Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę pochłonęłam. Nigdy wcześniej nie czytałam tak osobliwego pamiętnika, stanowiącego relację z podróży - quasi-przewodnika. Pełen ironii, prześmiewczy, ale stanowczo zachęcający do zwiedzania krajów, które są na wyciągniecie ręki. I tylko szkoda, że motyw Polski przewija się tylko dwa razy na łamach książki - i to w bardzo prozaiczny sposób - polskie piwo w bułgarskiej knajpie. Jestem szalenie ciekawa w jaki sposób skomentował by nasz kraj i nasze społeczeństwo. Biorąc pod uwagę wspomniane piwo i ilość tego trunku wypijanego na każdym etapie podroży, jestem skłonna stwierdzić, że to właśnie w Polsce pragnąłby zamieszkać:)

Książkę pochłonęłam. Nigdy wcześniej nie czytałam tak osobliwego pamiętnika, stanowiącego relację z podróży - quasi-przewodnika. Pełen ironii, prześmiewczy, ale stanowczo zachęcający do zwiedzania krajów, które są na wyciągniecie ręki. I tylko szkoda, że motyw Polski przewija się tylko dwa razy na łamach książki - i to w bardzo prozaiczny sposób - polskie piwo w bułgarskiej...

Szok, że odkryłam ją dopiero teraz. Niezwykle optymistyczna, zabawna i choć nierealna - z idealnym mottem. Bo... "może i jestem idiotą, ale zawsze chciałem dobrze - a marzenia to tylko marzenia, nie? I bez względu na to, co się stało, przynajmniej mogę spojrzeć na swoje życie i powiedzieć: nie było nudne jak flaki z olejem. A to też coś, nie?"

Szok, że odkryłam ją dopiero teraz. Niezwykle optymistyczna, zabawna i choć nierealna - z idealnym mottem. Bo... "może i jestem idiotą, ale zawsze chciałem dobrze - a marzenia to tylko marzenia, nie? I bez względu na to, co się stało, przynajmniej mogę spojrzeć na swoje życie i powiedzieć: nie było nudne jak flaki z olejem. A to też coś, nie?"

Przeczytane nawet 2 razy:) Ulubiona!

Przeczytane nawet 2 razy:) Ulubiona!