Jeździec miedziany

Piękna historia czystej, wyjątkowej i jakże trudnej miłości. Książkę czyta jest bardzo przyjemnie, pomimo swej objętości. Jest inna niż wszystkie i na pewno pozostanie w moich myślach na długo. Polecam

Piękna historia czystej, wyjątkowej i jakże trudnej miłości. Książkę czyta jest bardzo przyjemnie, pomimo swej objętości. Jest inna niż wszystkie i na pewno pozostanie w moich myślach na długo. Polecam

Pokaż mimo to

Co łączy „Jeźdźca miedzianego” z Australian Open?
Zapraszam do zapoznania z moją opinią :)
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2021/02/paullina-simons-jezdziec-miedziany.html

Co łączy „Jeźdźca miedzianego” z Australian Open?
Zapraszam do zapoznania z moją opinią :)
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2021/02/paullina-simons-jezdziec-miedziany.html

Pokaż mimo to

Przepiękna książka o miłości i chęci przeżycia za wszelką cenę
w warunkach okrucieństw wojny.
Dowiadujemy się jak wyglądało życie w okupowanym przez faszystów Leningradzie.
Czytając tą historię powinniśmy docenić to co posiadamy w naszym życiu i w jakich warunkach żyjemy.
Stukrotnie polecam

Przepiękna książka o miłości i chęci przeżycia za wszelką cenę
w warunkach okrucieństw wojny.
Dowiadujemy się jak wyglądało życie w okupowanym przez faszystów Leningradzie.
Czytając tą historię powinniśmy docenić to co posiadamy w naszym życiu i w jakich warunkach żyjemy.
Stukrotnie polecam

Pokaż mimo to

Teraz nie mam co wypominać, że same dłużyzny, powtórki i brak sensu w treści, trzeba było nie kupować i nie czytać. No ale przeczytałam i już wiem, że więcej książek tej autorki nie wezmę do ręki. Chociaż trzeba przyznać, że pani Simons z talentem wyprodukowała tomisko 700 stron o niczym. Dwie gwiazdki dałam za wydanie książki.

Teraz nie mam co wypominać, że same dłużyzny, powtórki i brak sensu w treści, trzeba było nie kupować i nie czytać. No ale przeczytałam i już wiem, że więcej książek tej autorki nie wezmę do ręki. Chociaż trzeba przyznać, że pani Simons z talentem wyprodukowała tomisko 700 stron o niczym. Dwie gwiazdki dałam za wydanie książki.

Pokaż mimo to

rzewna ale fajnie się czyta

rzewna ale fajnie się czyta

Pokaż mimo to

W trakcie lektury towarzyszyły mi różne uczucia, od radości przez smutek do złości na autorkę. Książka opowiada o losach Tani i Aleksandra, którzy poznają się w dniu wybuchu II wojny światowej pomiędzy Niemcami a ZSSR. Pomimo okrucieństwa wojny, otaczającej ich śmierci i głodu w zablokowanym Leningradzie udaje im się przeżyć, a łączące ich uczucie zdaje się przetrwać wszystko. W pewnym momencie książka zaczęła mnie nużyć, autorka zamiast zakończyć opowieść postanowiła spiętrzyć problemy, mając zapewne chęć kontynuowania losów bohaterów. Przeczytałam streszczenie pozostałych części i uważam, że historia powinna zakończyć się na pierwszym tomie w inny sposób, bardziej optymistyczny.

W trakcie lektury towarzyszyły mi różne uczucia, od radości przez smutek do złości na autorkę. Książka opowiada o losach Tani i Aleksandra, którzy poznają się w dniu wybuchu II wojny światowej pomiędzy Niemcami a ZSSR. Pomimo okrucieństwa wojny, otaczającej ich śmierci i głodu w zablokowanym Leningradzie udaje im się przeżyć, a łączące ich uczucie zdaje się przetrwać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdybym miała streścić na krótko tę książkę, to brzmiało, by to tak "Wow, co to było?" w pozytywnym znaczeniu.

"Jeździec Miedziany" krążył nade mną od lat. Broniłam się przed nim, ponieważ, nie przepadam za tematyką wojenną. Ale Nowy Rok, nowa ja, prawda?

Książka zaczyna się niewinnie- siedemnastoletnia Tatiana wstaje, by dowiedzieć się z radia, że wybuchła wojna. Że Niemcy zaatakowali Rosję. Tatiana traktuje to na początku jak "nowy rozdział w życiu". Jej nastawienie zmienia pewien Aleksander- żołnierz, którego spotyka na przystanku. Ulegają swojemu urokowi już od pierwszego wejrzenia. Ich relacja jest spokojna, oddają się spacerom i rozmowom. Wszystko się zmienia, gdy starsza siostra Tatiany, Dasza przyprowadza Aleksandra do domu, by przedstawić go jako swojego ukochanego. Tatiana jest rozdarta- z jednej strony chciałaby poczuć się szczęśliwa z "Szurą", z drugiej strony nie chce łamać serca swojej siostrze. Od tej pory Tatia, Szura i Dasza trwają w bardzo dziwnym trójkącie. Całości z pewnością nie ułatwia trwająca wojna.

