna książka.