Piaskowa Góra

Jednak ani Joanna Bator to jedna z wybitniejszych polskich pisarek. Cudowna narracja, nie wprost, nieoczywista, stosująca fantastyczne porównania, nawiązania, oddająca emocje ale nie wyłożone na tacy. Uwielbiam inteligencję i artyzm autorki.

Jednak ani Joanna Bator to jedna z wybitniejszych polskich pisarek. Cudowna narracja, nie wprost, nieoczywista, stosująca fantastyczne porównania, nawiązania, oddająca emocje ale nie wyłożone na tacy. Uwielbiam inteligencję i artyzm autorki.

Piaskowa Góra to czarodziejskie miejsce, któremu przyglądamy się z trochę sennej, ale na pewno poetyckiej perspektywy. Płyniemy przez życie mieszkańców gładko niczym obłok na niebie lub woda w spokojnej rzece.

To po prostu opowieść o prawdziwym życiu. We wszystkie wzloty i upadki wplątane są przyjaźń, miłość, nienawiść i zazdrość.

Piaskowa Góra to czarodziejskie miejsce, któremu przyglądamy się z trochę sennej, ale na pewno poetyckiej perspektywy. Płyniemy przez życie mieszkańców gładko niczym obłok na niebie lub woda w spokojnej rzece.

To po prostu opowieść o prawdziwym życiu. We wszystkie wzloty i upadki wplątane są przyjaźń, miłość, nienawiść i zazdrość.

Wraz z bohaterami śledzimy powojenną historię Wałbrzycha. "Odzyskanie", zasiedlenie, budowę przemysłu, rozbudowę miasta, w końcu jego współczesność.

Wraz z bohaterami budujemy nową tożsamość. Odcinamy się od dawnych korzeni, zapuszczamy nowe, zmieniamy daty urodzenia, nazwiska, czasem i rodziny.

Bogacimy się, bogactwo przepuszczamy, przepijamy, albo nam kradną - sąsiedzi, albo Ojczyzna.

Chcemy wrosnąć w pejzarz, ale się w nim wyróżniać.

Książka ciekawa, bo ma w sobie uniwersalizm wspólnych losów naszych Babć i Ojców.

Mnie mnie zachwyciła, ale nie żałuję poświęconego jej czasu.

Wraz z bohaterami śledzimy powojenną historię Wałbrzycha. "Odzyskanie", zasiedlenie, budowę przemysłu, rozbudowę miasta, w końcu jego współczesność.

Wraz z bohaterami budujemy nową tożsamość. Odcinamy się od dawnych korzeni, zapuszczamy nowe, zmieniamy daty urodzenia, nazwiska, czasem i rodziny.

Bogacimy się, bogactwo przepuszczamy, przepijamy, albo nam kradną -...

Magiczna, bajkowa ale jakże zanurzona w realne życie opowieść o przewrotnych losach, miłości i marzeniach .

Magiczna, bajkowa ale jakże zanurzona w realne życie opowieść o przewrotnych losach, miłości i marzeniach .

Będę wracać, wspaniala

Będę wracać, wspaniala

Nie dziwię się, że ta debiutancka powieść Joanny Bator uznano za objawienie. Powieść tchnie świeżością i niebanalnym, własnym językiem. Historia "własnego miejsca na ziemi" opisana nieszablonowo, intrygująco i pięknie.

Nie dziwię się, że ta debiutancka powieść Joanny Bator uznano za objawienie. Powieść tchnie świeżością i niebanalnym, własnym językiem. Historia "własnego miejsca na ziemi" opisana nieszablonowo, intrygująco i pięknie.

Książka podobała mi się „zaledwie” na 7-8 gwiazdek, czytałam wiele pozycji, które oceniałam na 10 bez chwili zawahania. Tu jednak zmieniłam ocenę na wyższą, bo dotarło do mnie jak ważna w moim życiu była ta lektura.
Cała fabuła, składa się mnóstwa historii różnych osób na przestrzeni pokoleń. Na początku było to dla mnie nużące, prawie jak zbiór opowiadań, a za krótkimi formami nie przepadam. Prawdziwą wartość tej książki odkryłam, jak już byłam po lekturze i te wszystkie historie i życiorysy zaczęły mi się składać w jedną, misternie utkaną sieć wzajemnych zależności i wpływów. Po kolei odsłaniały się przede mną przerosnę POWODY. Powody ludzkich zachowań. Jak bardzo nasze historie wpływają na nas i na to jak traktujemy innych. I teraz kilka lat po lekturze mogę śmiało powiedzieć, że żadna inna książka nie miała tak dużego wpływu na moje życie. Teraz bardziej staram się rozumieć ludzi, zamiast ich oceniać. Dlatego w moim osobistym i subiektywnym rankingu, zasługuje ona na mocne 10 gwiazdek. Polecam wszystkim, którzy lubią szerzej spojrzeć na drugiego człowieka. A może właśnie tym, którzy tej umiejętności są pozbawieni.

Książka podobała mi się „zaledwie” na 7-8 gwiazdek, czytałam wiele pozycji, które oceniałam na 10 bez chwili zawahania. Tu jednak zmieniłam ocenę na wyższą, bo dotarło do mnie jak ważna w moim życiu była ta lektura.
Cała fabuła, składa się mnóstwa historii różnych osób na przestrzeni pokoleń. Na początku było to dla mnie nużące, prawie jak zbiór opowiadań, a za krótkimi...

Niezmiennie uwielbiam za styl. Można przy niej i pomyśleć i się pośmiać.

Niezmiennie uwielbiam za styl. Można przy niej i pomyśleć i się pośmiać.

Wielopokoleniowa i wielowątkowa powieść, która wspaniale opisuje życie na wsi i w małym mieście. To jak Joanna Bator opisuje rzeczywistość, łączy historie, włada językiem można podsumować tylko jednym zdaniem - tą książkę po prostu trzeba przeczytać. Ja od razu sięgam po drugą część.

Wielopokoleniowa i wielowątkowa powieść, która wspaniale opisuje życie na wsi i w małym mieście. To jak Joanna Bator opisuje rzeczywistość, łączy historie, włada językiem można podsumować tylko jednym zdaniem - tą książkę po prostu trzeba przeczytać. Ja od razu sięgam po drugą część.

Pozornie prześmiewcza i sarkastyczna, ale tak naprawdę piękna i wzruszająca, pozbawiona patosu opowieść o życiu kobiet z jednej rodziny. Historia pomaga zrozumieć ludzkie słabości i mankamenty, a także uczy akceptacji zachowań i usposobień ludzkich. W trakcie czytania ścieramy się z prawdą, że nie mamy świadomości doświadczeń, traum i historii, które idą w parze z każdą jednostką ludzką, a które wpływają na jej decyzję, postawy i zachowania.

Pozornie prześmiewcza i sarkastyczna, ale tak naprawdę piękna i wzruszająca, pozbawiona patosu opowieść o życiu kobiet z jednej rodziny. Historia pomaga zrozumieć ludzkie słabości i mankamenty, a także uczy akceptacji zachowań i usposobień ludzkich. W trakcie czytania ścieramy się z prawdą, że nie mamy świadomości doświadczeń, traum i historii, które idą w parze z każdą...