Paullina Simons nie owija niczego w bawełnę- przedstawia wojnę taką, jaką jest. Będziemy mieli styczność z chorobami, wynikającymi z głodu, czy samą śmiercią głodową; kradzieżami, bombardowaniem i przede wszystkim śmiercią.

Książka wciąga od pierwszych stron. Na początku możemy odebrać wrażenie, że Tatiana jest bardzo niedojrzała, ale główna bohaterka dorasta z kolejnymi rozdziałami książki. Aleksander też nie jest tylko zwykłym żołnierzem, ale odkrycie tego zostawiam wszystkim czytelnikom. Ich relacja jest przeładowana emocjami i obiecuje wam, że nie raz uronicie nad nią łzy. Samą książkę udało mu się skończyć w trzy dni! A przecież mówiłam, że nie lubię gatunku wojennego!

W całej powieści przewija się wątek "Jeźdźca Miedzianego". Jest to dzieło Aleksandra Puszkina. Ale co on ma związanego z naszymi bohaterami? Tego przekonacie się sami.

Książkę bardzo gorąco polecam i żałuję, że sięgnęłam po nią dopiero teraz. Jest to pierwsza część trylogii o Aleksandrze i Tatianie, kolejna czeka już u mnie na półce.

Miłego czytania!

Gdybym miała streścić na krótko tę książkę, to brzmiało, by to tak "Wow, co to było?" w pozytywnym znaczeniu.

"Jeździec Miedziany" krążył nade mną od lat. Broniłam się przed nim, ponieważ, nie przepadam za tematyką wojenną. Ale Nowy Rok, nowa ja, prawda?

Książka zaczyna się niewinnie- siedemnastoletnia Tatiana wstaje, by dowiedzieć się z radia, że wybuchła wojna. Że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka wzruszyła mnie do łez, podkreślił, że istnieje prawdziwa i piękna miłość. Powieść osadzono jest w dramatycznych czasach, jednak miłości udało się przetrwać największe burze.

Ta książka wzruszyła mnie do łez, podkreślił, że istnieje prawdziwa i piękna miłość. Powieść osadzono jest w dramatycznych czasach, jednak miłości udało się przetrwać największe burze.

Pokaż mimo to

Książka jest bardzo wciągająca i bardzo, ale to bardzo infantylna. Bardzo cenię sobie dramatyzm wojenny, natomiast infantylność relacji Daszy, Tatiany i Aleksandra nie mieści mi się w głowie. NIe rozumiem jak można kochać mężczyznę, który jest chłopakiem siostry i śpi z nią w łóżku głównej bohaterki za jej przyzwoleniem. Nie rozumiem jak głęboko można wikłać się w kłamstwa. Poza głównej bohaterki - mimozy, która zawsze podkreśla, że brakuje jej śmiałości, nie wie co powiedzieć, która zawsze zanim się wypowie, myśli co powinna była powiedzieć według konwenansów. Zachowanie Aleksandra uważam za zwykłego kobieciarza. Jest milion sposobów na powiedzenie prawdy, nie mniej jednak bohaterowie ciągną kłamstwo. Zaściankowy szajs. Ona naiwna i głupia. Podczas ekstremalnego głodu dzieli się pod wpływem litości chlebem i je najmniej, pomimo tego przeżywa wojnę jako jedyna z rodziny. Nie miała nawet momentu zwątpienia. Wszystko przetrwa z dobrem i naiwnością. Zawsze posprząta, weźmie winę na siebie, powie każdemu to co chce usłyszeć. Znajduje sobie też takiego faceta, który nawet w momencie intymności musi koniecznie ją wypytać ją czy aby na pewno był pierwszy i jedyny, czy aby na pewno nikt jej nie dotykał i nie całował. To nie jest żadne partnerstwo, tylko relacja ofiarą-wybawca, rodzic-dziecko, potrzebujący-pomagający. Bardzo to jest przykre, że istnieją takie związki i ze jeszcze tylu kobietom się taki związek podoba.

Książka jest bardzo wciągająca i bardzo, ale to bardzo infantylna. Bardzo cenię sobie dramatyzm wojenny, natomiast infantylność relacji Daszy, Tatiany i Aleksandra nie mieści mi się w głowie. NIe rozumiem jak można kochać mężczyznę, który jest chłopakiem siostry i śpi z nią w łóżku głównej bohaterki za jej przyzwoleniem. Nie rozumiem jak głęboko można wikłać się w kłamstwa....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przepiękna opowieść o prawdziwej miłości. Najprawdziwszej jaka istnieje.

Przepiękna opowieść o prawdziwej miłości. Najprawdziwszej jaka istnieje.

Pokaż mimo to